IPPB1/415-808/10-2/MT - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji wniesienia do spółki komandytowej aportu w postaci przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność na własne nazwisko od 1992 r.. Wnioskodawczyni nie zawierała umów majątkowych małżeńskich, a działalność gospodarczą założyła i prowadzi w trakcie trwania małżeństwa. Działalność ta, którą Wnioskodawczyni nieprzerwanie prowadzi od 1992 r. polega między innymi na produkcji i sprzedaży koncentratów, mrożonek, przetworów i napojów owocowych i warzywnych.

Swoje przedsiębiorstwo, w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem, zamierza w całości wnieść do nowo założonej spółki komandytowej jako wkład niepieniężny. Wnioskodawczyni z tego tytułu nie otrzyma od spółki żadnych innych świadczeń oprócz praw obowiązków wspólnika spółki komandytowej.

W skład przedsiębiorstwa wnioskodawczyni wchodzą między innymi następujące składniki:

* maszyny i inne urządzenia, samochody, wyposażenie biura i punktów sprzedaży,

* wyposażenie magazynów oraz stany magazynowe,

* prawa wynikające z zawartych przez Wnioskodawczynię umów,

* patenty oraz znaki towarowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisywanej sytuacji, w której Wnioskodawczyni wniesie do nowopowstałej spółki komandytowej przedsiębiorstwo, w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego wraz ze swoim mężem, czy czynność powyższa stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym dla Wnioskodawczyni i jej męża.

Zdaniem Wnioskodawczyni wspólnik przenoszący wnoszący wkład w postaci przedsiębiorstwa, rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, faktycznie tego majątku nie wyzbywa się definitywnie, albowiem w wyniku tej czynności (wniesienia wkładu do spółki komandytowej) należy ono do niego nadal w części odpowiadającej jego udziałowi w majątku spółki. Analizując czynność powyższą na gruncie przepisów Kodeksu spółek handlowych, wskazać należy, że co do zasady łączna wartość wkładów wniesionych przez wspólników do spółki odzwierciedla wielkość kapitału podstawowego i zarazem udział kapitałowy każdego wspólnika odpowiadający wartości rzeczywiście wniesionego przez niego do spółki wkładu pieniężnego lub rzeczowego, finansującego aktywa spółki (art. 50 w związku z przepisem 103 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. - Kodeks spółek handlowych). Tego rodzaju czynność nie wiąże się też z uzyskaniem przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwaną dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych". Nie następuje, bowiem w wyniku tej czynności (wniesienia wkładu do spółki komandytowej) odpłatne zbycie składnika majątku. Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie stanowi także źródła przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, tj. kapitałów pieniężnych, ponieważ przepis ten odnosi się do spółek posiadających osobowość prawną.

Nadto wskazać należy, że analizując regulacje zawarte w art. 18 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do kwalifikacji tego typu zdarzenia, jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji czynność powyższa nie będzie stanowić podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym dla Wnioskodawczyni i jej męża. Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawierają żadnych - szczególnych unormowań odnoszących się do czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w formie przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki osobowej.

Ponieważ spółki osobowe nie mają osobowości prawnej i nie mają podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie są one podmiotami obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają właściwemu opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego do spółki jest wyłączone ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującego odpłatne zbycie rzeczy i praw. Wniesienie wkładów niepieniężnych do spółki osobowej nie mieści się również w przychodach z kapitałów pieniężnych, gdyż art. 17 ust. 1 pkt 9 tej ustawy stanowi, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji), objętych w zamian za wkład niepieniężny, w spółkach mających osobowość prawną. Wskazać bowiem należy, że literalne brzmienie przytoczonego przepisu wskazuje, że odnosi się on wyłącznie do udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną, nie dotyczy więc spółki osobowej.

Stanowisko powyższe jest aprobowane w orzecznictwie sądowym. Wskazać należy między innymi na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/Ke 711/10), gdzie sąd wskazał że " (...) omawiana czynność (wniesienie wkładu w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego do spółki komandytowej jest neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych (...).

