IPPB1/415-95/08-5/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008 r. (data wpływu 25 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej pracownika - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej pracownika

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresie usług transportowych osób. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zatrudnia pracowników na etatach kierowców. Pracownicy ci jako kierowcy jeżdżą często za granicę kraju, a ich pobyt poza siedzibą firmy wynosi od kilku do kilkunastu dni. Na poszczególne wyjazdy kierowcy otrzymują wystawione przez wnioskodawcę polecenia wyjazdu służbowego (delegacje).

Po powrocie z delegacji i ich rozliczeniu, pracownicy mają wypłacane diety za czas podroży służbowej, w wysokości nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 marca 2008 r. Nr IPPB1/415-95/08-2/JB strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. informując, iż w umowach o pracę u części zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników w zawodzie kierowcy jako miejsce świadczenia pracy wykazana jest "siedziba firmy", u części "teren kraju", a u pozostałych "teren kraju i zagranica".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez pracowników diety i inne należności za czas podroży służbowej są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

* Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

* Wniosek Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy:

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Zwolnienie to przysługuje jednak pod warunkiem, że pracownik odbędzie podróż służbową w § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), tj. wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Zatem w przypadku pracowników - kierowców z charakteru i samej istoty rodzaju ich pracy, wykonywanie obowiązków służbowych odbywa się na pewnym obszarze poza siedzibą pracodawcy.

W świetle przepisów prawa pracy, określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy wynika tylko z woli stron umowy o pracę. Nie ma zatem przeszkód, aby w umowie o pracę zawartej z kierowcą, określono jako miejsce wykonywania pracy siedzibę firmy.

Zgodnie z powyższym, jeśli z umowy o pracę pracownika - kierowcy wynika, że miejscem wykonywania pracy jest:

Reasumując, zwolnienie z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży służbowej (na obszarze kraju oraz poza granicami kraju) pracownika - kierowcy uzależnione jest od określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock