IPPB1/415-959/13-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2013 r. (data wpływu 11 września 2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup gokarta oraz wydatków związanych organizacją wyścigów kartingowych - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup gokarta oraz wydatków związanych organizacją wyścigów kartingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest świadczenie usług w zakresie public relations - kreowania, podtrzymywania i utrwalania wzajemnie korzystnych stosunków pomiędzy przedsiębiorstwem lub instytucją będącą klientem Wnioskodawczyni, a daną grupą odbiorców, komunikacji korporacyjnej, przygotowywaniu komuniktów dla dziennikarzy, organizowaniu konferencji prasowych, organizowaniu szkoleń,

Dla działalności Wnioskodawczyni niezbędne jest pozyskanie jak największej liczby klientów, dlatego podejmuje ona różne działania marketingowe w celu reklamowania swojej działalności.

W miesiącu maju 2013 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na szczególną formę reklamy swojej działalności w celach reklamowych. Nabyła gokarta wraz z niezbędnym wyposażeniem oraz zawarła umowę z firmą, od której nabyła ww. gokarta, której przedmiotem jest usługa organizowania dla Wnioskodawczyni eventów i imprez związanych z jazdą na torach kartingowych w celu promocji przedsiębiorstwa i działalności Wnioskodawczyni. Przedmiotowy pojazd został oklejony nazwą i logiem firmy Wnioskodawczyni. Tak wyeksponowany pojazd jest używany do jazd pokazowych na terenie całego kraju i stanowi reklamę firmy Wnioskodawczyni.

Pismem z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła przedstawiony stan faktyczny. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podała:

1. Uzupełnienie dotyczące zakresu umowy:

W ramach umowy zleceniodawca Wnioskodawczyni zleca, a zleceniobiorca przyjmuje do wykonania usługę organizowania dla zleceniodawcy imprez/wydarzeń związanych z jazdą na torach kartingowych, obsługę gokartów oraz przygotowanie niezbędnego wyposażenia do organizacji tych imprez. Za niezbędny sprzęt rozumie się głównie zapewnienie namiotu do obsługi technicznej gokarta oraz transport, a także wózki którymi przewozi się pojazd z toru do namiotu. Dodatkowo zapewniony jest technik, dbający każdorazowo o sprawność pojazdu, który wymienia części (np. opony) i uzupełnia paliwo.

Wskazane imprezy mają na celu promocję przedsiębiorstwa i działalności Zleceniodawcy, między innymi poprzez wyeksponowanie gokarta (gokart wyklejony jest materiałami przedstawiającymi wizerunek firmy - odpowiednie kolory i logo), stanowiącego własność Zleceniodawcy i używania go do jazd pokazowych.

2. Uzupełnienie dotyczące wydatków związanych z organizacją wydarzeń.

a. Dostarczenie (transport) gokarta wraz z osprzętem do jazdy oraz niezbędnymi częściami zamiennymi (np. opony) na miejsce organizacji imprez oraz z powrotem, do miejsca przechowywania gokarta przez zleceniodawcę.

b. Przygotowanie namiotu serwisowego i niezbędnego wyposażenia (np. wózek do przewożenia pojazdu na tor, paliwo).

c. Obsługa gokarta (np. pomoc techniczna).

Wydatki nie zawierają żadnych pozycji związanych z zapewnieniem żywności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest uznanie za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupu ww. gokarta oraz wydatków związanych z organizacją wyścigów kartingowych z jego udziałem.

Zdaniem Wnioskodawczyni art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że "kosztem uzyskania przychodu jest koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23".

W związku z ww. ustawową definicją kosztu uzyskania przychodu "jak również w związku z faktem, iż koszty reklamy zostały wyłączone z katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu wymienionych w art. 23 (kosztem nie można uznać jedynie wydatków reprezentacji), zdaniem Wnioskodawczyni zakup ww. pojazdu jako specyficznej formy reklamy można uznać za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "reklamy" jednakże definicje takie można znaleźć w orzecznictwie. I tak zgodnie z wyrokiem WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 marca 2009 r. (sygn. akt. I SA/Go 22/09)"reklama oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzanie wiedzy przyszłych nabywców o towarach (usługach) w celu zachęcenia ich do nabywania towarów (usług) właśnie od tego a nie innego podmiotu gospodarczego".

Zdaniem Wnioskodawczyni zakup gokarta oznaczonego logiem i nazwą Wnioskodawczyni oraz wydatki związane z organizacją wyścigów z jego udziałem, można więc uznać za dokonane w celu jaki definiuje ww. wyrok sądu.

Wyścigi kartingowe są bowiem specyficzną formą rekreacji i sportu i na tego typu imprezy zapraszani są liczni przedsiębiorcy-pasjonaci takich wyścigów lub sponsorzy, czyli potencjalni klienci Wnioskodawczyni, którzy w ten ułatwiony sposób mogą dowiedzieć się o istnieniu firmy Wnioskodawczyni i skorzystać w przyszłości z jej usług. Ponad większości tego typu imprez towarzyszą przedstawiciele mediów, co daje możliwość zaistnienia informacji o działalności firmy w prasie czy telewizji.

Reasumując zdaniem Wnioskodawczyni jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu - uzyskania określonego celu biznesowego jakim jest pozyskanie potencjalnych klientów i zwiększenie tym samym przychodów z działalności firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Analiza normatywnego zwrotu "w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" wskazuje więc, że odnosi się on zarówno do przychodów faktycznie osiągniętych, jak i tych, których podatnik mógł racjonalnie (obiektywnie) oczekiwać, że zostaną osiągnięte. Innymi słowy, przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ogranicza określonych wydatków tylko do "osiągnięcia przychodów", lecz traktuje je w szerszym kontekście, gdyż wydatki ponoszone przez podatnika dotyczą de facto prognozowania określonych zjawisk i procesów gospodarczych i związanych z nimi konsekwencji finansowych. Z powyższego można zatem wywieść, że o kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego decyduje przede wszystkim racjonalny zamiar podatnika, o ile na tle całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych można uznać, że zamiar ten ma cechę realności.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Przy czym wyjaśnić należy, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reklamy. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego przedsiębiorcy. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.

Odnosząc powyższe rozważania do sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki dotyczące zakupu gokarta oraz wydatki związane z organizacją wyścigów kartingowych z jego udziałem jako mające charakter reklamy, stanowić będą koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ niewątpliwie będą przyczyniać się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Za bezsporne uznać bowiem należy, że przedmiotowe wydatki zmierzać będą do zwiększenia rozpoznawalności firmy Wnioskodawczyni na rynku (jej marki) oraz wiedzy o oferowanych produktach (usługach) co w efekcie wpłynie na zwiększenie zainteresowania nimi. Co istotne, wydatki te nie zostały przy tym wymienione w enumeratywnym katalogu wydatków, które nie są uważane za koszty uzyskania przychodów, określonym w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup gokarta oraz wydatków związanych organizacją wyścigów kartingowych należało uznać za prawidłowe.

Pamiętać jednak należy, że jeżeli zakupione przez podatnika składniki majątku (gokart,. wózek do przewożenia gokarta na tor) zostaną uznane za środki trwałe, to wydatki na ich nabycie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na zasadach określonych w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzec jednak należy, że tut. Organ podatkowy dokonał wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawczyni w odniesieniu do powiązanego z nim pytania, wpisanego w nakreślony wnioskiem stan faktyczny. Ocena ta nie rozstrzyga natomiast kwestii dotyczącej momentu oraz sposobu zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.