IPPB1/415-81/14-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także: Podatnik") jest prawnikiem zagranicznym wpisanym przez Radę Okręgową Izby Radców Prawnych w Warszawie na listę prawników zagranicznych w dniu 27 lipca 2010 r. i w przyszłości zostanie wspólnikiem (komplementariuszem) w istniejącej już spółce komandytowej (dalej także: "Spółka"). Obecnie w Spółce jest jeden komplementariusz (radca prawny) i jeden komandytariusz (osoba prawna). Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług prawniczych (Spółka jest kancelarią prawną). Zgodnie z planowanym scenariuszem w przyszłości w spółce, oprócz dotychczasowego komplementariusza i komandytariusza, będzie trzech nowych komplementariuszy (osoby fizyczne), którzy co do zasady będą kierować Spółką oraz będą uczestniczyć w merytorycznej obsłudze klientów kancelarii prawnej.

W umowie Spółki zostanie określony sposób podziału zysku wykazywanego przez Spółkę między komplementariuszy i komandytariusza Spółki. W związku z podjęciem stosownych uchwał, Wnioskodawcy przysługiwać będzie stosowny udział w zysku Spółki.

Niezależnie od bycia komplementariuszem w Spółce i uzyskiwania przychodu z kierowania Spółką, Wnioskodawca będzie odpłatnie świadczył na rzecz Spółki usługi prawnicze. Usługi te będą świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca w relacjach ze Spółką.- wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawca posiada odrębne od Spółki numery REGON i NIP).

Za wykonanie usług prawniczych na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzyma od Spółki wynagrodzenie (dalej: wynagrodzenie Wnioskodawcy"). Jednocześnie świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usługi będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, zaś otrzymywane przez Wnioskodawcę z tego tytułu wynagrodzenie będzie zaliczane do przychodów Wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z planowanym scenariuszem na analogicznej zasadzie usługi prawnicze na rzecz Spółki będą świadczone przez pozostałych komplementariuszy Spółki (dalej: "pozostali Wspólnicy"). Dwaj z pozostałych Wspólników są radcami prawnymi, którzy już świadczą usługi prawnicze na rzecz Spółki w ramach własnej, indywidualnej działalności gospodarczej i będą je świadczyć w przyszłości nadal. Trzeci z pozostałych Wspólników jest radcą prawnym, który już obecnie jest komplementariuszem w Spółce i wnosi do niej usługi prawnicze tytułem wkładu, a w przyszłości rozpocznie własną, indywidualną działalność gospodarczą, w ramach której będzie świadczył na rzecz Spółki usługi prawne (niewykluczone, iż po przystąpieniu nowych komplementariuszy nadal będzie wnosił usługi prawne tytułem wkładu do spółki). Każdy z pozostałych Wspólników będzie dokumentował świadczone przez siebie na rzecz Spółki usługi prawnicze fakturami VAT wystawianymi na Spółkę, obejmującymi wynagrodzenie za te usługi. Każdy z pozostałych Wspólników kwotę swojego wynagrodzenia zaliczy do swoich przychodów z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Jednocześnie Podatnik podkreślą iż żaden z pozostałych Wspólników nie będzie jego małżonkiem ani dzieckiem. Związek małżeński nie łączy poszczególnych wspólników oraz żaden ze wspólników nie jest osobą małoletnią.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odpowiednia część wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawcy przez Spółkę z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów (np. jeśli Wnioskodawca będzie posiadał 5% udziału w zyskach Spółki, to czy wówczas może on zaliczyć do swych kosztów uzyskania przychodów 5% wynagrodzenia wypłacanego mu przez Spółkę).

2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia (wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce) wypłacanego pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę (np. jeśli Wnioskodawcy możliwe byłoby przypisanie 5% udziału w zyskach Spółki, to czy może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 5% wynagrodzenia wypłacanego pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę).

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednia część wynagrodzenia Wnioskodawcy wypłacanego mu przez Spółkę za świadczenie poprzez niego na rzecz Spółki usług prawnych dokumentowanych fakturami VAT, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu uczestnictwa przez niego jako komplementariusza w tej Spółce. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy może on również zaliczyć do swych kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia (wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce) wypłacanego pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej: ustawy o p.d.o.f.) przychody z działu w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust, 1 ustawy o p.d.o.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, W analizowanej strukturze podatnikami będą wyłącznie wspólnicy spółki komandytowej (w tym m.in. Wnioskodawca). Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym m.in. między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym każdy wspólnik spółki komandytowej (w tym m.in. Wnioskodawca) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy a p.d.o.f. W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

* jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać /v związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);

* nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy p.d.o.f.

