IPPB1/415-826/09-2/EC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej kosztów podjęcia nauki na podyplomowych studiach menedżerskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma S świadczy usługi marketingowe oraz usługi szkoleniowe dla firmy B będącej jednym ze światowych liderów rynku ortopedycznego. Portfolio produktów obejmuje m.in.: endoprotezy stawów, systemy do zespoleń złamań, cementy kostne, stymulatory wzrostu kostnego, stabilizatory kręgosłupowe wewnętrzne i zewnętrzne, instrumentacje kręgosłupowe i ortopedyczne, produkty z dziedziny artroskopii i biomateriałów. Firma B wprowadziła na rynek polski ponad 500 nowych produktów. Działalność Wnioskodawcy - Firma S polega na:

Wysokość przychodów uzależniona jest od sprzedaży produktów przez B - Wnioskodawca jest w systemie premiowo-prowizyjnym.

W jego pracy biegła znajomość języka angielskiego jest bezwzględnie konieczna, by możliwie jak najdokładniej przekazać wiedzę na temat produktów użytkownikom. A wiedza na temat technik skutecznego zarządzania, etyki w biznesie, zarządzania strategicznego, sztuki podejmowania skutecznych decyzji pozwala w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiągnąć efekty ekonomiczne. W celu podniesienia kwalifikacji zawodowych Wnioskodawca rozpoczął studia podyplomowe w SGH - studia menadżerskie programu WEMBA. Studia trwają 18 miesięcy, koszt studiów wynosi 12900 USD + 38000 PLN. Program WEMBA pozwala zdobyć kwalifikacje pomocne w prowadzonej przeze mnie działalności. Występują zatem przesłanki, że wydatek poniesiony na studia będzie służył osiągnięciu przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty studiów WEMBA można zaliczyć do kosztów uzyskania prowadzonej działalności i w jakiej ilości.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek stanowi koszty uzyskania przychodów i znajduje odzwierciedlenie w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Według Wnioskodawcy od profesjonalizmu w kontaktach z klientami zależy wysokość przychodów. Program studiów obejmuje zarządzanie marketingiem, zarządzanie operacyjne i logistyczne, zarządzanie w złożonych sytuacjach (etyka w biznesie, symulacja biznesu, skuteczne decyzje), komunikacja interpersonalna, trening prezentacji. Relacje z klientem są bezpośrednio związane z rodzajem prowadzonej przeze mnie działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Wydatki na studia podyplomowe nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na opłacenie studiów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług szkoleniowych oraz usług marketingowych. Wnioskodawca rozpoczął studia podyplomowe w SGH - studia menadżerskie programu WEMBA, które pozwolą zdobyć mu kwalifikacje pomocne w prowadzonej przez niego działalności.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z podjęciem nauki na podyplomowych studiach menadżerskich, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatne do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które wskazywałoby, że poniesiony wydatek spełnia znamiona kosztu podatkowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.