IPPB1/415-863/11-4/IF - Odliczenie wydatków na spłatę odsetek od kredytu w ramach tzw. ulgi odsetkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych uzupełnionym pismem (data nadania 30 grudnia 2011 r., data wpływu 3 stycznia 2012 r. złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-863/11 -2/IF z dnia 16 grudnia 2011 r. (data nadania 16 grudnia 2011 r., data doręczenia 23 grudnia 2011 r.) dotyczącej odliczenia odsetek od kredytu w ramach tzw. ulgi odsetkowej:

* w zakresie pytania 1, 2 i 3 - jest prawidłowe,

* w zakresie pytania 4 i 5 - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej odliczenia odsetek od kredytu w ramach tzw. ulgi odsetkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W celu zakupu mieszkania w dniu 17 maja 2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł z bankiem umowę o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF (franka szwajcarskiego). Jednocześnie korzysta wraz z małżonką z tzw. ulgi odsetkowej wprowadzonej ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu przed 1 stycznia 2007 r. Do tej pory raty kredytu wyrażone w CHF pobierane były przez bank z rachunku bankowego prowadzonego w polskiej walucie. Wymiana następowała automatycznie w dniu raty przez przeliczenie PLN na CHF po kursie sprzedaży banku. Nie ulega wątpliwości, że ulga odsetkowa rozliczana jest w walucie polskiej. W celu udokumentowania zapłaconych odsetek co roku Wnioskodawca z małżonką występował do banku o stosowane zaświadczenie, zawierające ilość spłaconych w minionym roku odsetek w złotych polskich.

Dnia 26 sierpnia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011, 165, poz. 984) zwana ustawą antyspreadową. Stanowi ona, że w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, konsument może dokonywać spłaty rat kapitałowo - odsetkowych bezpośrednio w tej walucie.

W przypadku skorzystania z możliwości spłaty kredytu bezpośrednio w walucie innej niż polska (tu w CHF) pojawia się problem z wystawieniem zaświadczenia przez bank w złotych polskich. Bank bowiem przyjmując wpłaty w walucie obcej nie może wystawić zaświadczenia o ilości odsetek zapłaconych w walucie polskiej - poświadczyłby bowiem nieprawdę. Jednocześnie może wystawić jedynie zaświadczenie o ilości odsetek zapłaconych w walucie, które z kolei z punku widzenia odliczania ulgi odsetkowej w walucie polskiej jest niewystarczające.

Ponieważ kwestia nie jest opisana przez ustawę pojawiają się liczne spekulacje na temat rozwiązania tej kwestii np.:

Jak widać propozycje te wzajemnie się wykluczają. Każde z powyższych rozwiązań jest przedstawiane przez Urzędy Skarbowe lub Krajową Informację Podatkową. Zawsze zalecano jednak wystąpienie z wnioskiem o interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 3 stycznia 2012 r.) Wnioskodawca doprecyzował, iż każde z poniższych pytań dotyczy interpretacji przepisu podatkowego - art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. i odnosi się do sytuacji (stanu faktycznego) gdy:

* podatnik korzysta z odliczeń w ramach tzw. ulgi odsetkowej (rozliczanej w PLN);

* podatnik posiada walutowy kredyt hipoteczny, który planuje spłacać w walucie kredytu (CHF);

* podatnik zamierza wykorzystać do spłaty rat, walutę (CHF) pochodzącą również z innych źródeł niż zakup waluty (np. darowizna, nagroda) tj. takich źródeł gdy nie występuje kurs zakupu waluty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W opinii wnioskodawcy interpretacja, o której mowa w pytaniu 1 nie jest właściwa. Bank przyjmując wpłaty w walucie obcej nie może wystawić zaświadczenia o ilości odsetek zapłaconych w walucie polskiej - poświadczyłby bowiem nieprawdę (kwestię tą jednoznacznie potwierdzili pracownicy banku). Jednocześnie bank może wystawić jedynie zaświadczenie o ilości odsetek zapłaconych w walucie. Reasumując, opieranie mechanizmu wyliczania odsetek do odliczenia w ramach tzw. ulgi odsetkowej na podstawie zaświadczenia banku wyrażonego w PLN o dokonanych w CHF wpłatach jest trybem niewłaściwym.

