IPPB1/415-933/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Holandii - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony, ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Holandii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 4 lat mieszka na terenie Królestwa Niderlandów, tam przeniosła się ze swoją rodziną, pracuje i wydaje zarobione przez siebie pieniądze. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie o miejscu zamieszkania wydane przez Holenderski Urząd Podatkowy. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie.

Umowa, na której podstawie została zatrudniona w A... z dniem 14 kwietnia 2008 r., zobowiązuje Wnioskodawczynię do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w Polsce. Progi podatkowe w RP są w inny sposób ustalone niż w Holandii, bo i zarobki w tych krajach są różne. W praktyce oznacza to dla Wnioskodawczyni poważne obniżenie rzeczywistych dochodów. W Holandii rodzina Wnioskodawczyni ma prawo do zwrotu znacznej części zapłaconej zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z podpisaną umową o pracę a mieszkając na stałe w Holandii Wnioskodawczyni jest zobowiązana do uiszczania wszystkich opłat związanych z jej codziennym życiem samodzielnie tzn. opłaty za mieszkanie itp. Pracodawca Wnioskodawczyni pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 z późn. zm..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia uzyskiwanego przez Wnioskodawczynię w A...i rozliczenia się z urzędem podatkowym w Holandii, a także zwrotu pobranych już zaliczek na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z przepisów podatkowych w Polsce i konwencji zawartej między Holandią i Polską dotyczącej unikania podwójnego opodatkowania (Dz. U. z 2003 r. Nr 216) wynika, iż obowiązek podatkowy obowiązuje w państwie, w którym podatnik mieszka i ma ściślejsze powiązania oraz gdzie znajduje się jego centrum życiowych interesów.Wnioskodawczyni uważa, iż nie powinna odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a powołanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) określenie osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).

Za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym lub posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni z dniem wyjazdu do Holandii przeniosła tam swój ośrodek interesów życiowych. W państwie tym mieszka z zamiarem stałego pobytu, posiada status rezydenta podatkowego. W kraju tym pracuje zawodowo.

Oznacza to, iż od czasu wyjazdu do Holandii Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 19 ust. 1 lit. a) ww. konwencji, uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, z wyjątkiem emerytur, wypłacane przez Umawiające się Państwo, jego jednostką terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Jednakże ust. 1 lit. b) tego przepisu zawiera wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w lit. a).

Uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a ta osoba jest osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, która:

(i) jest obywatelem tego Państwa lub

(ii) nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Dochody uzyskiwane przez nią z tytułu zatrudnienia w ambasadzie RP w Hadze, zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. b) polsko-holenderskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, podlegają opodatkowaniu tylko w Królestwie Niderlandów.

Prośba Wnioskodawczyni o zwrot nadpłaconej kwoty podatku może być wyłącznie przedmiotem wniosku o stwierdzenie nadpłaty, który winien być złożony do organu właściwego w sprawie zgodnie z przepisami art. 72 - 80 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14h ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 169 § 1 i 1a, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV.

Cytowana dyspozycja art. 14h ww. ustawy nie przewiduje stosowania w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej przepisów art. 72 do 80 zawartych w rozdziale 9 działu III Ordynacji podatkowej dotyczących unormowań w zakresie nadpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.