IPPB1/415-861/11-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez spółkę jawną - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez spółkę jawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada 50% udziałów w Spółce "S." Spółka Jawna. W czerwcu 2011 r. Spółka podpisała kontrakt na dostawę produkowanych wyrobów medycznych z ministerstwem Zdrowia państwa Irak. W kontrakcie Spółka zobowiązała się pokryć koszty szkolenia dwóch lekarzy (pracowników służby zdrowia Iraku) w zakresie używania produktów medycznych będących przedmiotem kontraktu, produktów Spółki. Koszty szkolenia obejmowały: koszty przelotu z Iraku do Polski, z Polski do Iraku, koszty noclegu, koszty przejazdów pomiędzy lotniskiem, hotelem i siedzibą Spółki oraz dzienna dieta w kwocie 100 USD na osobę.

Spółka podpisała niniejszy kontrakt oraz przeprowadziła szkolenie lekarzy w dniach 26.06.2011 - 04.07.2011. W wyniku podpisanego kontraktu już w lipcu 2011 r. Spółka wyeksponowała towar za kwotę pozwalającą pokryć wszystkie koszty delegacji, a jest to #188; wartości zamówienia, jakie Ministerstwo Zdrowia Iraku zobowiązało się dokonać. Ponadto Spółka pokłada duże nadzieje, że po zakończeniu realizacji pierwszego kontraktu, zostaną uzgodnione kolejne dostawy wyrobów medycznych produkowanych przez Spółkę. W momencie składania wniosku ORD-IN Spółka jest w trakcie negocjacji kolejnego kontraktu. pokrycie kosztów delegacji pracowników służby zdrowia Iraku było ściśle powiązane z osiągniętym przychodem. W zawartym kontrakcie Spółka zobowiązała się ponieść wyżej wymienione koszty, oraz dokonać dostawy wyrobów medycznych. Ministerstwo Zdrowia Iraku zobowiązało się do zakupu określonej ilości wyrobów medycznych oraz zapłaty w określonym terminie. W związku z powyższym Spółka była w stanie oszacować wysoce prawdopodobne zyski po uwzględnieniu poniesionych kosztów, w tym kosztów delegacji pracowników służby zdrowia Iraku.

Jednak z uwagi na fakt, iż powyższe wydatki mają charakter wydatków reprezentacyjnych Wnioskodawca działając zgodnie z zasadą ostrożności podatkowej nie zaliczył 50% wydatków do kosztów podatkowych, zaliczył je do kosztów bilansowych tzw. nkup. Wnioskodawca reguluje zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej, tj. zgodnie z art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy 50% kosztów (zgodnie z posiadanymi udziałami w Spółce) szkolenia pracowników służby zdrowia Państwa Irak, w tym koszty przelotu z Iraku do Polski, z Polski do Iraku, koszty noclegu, koszty przejazdów pomiędzy lotniskiem, hotelem i siedziba Spółki oraz dzienna dieta w kwocie 100 USD na osobę (9 dni, 2 osoby) stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki jawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione wydatki mają bezpośredni związek z osiągniętym przychodem i stanowią koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 22 i 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z zastrzeżenia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w pkt 23 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację. Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacji za celowe należy uznać odwołanie się do jego wykładni językowej.

"Słownik języka polskiego" pod red. prof. Stanisława Dubisza definiuje "reprezentację" jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Spółka jawna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, podpisała kontrakt na dostawę produkowanych wyrobów medycznych z Ministerstwem Zdrowia Irak. W kontrakcie spółka zobowiązała się pokryć koszty szkolenia dwóch lekarzy (pracowników służby zdrowia w Iraku) w zakresie używania produktów medycznych będących przedmiotem kontraktu. Koszty szkolenia obejmowały: koszty przelotu z Iraku do Polski, z Polski do Iraku, koszty noclegu, koszty przejazdów pomiędzy lotniskiem, hotelem i siedzibą Spółki oraz dzienna dieta w kwocie 100 USD na osobę. Wydatki, które ponosi spółka jawna w związku z organizacją szkolenia dwóch lekarzy nie noszą znamion reprezentacji i mają związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

Reasumując, w świetle powyższego, należy stwierdzić, iż koszty przedmiotowych szkoleń, obejmujące wydatki na koszty przelotu z Iraku do Polski, z Polski do Iraku, koszty noclegu, koszty przejazdów pomiędzy lotniskiem, hotelem i siedzibą Spółki oraz dzienna dieta w kwocie 100 USD - stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki ponoszone przez Spółkę, nie znajdują się w katalogu kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 tejże ustawy, o ile nie wykraczają poza główny cel organizowanych szkoleń. Koszt ten po stronie Wnioskodawcy winien zostać określony proporcjonalnie do posiadanego przez Niego udziału w zysku spółki jawnej.

Podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest faktyczne istnienie związku wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu, a obowiązek jednoznacznego wykazania istnienia tego związku - każdorazowo spoczywa na podatniku. W szczególności wykazanie tego związku nie leży w kompetencji organu interpretacyjnego.

Tut. organ, w ramach postępowania uregulowanego w Rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, dokonał wyłącznie interpretacji mającego w sprawie zastosowanie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotą analizowanego przepisu jest związek przyczynowy między wydatkiem, a zaistnieniem przychodu (źródłem przychodu). Natomiast faktyczne zarachowanie danego wydatku jako kosztu, mieści się w obszarze stanu faktycznego sprawy, nie zaś w zakresie wykładni prawa materialnego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydając interpretację indywidualną, organ podatkowy jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego. Nadanie interpretacji formy pisemnej nie zmienia charakteru samej interpretacji - nie staje się ona aktem stosowania prawa

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.