Ad. 2.

W opinii wnioskodawcy interpretacja, o której mowa w pytaniu 2 nie jest właściwa. Stanowisko wskazujące, że jedynym honorowanym przez Urząd Skarbowy dokumentem jest zaświadczenie z banku wskazujące w złotych polskich wysokość zapłaconych odsetek, prowadziłoby do absurdalnej sytuacji, w której osoby spłacające kredyt walutą (np. samodzielnie zakupioną w kantorze) byłyby pozbawione możliwości dalszego skorzystania z ulgi, ponieważ bank nie zgodziłby się na poświadczenie nieprawdy. Urząd Skarbowy nie ma przecież prawa do odbierania nabytych z mocy ustawy uprawnień podatnika, a taka sytuacja miała by miejsce gdyby urząd wymagał zaświadczenia, którego bank nie wystawi. Przecież brak odpowiednich regulacji w przepisach powszechnie obowiązującego prawa nie może być argumentem za ograniczaniem praw podatnika. Reasumując brak zaświadczenia z banku z wyliczonymi w polskiej walucie odsetkami (np. z powodu odmowy wydania takowego przez bank) nie odbiera podatnikowi prawa do dalszego korzystania z ulgi odsetkowej.

Ad. 3.

W opinii wnioskodawcy interpretacja, o której mowa w pytaniu 3 nie jest właściwa. Jest to obecnie najbardziej rozpowszechnione stanowisko, które zakłada, że podatnik sam powinien wyliczać kurs wymiany na podstawie rachunków z kantoru. Rozwiązanie to opiera się jednak na co najmniej dwóch błędnych założeniach:

A. że kredytobiorca zawsze kupuje po jakimś kursie walutę potrzebną mu do spłaty kredytu i posiada stosowne potwierdzenie takiej transakcji. Niestety założenie to prowadzi do kolejnej absurdalnej sytuacji gdy podatnik traciłby prawo do dalszego korzystania z ulgi wraz z brakiem możliwości udowodnienia np. rachunkami czy fakturami po jakim kursie dokonał zakupu waluty obcej. Istnieje przecież dużo większa ilość źródeł pozyskania walut zagranicznych niż tylko ich zakup np. wynagrodzenie w walucie obcej (np. u pracodawcy zagranicznego, w organizacji międzynarodowej itp.), posiadanie oszczędności w walucie obcej, otrzymanie darowizny w walucie obcej itp. W żadnym z powyższych przypadków nie można wymagać od podatnika rachunku, faktury czy jakiegokolwiek innego dokumentu potwierdzającego kurs wymiany, ponieważ takowego kursu w tych wypadkach nie ma. Reasumując założenie to jest błędne ponieważ nie zakłada sytuacji gdy podatnik wchodzi w posiadanie waluty obcej w sposób inny niż jej zakup. Podatnik posiadający walutę obcą spłaca nią ratę kredytu a przeliczenie tej raty na walutę polską jest mu niezbędne jedynie w celu wyliczenia wysokości odliczenia tzw. ulgi odsetkowej. W naszej opinii nie istotne jest źródło pochodzenia waluty użytej do spłaty raty kredytu i nie może ono determinować możliwości skorzystania z ulgi. Mechanizm przeliczenia waluty powinien być jednolity dla każdego kredytobiorcy niezależnie od tego czy walutę obcą posiada, kupił w kantorze, w Internecie, zarobił w kraju czy za granicą czy otrzymał w formie darowizny, nagrody itp.

