IPPB1/415-756/10-3/JB - Możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturą wystawioną na spółkę cywilną, której byt prawny ustał.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturą wystawioną na spółkę cywilną, której byt prawny ustał - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturą wystawioną na spółkę cywilną, której byt prawny ustał.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna rozpoczęła działalność gospodarczą w dniu 20 lipca 2004 r., na podstawie umowy spółki cywilnej z dnia 18 czerwca 2004 r. Przedmiotem działalności spółki był handel odzieżą i wynajem lokali. Udziały wspólników ustalono po 50%. Kolejnymi aneksami do umowy spółki wnoszone były w formie wkładów rzeczowych nieruchomości - budynki i grunty, które stanowiły wspólną własność małżeńską wspólników.

W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej spółka realizowała inwestycję na podstawie pozwoleń na budowę wydanych na spółkę cywilną. Inwestycje zostały zakończone a budynki odebrane, przekazane do eksploatacji i wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Budynki i lokale, których właścicielem była spółka cywilna wynajmowane były na podstawie zawartych umów najmu. Podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności obliczany był zgodnie ze złożonymi oświadczeniami, na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19%.

W dniu 25 września 2009 r. wspólnik Dorota W. w wyniku sporu, który powstał pomiędzy małżonkami złożyła wypowiedzenie umowy spółki ze skutkiem na koniec roku obrachunkowego tzn. 31 grudnia 2009 r.

Próby rozwiązania konfliktu pomiędzy małżonkami spowodowały, że żaden ze wspólników nie złożył stosownej informacji do Urzędu Skarbowego o rozwiązaniu spółki w ustawowym terminie. Nie sporządzono remanentu likwidacyjnego.

Działalność gospodarcza nie została zaprzestana, nie zostały wypowiedziane umowy najmu lokali.

Faktury dokumentujące najem i refaktury za media były wystawiane i przekazywane kontrahentom jako T. s.c.

Ww. spółka cywilna nie wypowiedziała również umów za energię elektryczną, telefony, wywóz śmieci itp.

W okresie od stycznia do kwietnia faktury dokumentujące przychody i koszty były ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i na tej podstawie obliczane były zaliczki na podatek dochodowy PIT-5L. Zaliczki od #189; dochodu przekazywał w swoim imieniu jedynie Wnioskodawca.

W dniu 8 kwietnia 2010 r. wspólnik Wnioskodawcy (żona) złożyła w Urzędzie Skarbowym dokumenty wyrejestrowujące spółkę cywilną z datą 31 grudnia 2009 r. (NIP-2 i VAT-Z) wraz z zawiadomieniem w trybie art. 16 k.k.s. o popełnieniu występku karnego polegającego na niezłożeni w terminie ww. deklaracji oraz nie sporządzeniu spisu z natury.

Spółka cywilna T. została wyrejestrowana przez właściwy ze względu na siedzibę Urząd Skarbowy w M. z datą 31 grudnia 2009 r. Na potwierdzenie stanu faktycznego Wnioskodawca otrzymał zaświadczenie z Urzędu Skarbowego.

W miesiącu lutym 2010 r., żona Wnioskodawcy, która była wspólniczką złożyła wniosek do sądu o rozdzielność majątkową małżonków. W miesiącu czerwcu 2010 r. sąd wydał nieprawomocny wyrok o rozdzielności majątkowej od którego Wnioskodawca się odwołał.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z faktycznie kontynuowaną działalnością gospodarczą spółki cywilnej w okresie od stycznia 2010 r. do kwietnia 2010 r., tj. uzyskiwaniem przychodów z tytułu wynajmu lokali użytkowych dotychczasowym najemcom, na podstawie umów najmu i ponoszeniem kosztów utrzymania tych lokali po dacie skutecznego prawnie wypowiedzenia spółki cywilnej przez jednego ze wspólników, ale przed złożeniem dokumentów wyrejestrowujących spółkę w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca:

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1 powołując się na art. 674 k.c., który stanowi, ze po upływie terminu oznaczonego w umowie albo w wypowiedzeniu najemca nadal używa rzecz za zgodą właścicieli, poczytuje się w razie wątpliwości, że najem został przedłużony na czas nieoznaczony. Spółka cywilna przestała istnieć zgodnie z wolą wspólników z dniem 31 grudnia 2009 r., nie przestała jednak wynajmu lokali, współwłaściciele Wnioskodawca i jego żona nie złożyli oświadczeń, w których proszą o opuszczenie lokali. W okresie od stycznia do kwietnia 2010 r. nadal otrzymywali pożytki z tytułu ich wynajmu. Koszty związane z utrzymywania lokalu nadal były ponoszone.