Z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost że przychodem z kapitałów pieniężnych jest wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną objętych w zamian za wkład niepieniężny to w oczywisty sposób nie ma on zastosowania do objęcia w zamian za aport udziałów w spółce komandytowej. Wykładnia rozszerzająca byłaby tu niedopuszczalna. Skoro, bowiem ustawodawca zamieścił szczegółowe regulacje odnoszące się do powstania przychodu w związku z wniesieniem aportu do spółek prawa handlowego posiadających osobowość prawną natomiast w stosunku do aportów wnoszonych do spółek osobowych tego nie uczynił, to należy uznać, że było to zamierzone działanie. Do takiej interpretacji skłania reguła racjonalnego ustawodawcy". Stanowisko powyższe również wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia z 11 czerwca 2010 r. o sygnaturze akt I SA/Lu 110/10, zgodnie z którym wkłady niepieniężne wnoszone przez wspólników spółki komandytowej nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ nie jest to odpłatne zbycie wkładu.

Powyższe stanowisko jest również aprobowane w interpretacjach i wyjaśnieniach organów podatkowych, które wskazują że analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doprowadza do wniosku, że brak jest w niej takich przepisów,.które w sposób bezpośrednio odnoszą się do kwestii związanych z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą prawną. Dlatego też wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej nie powoduje powstania przychodu w jej rozumieniu, zarówno po stronie osoby, która ten wkład wnosi, jak i u pozostałych wspólników, Wobec czego wniesienie aportu do spółki osobowej jest czynnością neutralną z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wskazać tu między innymi na interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 22 kwietnia 2009 r., nr IPPBI/415-108/09-2/AG zgodnie z którą " (...) wniesienie aportu w postaci nieruchomości do spółki jawnej nie spowoduje powstania przychodu wobec czego prawidłowe jest przedstawione we wniosku stanowisko, iż w opisanej sytuacji nie powstanie obowiązek podatkowy po stronie wspólników spółki jawnej wnoszących ten wkład", z dnia 10 marca 2009 r. nr IPPB1/4I5-1375/08-4/EC zgodnie z którym " (...) wniesienie nieruchomości stanowiących wkład wspólnika spółki jawnej (bądź też komandytowej) do nowo powstałej spółki komandytowej, nie spowoduje powstania przychodu, wobec czego prawidłowe jest przedstawione we wniosku stanowisko, iż w opisanej sytuacji nie powstanie obowiązek podatkowy po stronie wspólnika wnoszącego ten wkład", a także Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy nr spraw ITPB1/415-821/08/AT i ITPB1/415-799/08/HD zgodnie z którym " (...) wniesienie części majątku w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynku (warsztatu) do spółki jawnej w formie wkładu rzeczowego - nie rodzi u wspólnika wnoszącego wkład żadnych skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie jego wniesienia, gdyż czynność ta nie generuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych", jak też Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr sprawy IBPB1/415-227/09/RM) czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 października 2008 r., nr sprawy ILPB1/415-542/08-2/AG uznał, że " (...) wniesienie aportu do spółki jawnej w zamian za jej udziały, stanowi podwyższenie majątku spółki jawnej i nie powoduje powstania przychodu, gdyż takie wniesienie nie wiąże się z odpłatnym zbyciem składnika aportu. O ile można znaleźć argumenty, że pojęcia "zbycie", obejmuje swoim zakresem również aport, to jednak należy zwrócić uwagę, iż w przepisie tym mowa jest o "odpłatnym zbyciu", gdy tymczasem wkład rzeczowy nie wiąże się z odpłatnym zbyciem. Wniesienie wkładu jest formą alokacji majątku osobistego pomiędzy wspólnikiem, a spółką jawną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza." Wspólnik przenoszący wnoszący wkład w postaci przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, faktycznie tego majątku nie wyzbywa się definitywnie, albowiem w wyniku tej czynności (wniesienia wkładu do spółki komandytowej) należy ono do niego nadal w części odpowiadającej jego udziałowi w majątku spółki. Analizując czynność powyższą na gruncie przepisów Kodeksu spółek handlowych, wskazać należy, że co do zasady łączna wartość wkładów wniesionych przez wspólników do spółki odzwierciedla wielkość kapitału podstawowego i zarazem udział kapitałowy każdego wspólnika odpowiadający wartości rzeczywiście wniesionego przez niego do spółki wkładu pieniężnego lub rzeczowego, finansującego aktywa spółki (art. 50 w związku z przepisem 103 ustawy - Kodeks spółek handlowych).

