IPPB1/415-792/10-2/JB - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 listopada 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-792/10-2/JB Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu (dochodu) uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu (dochodu) uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1982 r. jest rolnikiem. W grudniu 1990 r. oprócz działalności rolniczej Wnioskodawca podjął działalność gospodarczą związaną z zaopatrzeniem rolnictwa (pasze, nawozy, mat. budowlane i inne). W 1995 r. jako rolnik Wnioskodawca nabył grunt rolny o pow. łącznej 2,9 ha, na którym w 1996 r. wybudował magazyn zbożowy i budynek gospodarczy. Po dokonaniu odpowiednich zgłoszeń do gminy i Urzędu Skarbowego część tego budynku (50%) i 0,2 ha gruntu Wnioskodawca przeznaczył na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. po kolejnych dwu latach wykorzystanie magazynu na potrzeby prowadzonej działalności wzrosło do 100% bez powiększania powierzchni gruntu.

W związku z narastającym ubożeniem terenu, który obsługiwał ten punkt w 2008 r. Wnioskodawca zgłosił w gminie zmianę przeznaczenia przedmiotowego magazynu (z działalnością gospodarczą było związane tylko 100 m 2). Z końcem 2008 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej, o czym poinformował Urząd Gminy i Urząd Skarbowy.

Towary zostały przeniesione do innej placówki, w której Wnioskodawca dalej prowadzi działalność gospodarczą, a grunt i budynki wróciły do swojego pierwotnego przeznaczenia i Wnioskodawca odprowadza od nich podatek rolny.

Wnioskodawca zaznacza, że pozostała część gruntu przez cały ten czas była wykorzystywana rolniczo. Zarówno zakup gruntu, jak i budowa zostały sfinansowane ze środków własnych niezwiązanych z prowadzoną działalnością, nie zostały też nigdy wprowadzone do środków trwałych firmy (nie została ustalona ich wartość początkowa i nie podlegały amortyzacji).

Wnioskodawca postanowił sprzedać ww. nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w tej sytuacji w momencie sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony stan faktyczny nie spełnia opisanych w art. 14 ust. 2 pkt 1, gdyż nieruchomość nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, nie spełnia również warunków zawartych w art. 24 ust. 2 lit. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie nastąpiło określenie wartości początkowej, jak również nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne).

Zaistniała sytuacja spełnia natomiast, w opinii Wnioskodawcy, warunki zawarte w art. 24 ust. 3 lit. 2 ww. ustawy (budynki wróciły do swojego pierwotnego rolniczego przeznaczenia).

W świetle powyższych faktów Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona od podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania danej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Bez znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowej nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza) pozostaje okoliczność, że przedmiotowa nieruchomość nie była wbrew ustawowemu obowiązkowi spoczywającemu na podatniku wynikającemu z art. 22 ust. 2d powoływanej ustawy, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl bowiem art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Treść art. 22 ust. 2d ww. ustawy nie pozostawia bowiem wątpliwości, iż podatnik ma obowiązek wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątku stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Wprowadzeniu do ewidencji podlegają też środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zarówno podlegające amortyzacji, jak i te, których nie można amortyzować (a zatem również grunty). Wyjątkowo tylko wprowadzeniu do ewidencji nie podlegają środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

W konsekwencji wskazany przez Wnioskodawcę fakt braku ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedmiotowych nieruchomości nie przesądza o odmiennej (niż powyższa) kwalifikacji przychodów do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadnym jest wskazanie, iż przez pojęcie "majątek związany z działalnością" należy rozumieć składniki mienia, których posiadanie wiąże się z faktem wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera znaczenia wskazanego powyżej pojęcia "wykorzystywanie", wobec tego należy posłużyć się definicją słowa "wykorzystywanie" ze Słownika Języka Polskiego zgodnie z którym "wykorzystywanie" to osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, skorzystanie z czegoś, spożytkowanie, zużytkowanie (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 752).

Zatem przez "wykorzystywanie", jak wskazano powyżej, należy rozumieć osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, tym samym przez składniki majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej należy rozumieć tego rodzaju składniki, które są używane, użytkowane w działalności gospodarczej.

W momencie przekazania wybudowanego przez Wnioskodawcę magazynu zbożowego oraz gruntu (0,2 ha), na cele związane z działalnością gospodarczą, nieruchomości te stały się składnikami wykorzystywanymi na potrzeby związane z tą działalnością, w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stan wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy trwa od momentu wykorzystywania do momentu określonego w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do momentu zbycia.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że zarówno przepis art. 24 ust. 2 zdanie 2 pkt 1, jak i przepis art. 24 ust. 3 lit. 2 (wskazano pkt 2) ww. ustawy nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie bowiem z treścią art. 24 ust. 2 zdanie drugie pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie będzie ustalał dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych, na podstawie ww. przepisu, ponieważ wbrew ustawowemu obowiązkowi nie wprowadził przedmiotowych nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast przepis art. 24 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży, również nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie ponieważ z końcem 2008 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej.

Dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu, jako różnica pomiędzy uzyskanym przychodem, a kosztami jego uzyskania ustalonymi zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej, stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach, jak działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl