IPPB1/415-769/08-03/PJ - Skorzystanie z obniżenia wpłaty na PFRON przez leasingobiorcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2008 r. (data wpływu 3 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie kosztów ponoszonych przez pracodawcę, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie kosztów ponoszonych przez pracodawcę, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako pracodawca zatrudniający powyżej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny etat jest zobowiązany, zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do dokonywania wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wpłaty dokonywane na Fundusz nie stanowią kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f.)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wziąć w używanie, na podstawie umowy leasingu operacyjnego, samochód osobowy.

Leasingodawca jest pracodawcą zatrudniającym co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny etat i osiągającym wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych powyżej 10%. W związku z zakupem usługi leasingu sprzedający będzie wystawiał Wnioskodawcy na podstawie terminowo regulowanych należności zaświadczenia o kwocie obniżenia wpłaty na PFRON. Na podstawie tego zaświadczenia Wnioskodawca będzie ustalał kwotę należnej wpłaty obowiązkowej na Fundusz (pomniejszoną o kwotę wynikającą z zaświadczenia).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Leasing jest usługą i zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, po spełnieniu wszystkich wymogów określonych ww. ustawą, przysługuje prawo do obniżenia wpłaty na Fundusz. 2. Do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zalicza się kwotę należnej wpłaty na Fundusz (kwota do zapłaty - po uwzględnieniu obniżki). Należy zatem najpierw ustalić kwotę obciążenia na PFRON, a dopiero po ustaleniu tego obciążenia rozliczyć je przy ustalaniu zaliczki na PIT.

W zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 1 wydane będzie odrębne postanowienie.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2.

W świetle obowiązującego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej (ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.).

W myśl art. 21 ust. 1 powołanej ustawy o rehabilitacji zawodowej, pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22, dokonywać miesięcznych wpłat na Fundusz Rehabilitacji osób Niepełnosprawnych. Natomiast zgodnie z art. 23 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej, jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy dla osoby, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na Fundusz w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.

Wskazane uregulowania ustawy o rehabilitacji zawodowej normują zatem kwestię dokonywania sankcyjnych wpłat na rzecz PFRON z tytułu nie spełnienia przesłanek określonych wspomnianą ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych Obowiązki pracodawcy sprowadzają się do zapewnienia osiągnięcia wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 6% oraz do zorganizowania w określonym terminie stanowiska pracy dla osoby, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingu. W jej wyniku nabędzie prawo do ulgi w zakresie należnych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Ulga ta będzie przysługiwała w oparciu o zaświadczenia otrzymywane od leasingodawcy (pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny etat i osiągający wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych powyżej 10 %) potwierdzające terminowość dokonywanych wpłat z tytułu umowy leasingu.

Na podstawie powołanych przepisów, jak również przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wpłat dokonywanych na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca rozstrzyga czy powinien zaliczyć do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychód kwoty przed czy po odliczeniu ulgi z tytułu zawartej umowy leasingu.

Należy stwierdzić, iż wysokość kwoty należnej na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie wynika z przepisów ustawy podatkowej.

Jednakże na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączono z kosztów uzyskania przychodów wpłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

Dlatego też wyliczając należną kwotę na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Wnioskodawca powinien postępować zgodnie z przepisami o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Kwota powstała w wyniku takiego działania wyłączona będzie z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.