IPPB1/415-838/10-2/EC - Zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów uzyskanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty prawa do zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty prawa do zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest udziałowcem R. spółka jawna. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Suwalskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej od 1997 r. Na podstawie zezwolenia z 26 czerwca 1997 r. udziałowcy spółki korzystają ze zwolnienia dochodu z opodatkowania określonego w art. 12 o SSE w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. Z dniem 18 grudnia 2007 r. zezwolenie zostało zmienione w oparciu o art. 5 ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 2 października 2003 r.

Na podstawie ww. przepisów produkcja objęta zezwoleniem tj. odzież męska zwolniona jest z opodatkowania do 31 grudnia 2010 r. Produkcję odzieży od dnia 1 stycznia 2011 r. powadzić będzie firma R. sp. z o.o., której udziałowcami są te same osoby fizyczne, które są udziałowcami R. spółka jawna. Od 2011 r. Firma R. spółka jawna prowadzić będzie inną działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy firmie R. spółka jawna i jej udziałowcom grożą sankcje określone w § 13 Rozporządzenia Rady Ministrów z 25 lutego 1996 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Suwałkach przy prowadzeniu innej działalności od 2011 r..

Zdaniem Wnioskodawcy, sankcje wynikające z § 13 Rozporządzenia Rady Ministrów z 25 lutego 1996 r. podatnikom nie grożą przy braku kontynuacji produkcji zwolnionej z opodatkowania po okresie zwolnienia tj. po roku 2010 r.

Przepis art. § 13 Rozporządzenia Rady Ministrów z 25 lutego 1996 r. został skreślony w rozporządzeniu Rady Ministrów z 13.03.2001 (Dz. U. Nr. 30).

Aktualne Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej z 1 lutego 2007 r. żadnych sankcji z tego tytułu nie zawiera. Przepisy ustawy z 2 października 2003 r. na podstawie, których R. spółka jawna posiada zmienione zezwolenie sankcji również nie zawiera. Artykuł 5 ust. 6 ww. ustawy określa tylko zdarzenia kiedy przedsiębiorca traci prawo do zwolnień podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzanie strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Stosownie natomiast z art. 16 tej ustawy prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, które określa przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy, i termin, w ciągu którego przedsiębiorca jest zobowiązany do rozpoczęcia na terenie strefy działalności określonej w zezwoleniu.

Stosownie do art. 19 ust. 2 ww. ustawy zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

Natomiast art. 19 ust. 3 tej ustawy stanowi, iż w razie cofnięcia zezwolenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień i preferencji, o których mowa w art. 12 ust. 1-4, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami i preferencjami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

W dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228) wprowadzająca m.in. zmianę treści przepisów (w tym ww. art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r.) przyznających zwolnienia i preferencje dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenach objętych specjalnymi strefami ekonomicznymi.

Jednocześnie w art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy (tekst jedn. przed dniem 1 stycznia 2001 r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie tej, zmieniającej ustawy (tekst jedn. przed 1 stycznia 2001 r.).

Przyjęcie Polski do Unii Europejskiej przyniosło kolejną zmianę przepisów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych. Z dniem 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.), która - postanowieniami art. 3 - uchyliła art. 5 nowelizacji z dnia 16 listopada 2000 r. Tym samym - co do zasady - przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. stracili prawo do 100% zwolnienia od podatku dochodowego na dotychczasowych zasadach.

Artykuł 5 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., wskazując bowiem, że przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, - podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie danej strefy, na 3 grupy.

Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu uzyskali prawo do 100% zwolnienia w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.), ale prawo to jest ograniczone czasowo - odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 r. i dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

Z treści cytowanych uprzednio przepisów wynika, że mali i średni przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowują prawo do dotychczasowych (nielimitowanych) ulg w podatku dochodowym - ograniczone odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 i do dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

W konsekwencji zasady zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oparto - dla małych i średnich przedsiębiorców - na przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie w ich brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Stosownie natomiast do ust. 6 art. 5 ustawy zmieniającej, począwszy od roku obrotowego następującego po roku, w którym:

Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby powyższe zdarzenia miały zaistnieć, tak więc nie zostaną wypełnione wskazane powyżej przesłanki do utraty prawa do zwolnienia.

Niemiej jednak należy mieć na uwadze szczegółowe regulacje zawarte w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne specjalne strefy ekonomiczne, w których zawarto szczegółowe zasady funkcjonowania strefy oraz korzystania ze zwolnień i preferencji podatkowych.

Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została na okres 20 lat Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 z późn. zm.), w którym określono zwolnienia i preferencje dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, na terenie strefy na zasadach określonych w art. 12 ustawy.

W myśl § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:

W myśl § 6 rozporządzenia przepisy § 5 stosuje się odpowiednio również po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Stosownie natomiast do § 13 ust. 1 rozporządzenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

Z powyższych regulacji wynika, iż brak kontynuacji produkcji zwolnionej z opodatkowania po okresie zwolnienia, nie został wymieniony w katalogu czynności prowadzących do utraty prawa do zwolnień w podatku dochodowym.

Reasumując powyższe, stwierdzić należy, że w związku z zaprzestaniem produkcji odzieży męskiej, objętej zwolnieniem, po okresie zwolnienia, tj. po roku 2010 Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki jawnej nie traci prawa do zwolnień od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę pozwalającą na jednoznaczne stwierdzenie, iż nie nastąpi utrata prawa do zwolnienia z podatku dochodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Stosownie do powyższego drugi wspólnik chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.