B. że kursem przeliczenia waluty na złote powinien być dzień nabycia waluty. Nawet przy założeniu zakupu waluty w kantorach jako jedynym źródle pozyskiwania waluty do spłaty kredytu proponowane rozwiązanie dotyczące gromadzenia dowodów wymiany z kantorów i przyjmowania kursów z dnia wymiany waluty jest co najmniej wątpliwe. Nie ma wątpliwości, że odsetki od kredytu są spłacane w konkretnej dacie miesiąca. W tej dacie następuje nabycie prawa do odliczenia kolejnej części spłacanych odsetek. Dlaczego podatnik miałby przyjmować kurs kupna waluty z jakiejś innej daty sprzed daty powstania prawa do odliczenia kolejnej części odsetek. Mając prawo do spłacania odsetek w walucie obcej kredytobiorcy będą próbowali zakupić waluty po maksymalnie korzystnym kursie, czasem na długo przed terminem spłaty kolejnej raty i w dużo większych ilościach niż jest to potrzebne do spłaty tylko kolejnej raty. Spekulowanie na kursach walut jest naturalnym działaniem, którego efekt jednakże nigdy nie jest pewny. Choć spekulant chce by kurs zakupu waluty był niższy niż kurs w dniu spłaty raty to nigdy nie może być tego pewien. Jest to ryzyko spekulanta i nie ma nic wspólnego z prawem do odliczania odsetek w ramach tzw. ulgi odsetkowej.

Na dodatek przyjmując takie rozwiązanie Skarb Państwa także brałby na siebie część ryzyka związanego ze spekulacyjnym zakupem walut w innym terminie niż data spłaty raty. Gdyby podatnikowi udało się wcześniej kupić walutę taniej, również część odsetek do odpisania w ramach ulgi byłaby mniejsza (Skarb Państwa byłby mniej obciążony). Natomiast w przypadku gdy podatnik zakupiłby walutę drożej, część odsetek do odpisania w ramach ulgi byłaby większa (Skarb Państwa byłby nadmiernie obciążony). Ponieważ jednak wynik spekulacji nigdy nie jest znany również Skarb Państwa byłby obarczony tym ryzykiem.

Kolejne potwierdzenie błędności założenia o stosowaniu kursu z dnia nabycia waluty, znaleźć można gdy rozważy się przypadki gdy podatnik kupuje inną ilość waluty niż odpowiadająca wysokości raty. Może zdarzyć się, że kredytobiorca zakupi większą ilość waluty a także sytuacja gdy zakupi jej mniej. Czy wówczas kredytobiorca powinien dla części raty przyjmować kurs wymiany z pierwszego zakupu a do kolejnej części tej samej raty przyjmować kurs z kolejnego zakupu waluty. Jak miałoby wyglądać rozliczenie ulgi gdyby kredytobiorca kupował w ciągu miesiąca walutę kilka lub kilkanaście razy. Jak Urząd Skarbowy miałby to weryfikować.

W ustawie wprost mowa jest o prawie podatnika do odliczania wydatków na spłatę odsetek. Nie ma wątpliwości, że wydatki na spłatę odsetek powstają w dniu spłaty raty. Reasumując opieranie mechanizmu wyliczania odsetek do odliczenia w ramach tzw. ulgi odsetkowej na podstawie przeliczania waluty na złotówki po kursie kantorowym z dnia zakupu waluty i przechowywania jako dowodów faktur z kantoru jest trybem niewłaściwym.

Ad. 4.