W związku z uzyskiwaniem przychodów z tytułu najmu, koszty utrzymania lokali, koszty amortyzacji, koszty eksploatacji samochodów stanowią zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów. Koszty, o których mowa nie zostały również wymienione w art. 23 ww. ustawy wśród kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa zatem, że ponieważ działał w dobrej wierze dbając o majątek wspólny (jego i małżonki) licząc na załagodzenie konfliktu oraz wycofanie wypowiedzenia spółki cywilnej prowadził działalność do momentu powzięcia informacji o likwidacji spółki cywilnej przed Urzędem Skarbowym, a zatem miał prawo za okres od stycznia do kwietnia 2010 r. uwzględniać ww. koszty przy naliczaniu zaliczek na podatek dochodowy PIT-5L.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Kwestie związane z prawidłowym dokumentowaniem poniesienia wydatków przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zostały unormowane w postanowieniach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacjami tego rozporządzenia (§ 12 ust. 3), dowodami księgowymi są przede wszystkim faktury VAT, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, czyli w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie m.in. wystawiania faktur (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Z kolei przepisy § 5 ust. 1 cytowanego powyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. stanowią, iż faktura powinna zawierać między innymi imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy oraz jego adres, a także jego NIP.

Natomiast w myśl § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy, co oznacza, że dokonywane w niej zapisy muszą odzwierciedlać stan rzeczywisty.

Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 12 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej wskazać należy, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, że na fakturach wystawianych w okresie od stycznia do kwietnia 2010 r. widnieją dane spółki cywilnej z jej nazwą oraz jej nr NIP, co oznacza, że kosztami obciążona został spółka cywilna T., pomimo, że nie istnieje ona de facto od 31 grudnia 2009 r.

Wnioskodawca nie jest zatem w rozpatrywanej sprawie w posiadaniu dokumentów, z których wynikałoby, że w okresie od stycznia do kwietnia br. to właśnie Wnioskodawca ponosił przedmiotowe wydatki. Brak faktur wystawionych na imię i nazwisko Wnioskodawcy wyklucza więc ujęcie tych wydatków w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do możliwości dokonywania przez Wnioskodawcę odpisów amortyzacyjnych, na podstawie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nieistniejącej już spółki cywilnej wskazać należy, że w myśl § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązane są prowadzić osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1 tego rozporządzenia.

W świetle powyższego do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w trakcie trwania spółki cywilnej (małżeńskiej) zobowiązana była spółka cywilna, co oznacza, że od dnia, w którym uległa ona rozwiązaniu Wnioskodawca nie może dokonywać w tej ewidencji odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca winien od stycznia 2010 r. założyć ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w której zastosuje kontynuację wynikającą z art. 22g ust. 12 i 13 oraz z art. 22h ust. 3 w uwzględnieniem treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści art. 22g ust. 12 cyt. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

W myśl art. 22g ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną.

Natomiast zgodnie z treścią art. 22h ust. 3 cytowanej ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że poniesione koszty uzyskania przychodów, tj. koszty mediów, koszty eksploatacji samochodów firmy udokumentowane fakturami wystawionymi z nr NIP i nazwą T. s.c. nie mogą być uwzględnione przez Wnioskodawcę przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy za miesiące od stycznia do kwietnia 2010 r. z uwagi na fakt wystawienia faktur na spółkę cywilną, a nie na Wnioskodawcę. Wnioskodawca za ww. miesiące nie może również ująć w kosztach uzyskania przychodu amortyzacji dokonywanej na podstawie ewidencji środków trwałych spółki cywilnej. Koszty te mogłyby być uwzględnione przez Wnioskodawcę, pod warunkiem posiadania dowodów potwierdzających ich poniesienie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.