Zdaniem Podatnika w rozważanym stanie faktycznym wydatek ponoszony przez Spółkę na wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy, za świadczone przez niego na rzecz Spółki usługi prawne, dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i osiąganymi przez nią przychodami. W analogicznym związku pozostaje również wydatek ponoszony przez Spółkę na rzecz Pozostałych Wspólników z tytułu świadczenia przez nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z Pozostałych Wspólników na Spółkę.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie usług prawnych na rzecz klientów zewnętrznych. Aby Spółka miała możliwość świadczenia usług prawnych na rzecz klientów zewnętrznych, musi nabywać m, in. usługi prawne świadczone przez jej wspólników. Skoro zatem wynagrodzenie ponoszone przez Spółkę na usługi prawne świadczone na jej rzecz zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez każdego z pozostałych Wspólników, pozostaje w związku z przychodami Spółki, uznać należy, iż stanowi ono stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Z uwagi na fakt, iż spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, w konsekwencji wynagrodzenie to - w odpowiedniej części wynikającej z udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki - będzie stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Podatnik stoi na stanowisku, że wynagrodzenie, które Spółka będzie wypłacać Wnioskodawcy za świadczone przez niego na rzecz Spółki usługi prawne, nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy p.d.o.f. W szczególności nie znajdzie tu zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków małoletnich dzieci wspólników. Podatnik uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy nim a Spółką (będzie to współpraca dwóch podmiotów gospodarczych oparta na cywilnoprawnej umowie i rozliczeniach opartych na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę na Spółkę), nie można uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi "wartość własnej pracy podatnika". Z taką kwalifikacją moglibyśmy mieć do czynienia tylko wówczas, gdyby pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką była zawarta umowa o pracę. Skoro - jak wykazano powyżej - w rozważanym stanie przyszłym pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie będzie zawarta umowa o pracę, to nie będziemy tu mieli do czynienia z "własną pracą podatnika", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o p.d.o.f.

Z względu na powyższe należy uznać, że zarówno wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, jak i wynagrodzenie wypłacane pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę, będzie kosztem uzyskania przychodu Spółki, związanym z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Z uwagi na fakt, iż spółka komandytowa nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego, a podatnikami w rozważanej sytuacji są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również przez Wnioskodawcę będącego wspólnikiem tej spółki, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki.

Podatnik pragnie zwrócić uwagę na ugruntowanie stanowiska zawarte w rozstrzygnięciach organów podatkowych, które zapadły na tle omawianych wyżej przepisów ustawy o p.d.o.f. Organy podatkowe potwierdziły stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w piśmie dnia 23 czerwca 2009 r., znak ILPB1/415-420/09-2/IM, analizował stan faktyczny identyczny do przedstawionego przez Wnioskodawcę. Interpretacja tego organu dotyczyła bowiem świadczenia przez wspólnika spółki komandytowej usług prawniczych na rzecz spółki. Usługi te były świadczone przez wspólnika w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej. Za świadczone usługi wspólnik miał uzyskiwać wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury VAT.

Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego organ podatkowy uznał poniższą konstatację Wnioskodawcy za prawidłową i odstąpił od uzasadnienia: "Mając powyższe na uwadze, w opinii Zainteresowanego wynagrodzenia, które będzie otrzymywać od Spółki z tytułu świadczenia na jej rzecz usług prawniczych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, będą stanowić dla Wnioskodawcy - jako wspólnika (komandytariusza) - koszty uzyskania przychodów z działalności Spółki w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach."

Analogiczny pogląd zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przykładowo w interpretacji z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. IPPB1/415-288/07-2/AJ; w interpretacji z dnia 21 października 2010 r" sygn. IPPB1/415-785/10-2/AM; w interpretacji z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IPPB1/415-786/10-2/AM; w interpretacji z dnia z 1 grudnia 2010 r" sygn. IPPB1/415-818/10-2/ES; w interpretacji z dnia 8 marca 2013 r., sygn. IPPB3/423-1008/12-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest radcą prawnym prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą. Jest też wspólnikiem spółki komandytowej.

Ww. spółka komandytowa, której przedmiotem działalności gospodarczej jest świadczenie usług prawnych, zleca wykonanie usług prawnych m.in. wspólnikom tej Spółki (Wspólnikom), prowadzącym odrębne jednoosobowe działalności gospodarcze (prawnicze). Za wykonaną usługę prawną na rzecz spółki Wnioskodawca jako jednoosobowy przedsiębiorca, wystawia Spółce faktury VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wykonywanie wskazanych we wniosku usług prawnych następuje w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu tego przepisu.

Należy przyjąć, że wydatki spółki na nabycie usług świadczonych przez jednego ze wspólników w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, będą miały na celu uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Wobec tego spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (ust. 2 pkt 1).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki partnerskiej, w której jest również wspólnikiem. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.

Prowadzący takie odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy między sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, wskazać należy, że sam fakt, iż wspólnikiem spółki komadytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, wydatków na nabycie usług wspólnika - świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednakże ustalając warunki ww. usług, należy uwzględniać zapisy wskazanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, wydatek spółki komandytowej z tytułu usługi prawnej zakupionej od przedsiębiorcy będącego wspólnikiem tej spółki, udokumentowany fakturą wystawioną przez takiego wspólnika stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestniczenia w spółce komandytowej dla Wnioskodawcy będącego jednym ze wspólników Spółki proporcjonalnie do udziału w przychodach, określonego w umowie, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.