W opinii wnioskodawcy interpretacja, o której mowa w pytaniu 4 nie jest właściwa. Koncepcja, że podatnik powinien samodzielnie obliczać ilość zapłaconych odsetek używając średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia przed ratą kredytu jest niezrozumiała. Nie ulega wątpliwości, że jeśli mowa jest o kursie to takim, który teoretycznie umożliwia kredytobiorcy zakup waluty w dniu spłaty raty. Kursem takim jest kurs sprzedaży banku tj. kurs po jakim można od banku kupić walutę. Przyjmowanie w tym stanowisku kursu średniego nie ma uzasadnienia. Kurs średni jest zawsze niższy od kurs sprzedaży więc jedynym powodem do jego zastosowania może być chęć wygenerowania z tego tytułu oszczędności dla Skarbu Państwa. Jednakże kurs średni nie jest kursem, po którym można kupić walutę więc stanowisko to nie ma uzasadnienia praktycznego i logicznego. Prawdą jest, że notowania NBP są łatwe do sprawdzenia i nie budzi wątpliwości stabilna pozycja tej instytucji na rynku ("jedyny bank, który nie może zbankrutować"), co zapewnia stabilność przyjętego rozwiązania na przyszłość. Jednak takie rozwiązanie powinno być raczej przedmiotem wprowadzenia przez ustawę czy rozporządzenie, budzi ono bowiem wątpliwość co do uzasadnienia stosowania kursu wymiany podawanego właśnie przez NBP - bank ten bowiem nie bierze żadnego udziału w spłacie zaciągniętego przez obywatela kredytu hipotecznego. Trudno także wyobrazić sobie by bank centralny wydawał zainteresowanym kredytobiorcom zaświadczenia o wysokości kursów w wybranych dniach roku.

Propozycja przyjmowania kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia przed ratą kredytu jest zupełnie niezrozumiała. W ustawie wprost mowa jest o prawie podatnika do odliczania wydatków na spłatę odsetek. Nie ma wątpliwości, że wydatki na spłatę odsetek powstają w dniu spłaty raty. Reasumując, interpretacja opierająca wyliczanie odsetek do odliczenia w ramach tzw. ulgi odsetkowej na podstawie średniego kursu NBP z dnia przed ratą kredytu jest niewłaściwa.

Ad. 5.

W opinii wnioskodawcy interpretacja, o której mowa w pytaniu 5 jest właściwa. Na podstawie art. 26b ustawy kredytobiorca, który faktycznie dokonał spłaty odsetek od udzielonego kredytu mieszkaniowego ma prawo odliczyć je (do wysokości limitu) od podstawy obliczenia podatku. Przepisy regulujące zasady korzystania z odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego w latach 2002-2006 nie warunkują prawa do korzystania z odliczeń od waluty w jakiej zostanie zaciągnięty kredyt. Nie ma także znaczenia ewentualne przewalutowanie kredytu a także zaciągniecie kredytu refinansowego w innym banku, co było przedmiotem wielokrotnych potwierdzeń w indywidualnych sprawach oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Ustawa nie precyzuje, w jakiej walucie mają być podane kwoty w bankowym zaświadczeniu, lecz nie ulega wątpliwości, że ulgę odlicza się w złotych. Przyjęło się zatem, że Urząd Skarbowy honoruje zaświadczenia z banku wystawione w PLN. Nie jest to jednak równoznaczne z możliwością honorowania przez Urzędy Skarbowe wyłącznie zaświadczeń wystawionych w PLN. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku spłaty kredytu bezpośrednio w walucie Urząd Skarbowy powinien honorować zaświadczenia bankowe wystawione w walucie, w której faktycznie jest spłacany kredyt. Zwłaszcza, że są to zaświadczenia, które bank może wystawić.

Ponieważ w ustawie wprost mowa jest o prawie podatnika do odliczania wydatków na spłatę odsetek, nie ma wątpliwości, że wydatki na spłatę odsetek powstają w dniu spłaty raty. Tym samym mechanizm przeliczania odsetek z waluty obcej na walutę polską powinien być ściśle powiązany z faktem dokonania spłaty raty tj. z datą w której nastąpiło nabycie prawa do odliczenia kolejnej części odsetek. Jedynym umożliwiającym jednolite zastosowanie do wszystkich podatników kursem powinien być zatem kurs z dnia transakcji (spłaty raty).

Rozwiązanie oparte na zastosowaniu kursu sprzedaży banku kredytodawcy jest bez wątpienia najbardziej logiczne. Kurs sprzedaży banku jest bowiem kursem, po którym faktycznie kredytobiorca może dokonać zakupu waluty w dniu spłaty raty, w tym konkretnie banku, tj. banku który udzielił tego konkretnego kredytu. Nie jest to zatem jakiś kurs teoretyczny tak jak np. kurs NBP ani kurs nierealny w sensie możliwości zakupu tak jak np. kurs średni (powszechnie wiadomo, że po kursie średnim nie da się zakupić waluty). W przypadku przyjęcia takiego rozwiązania przestaje mieć również znaczenie źródło pochodzenia waluty (oszczędności, darowizna, zarobkowanie w tej walucie itd.).

