IPPB1/415-752/09-2/EC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej wydatków na zakup artykułów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek dla klientów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla klientów - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla klientów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Jest płatnikiem podatku VAT, rozliczeń dokonuje na zasadach ogólnych na podstawie książki przychodów i rozchodów. Od dnia 1 września 2009 r. prowadzi salon fryzjersko-kosmetyczny, w którym świadczone są usługi fryzjerskie, kosmetyczne. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda oraz inne napoje bezalkoholowe, cukierki, ciastka, paluszki i inne słodycze, które przeznaczył na poczęstunek dla klientów. Kawa, herbata, woda oraz inne napoje podawane są na życzenie klientów, a cukierki, ciastka, paluszki wystawione na stoliku w recepcji do dyspozycji osób korzystających z usług salonu.

Wnioskodawca uznał wydatki na zakup artykułów spożywczych jako koszt podatkowy oraz odliczył podatek VAT zgodnie z fakturą VAT, przy czym wydania tych artykułów na poczęstunek klienta nie opodatkował VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego i trzeciego w zakresie podatku od towarów i usług VAT zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powołanych przepisów oraz opisanej sytuacji uważa, że mógł oraz w okresach przyszłych będzie mógł zaliczyć wydatki na zakup kawy, herbaty, wody napojów bezalkoholowych, cukierków, ciastek, paluszków i innych słodyczy w koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu reprezentacja. Reprezentacja według uniwersalnego słownika języka polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza to - okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Odnosząc powyższą definicję do ustawy Podatkowej należałoby uznać, że koszty reprezentacji wiążą się z okazałością, wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia, wykreowania pozytywnego wizerunku, uwypuklenia zasobności. Wydatki poniesione na zakup wcześniej wymienionych artykułów spożywczych przeznaczonych na poczęstunek dla klientów stanowią nie mający charakteru okazałości zwyczajowy poczęstunek kontrahentów. Z tego względu w świetle ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów, mogą stanowić koszty podatkowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i opisu zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność w zakresie usług fryzjerskich i kosmetycznych, poniósł wydatki na zakup artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukierki., itp. Artykuły te są przeznaczone na poczęstunek dla klientów salonu fryzjersko-kosmetycznego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż poniesione wydatki na zakup artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda, napoje bezalkoholowe, cukierki, ciastka, paluszki i inne słodycze serwowane klientom salonu nie będą miały charakteru wydatków reprezentacyjnych, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy uznać, iż wydatki te będą elementem ich standardowej obsługi.

Reasumując należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na poczęstunek dla klientów stanowią zwyczajowy poczęstunek i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku 2009 r. i w latach następnych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny).

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.