IPPB1/415-759/09-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r. (data wpływu 15 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru formy opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu najmu nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru formy opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 2008 r. Wnioskodawczyni wynajmuje lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, rozliczając dochód z najmu na zasadach ogólnych. W 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła wynajmowanie drugiego mieszkania, stanowiącego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, rozliczając dochód również na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni może przychód z najmu drugiego lokalu (spółdzielczego własnościowego) rozliczać w formie ryczałtu na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, natomiast przychód z najmu pierwszego mieszkania (odrębna własność) nadal rozliczać na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni jest to rozwiązanie zgodne z prawem, ponieważ art. 1 pkt 2 wskazanej ustawy mówi o opodatkowaniu przychodów z tytułu umowy (konkretnej) najmu, a nie najmu (w ogóle) czy umów (wszystkich) najmu zawartych przez jednego podatnika.

Rozumowanie przeciwne prowadziłoby do absurdalnej konkluzji, że np. osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych musiałaby automatycznie na zasadach ogólnych rozliczać przychód z najmu prywatnego mieszkania albo wybierając zryczałtowany podatek od najmu musiałaby automatycznie w formie ryczałtu rozliczać przychody z działalności gospodarczej. Analogicznie, duchowny nie mógłby rozliczać przychodów z najmu na zasadach ogólnych.

Słuszność przedstawionej interpretacji potwierdzają pisma Izby Skarbowej w Warszawie: nr IPPB1/415-209/09-2/MT z 5 czerwca 2009 r., a zwłaszcza pismo nr IPPB1/415-74/09-2/AŻ z 25 marca 2009 r. Skoro bowiem przychód z tej samej umowy najmu jednego lokalu może być opodatkowany dwojako, to tym bardziej mogą być w ten sposób opodatkowane przychody z dwóch różnych umów najmu dwóch różnych lokali.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ww. ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przychodami w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu za dany rok podatkowy podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił zaprzestania uzyskiwania przychodów z tego źródła lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania uważa się, że przychody z najmu nadal opodatkowane będą ryczałtem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż u podatnika, który wybrał zasady ogólne lub ryczałtową formę opodatkowania podatkiem dochodowym, opodatkowaniu podlega suma przychodów osiągniętych z danego źródła. Opodatkowaniu podlega zatem suma przychodów uzyskanych z tytułu najmu, niezależnie od liczby wynajmowanych nieruchomości i liczby zawartych umów najmu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osiąga Pani przychody z najmu dwóch mieszkań, opodatkowane na zasadach ogólnych. Od 1 stycznia 2010 r. przychód z najmu jednego z przedmiotowych lokali chce Pani rozliczać w formie ryczałtu na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, natomiast najem drugiego mieszkania na zasadach ogólnych.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że źródłem przychodu, w stosunku do którego przez cały rok podatkowy obowiązuje raz wybrana forma opodatkowania jest najem, a nie każda zawarta umowa czy wynajmowana nieruchomość oddzielnie. Oznacza to, że wybrana przez Wnioskodawczynię forma opodatkowania obowiązywać będzie w stosunku do przychodów osiągniętych z najmu wszystkich nieruchomości, do czasu zgłoszenia zmiany formy opodatkowania lub zaprzestania uzyskiwania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.