W takim wypadku bezproblemowe jest także pozyskanie od banku zaświadczenia o ilości odsetek spłaconych w walucie obcej. Bank notuje i udostępnia także swoje kursy sprzedaży walut. Kredytobiorca na tej podstawie sam dokonywałby kalkulacji a bank nie musiałby poświadczać nieprawdy. Podatnik oświadczałby poprawność swoich obliczeń przechowywałby zaświadczenia banku oraz informacje o wysokości kursów walut. Swoje obliczenia podatnik, w przypadku takiej potrzeby, przekazywałby także wraz z deklaracją podatkową do Urzędu Skarbowego.

Żeby nie dyskryminować podatników, którzy wchodzą w posiadanie walut w sposób inny niż przez ich bezpośredni ich zakup, powinien być przyjęty jednolity tryb postępowania dla wszystkich podatników. Bank wystawiając zaświadczenie o wysokości spłaconych w walucie odsetek kredytu poświadczałby w ten sposób prawdę a podatnik dokonywałby przeliczeń odsetek na złote polskie dokonanych na tej podstawie po kursie sprzedaży banku. Jednocześnie podatnik oświadczałby poprawność dokonanych obliczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącej odliczenia odsetek od kredytu w ramach tzw. ulgi odsetkowej:

* w zakresie pytania 1, 2 i 3 - uznaje się za prawidłowe,

* w zakresie pytania 4 i 5 - uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady dokonania odliczeń wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych regulują przepisy art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), obowiązujące w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588). Przepis ten stanowi, iż podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie prawo do odliczenia wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu (pożyczki), do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt (pożyczkę) zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

W wyniku nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), ustawodawca w ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w art. 9 nadał nowe brzmienie ust. 1, w myśl którego podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., zwany dalej "kredytem mieszkaniowym", przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczenia wydatków na spłatę odsetek:

Zgodnie z art. 26b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, w brzmieniu obowiązującym latach 2002-2006, od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

Stosownie do art. 26b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa wyżej stosuje się jeżeli:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w celu zakupu mieszkania w dniu 17 maja 2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł z bankiem umowę o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF (franka szwajcarskiego).

W związku z wejściem w życie w dniu 26 sierpnia 2011 r. ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011, 165, poz. 984) zwana ustawą antyspreadową podatnik zamierza wykorzystać do spłaty rat kredytu, walutę (CHF) pochodzącą również z innych źródeł niż zakup waluty (np. darowizna, nagroda), gdy nie występuje kurs zakupu waluty.

W tym miejscu, należy podkreślić, iż ustawodawca jednoznacznie przesądził według jakiego kursu należy dokonywać stosownych przeliczeń dla celów rozliczenia podatkowego. Stanowi o tym literalnie art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zgodnie z którym kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku.

W przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, iż uprawnienie do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) odliczenie wydatków na spłatę odsetek od kredytu na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych podatnika stosuje się, jeżeli, odsetki o których mowa w ust. 1 zostały faktycznie zapłacone a ich wysokość i termin zapłaty są udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2.

Powyższe oznacza, iż jednym z warunków możliwości dokonania odliczenia wydatków na spłatę odsetek od kredytu jest posiadanie stosownego dokumentu wskazanego w wyżej cytowanym przepisie, jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje, w jakiej walucie mają być podane kwoty w bankowym zaświadczeniu.

Jeżeli bank wystawi Wnioskodawcy zaświadczenie o spłaconych odsetkach w walucie obcej, to na podatniku korzystającemu z ulgi spoczywa obowiązek przeliczenia kwoty zapłaconych odsetek według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku (w tym przypadku dokonania wpłaty odsetek) stosownie do treści art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.