IPPB1/415-864/13-3/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba wykonująca zawód biegłego rewidenta w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej oprócz czynności zastrzeżonych przez obowiązujące przepisy wyłącznie dla biegłych rewidentów zajmuje się usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych dla innych podmiotów. Jednocześnie jest wspólnikiem komandytariuszem w spółce komandytowej której przedmiotem działalności jest działalność handlowa (dalej jako "Spółka Komandytowa"). W ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej, na podstawie umowy zawartej ze Spółką Komandytową, Wnioskodawczyni aktualnie świadczy i zamierzam także w przyszłości świadczyć na rzecz tej Spółki usługi księgowe.

W związku z powyższym w relacjach ze Spółką Komandytową jednocześnie występuje i będzie występować jej wspólnik oraz jako odrębny podmiot gospodarczy (posiadający odrębny od Spółki Komandytowej numer REGON, NIP). Za wykonywane na rzecz Spółki usług księgowych otrzymuje i będzie otrzymywać od Spółki Komandytowej ustalone w umowie wynagrodzenie (dalej jako "Wynagrodzenie") na podstawie wystawianych przez nią faktur VAT. Wynagrodzenie stanowi przychód z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpowiednia część Wynagrodzenia, wynikająca z zasad mojego uczestniczenia w przychodach i kosztach Spółki Komandytowej określonych w umowie Spółki Komandytowej, stanowi koszt uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce Komandytowej.

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednia część Wynagrodzenia, wynikająca z zasad jej uczestniczenia w przychodach i kosztach Spółki Komandytowej określonych w umowie Spółki Komandytowej, mogła i może być w przyszłości uznana przez nią jako koszt uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce Komandytowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. dalej jako "Ustawa PIT") przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności; wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1a, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy PIT.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 Ustawy PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, Spółka Komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo).

Podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawczyni. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym także Wnioskodawczynię) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi każdego wspólnika w przychodach i kosztach Spółki Komandytowej.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce Komandytowej - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z wypłatą Wynagrodzenia. Z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy PIT.

W opisanej sytuacji Wynagrodzenie pozostawało i będzie pozostawać w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę Komandytową i stanowi koszt pośredni, co oznacza że ma wpływ na osiągany przez Wnioskodawczynię dochód z tytułu udziału w Spółce Komandytowej. Zatem przysługiwało i będzie przysługiwać jej prawo zaliczenia odpowiedniej części Wynagrodzenia ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w przychodach i kosztach Spółki Komandytowej do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawczyni WYNAGRODZENIE nie znajduje się także w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 Ustawy PIT.

W szczególności - w odniesieniu do Wynagrodzenia nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej także małżonków oraz małoletnich dzieci wspólników. Ze względu na formę, jaką ma współpraca gospodarcza pomiędzy nim a Spółką Komandytową (współpraca dwóch odrębnych przedsiębiorców) nie można uznać, że Wynagrodzenie stanowi "wartość własnej pracy podatnika". Podkreślenia bowiem wymaga, że relacje, jakie będą łączyć Spółkę i Wnioskodawcę, to relację pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Nie można, zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przeze mnie działalności gospodarczej stanowić będzie "pracę własną", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że Wynagrodzenie stanowiło i będzie stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu z tytułu udziału w Spółce w części odpowiadającej przypadającemu na mnie zgodnie z umową Spółki Komandytowej udziałowi w jej przychodach i kosztach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.