Ponadto wskazać należy, że o przychodzie można mówić wtedy, gdy następuje trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe. Tymczasem w przypadku wkładu wnoszonego przez wspólnika do spółki osobowej nie występuje definitywny przyrost majątku, ponieważ zgodnie z Kodeksem spółek handlowych wkład taki może być zwrócony w całości lub części. Skutki podatkowe związane z udziałem w takiej spółce w stosunku do wspólników będących osobami fizycznymi zostały określone w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tych przepisów, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, a także wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz do odliczania strat.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Jednocześnie zauważyć należy, iż katalog elementów (składników) przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie "w szczególności". Zgodnie zaś z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Analizując powyższe należy wywieść, iż przedsiębiorstwo - dla celów prawa podatkowego - należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klientów, czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie, czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności itd.) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii, itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

Przy tym należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy składniki majątku będące przedmiotem czynności prawnej stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach Kodeksu cywilnego.

Artykuł 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) stanowi, iż spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 8 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółki osobowe, w świetle regulacji k.s.h. nie są wprawdzie osobami prawnymi, ale dysponują licznymi atrybutami osób prawnych (wyodrębnienie majątkowe, zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych), co pozwoliło określać je w piśmiennictwie, jako ułomne osoby prawne (por. S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja: Kodeks spółek handlowych. Tom I. Komentarz. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001, s. 224). Konsekwencją wyodrębnienia majątkowego spółek osobowych jest to, że spółka (w rozpatrywanym przypadku jest to spółka komandytowa) jest właścicielem majątku wniesionego doń w formie wkładów przez wspólników oraz uzyskanego w trakcie swego istnienia. W piśmiennictwie zwraca się też uwagę, iż handlowe spółki osobowe jako odrębne podmioty mają swój majątek z wszelkimi wynikającymi stąd konsekwencjami (por. Konsekwencje legislacyjnego wyodrębnienia osobowych spółek handlowych. Prawo spółek 2001/9/2).

Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu - na spółkę. Na mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa.

Wskazać również należy, iż sama ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje pośrednio, iż wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki jawnej stanowi odpłatne zbycie. W myśl bowiem art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczególnych unormowań w zakresie odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa. W efekcie w przypadku odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa zastosowanie znajdą, co do zasady, przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródła przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

W myśl zasady określonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Wniesienie do spółki osobowej wkładu w postaci przedsiębiorstwa wnoszącego wkład (osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą) w zamian za udział kapitałowy spółki, stanowi odpłatne zbycie. Wartość składników majątku określona w umowie spółki (stanowiąca podstawę do ustalenia udziału kapitałowego) stanowi, w rozumieniu przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej wnoszącego wkład do spółki.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym, do odpłatnego zbycia w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stosuje się przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8.

Oznacza to, iż wniesienie do spółki przez osobę fizyczną rzeczy, będących dla spółki środkami obrotowymi lub środkami trwałymi, nie stanowi źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyżej cytowane przepisy oraz zasadę określoną w art. 9 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie poszczególnych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa w formie wniesienia wkładu do spółki osobowej.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni podała, iż przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) do nowopowstałej spółki komandytowej będzie przedsiębiorstwo.

Reasumując na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w oparciu o zanalizowane przepisy stwierdzić należy, że wniesienie do spółki osobowej wkładu w postaci przedsiębiorstwa w zamian za udział w tej spółce, stanowi odpłatne zbycie składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Wartość majątku określona w umowie spółki (stanowiąca podstawę do ustalenia udziału) stanowi, w rozumieniu przepisu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej wnoszącego wkład do spółki.

Odnosząc się do przytoczonych w złożonym wniosku orzeczeń sądów administracyjnych zauważyć należy, iż orzecznictwo w zakresie pojęcia odpłatności przy wnoszeniu wkładów niepieniężnych nie jest jednolite. Występują bowiem również orzeczenia, które zawierają odmienne, niekorzystne dla Wnioskodawczyni stanowiska sądów administracyjnych. Na szczególną uwagę zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2008 r. sygn. I SA/BD 690/08 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Białymstoku sygn I SA/Bk 588/08.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.