IPPB1/415-721/11-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 10 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1 sierpnia 2011 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu lotniczego. Dla potrzeb prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochód osobowy użytkowany dotychczas wyłącznie do celów prywatnych. Samochód został zakupiony w dniu 8 stycznia 2010 r., jako nowy z salonu, za kwotę 128 040 zł. Kwota ta zawiera podatek od towarów i usług, który nie podlegał odliczeniu. Wnioskodawca posiada fakturę zakupu samochodu na kwotę 128 040 zł brutto. Przedmiotowy samochód osobowy Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych ustalając jego wartość początkową równą cenie nabycia, tj. 128 040 zł i od tej wartości rozpocząć amortyzację tego środka trwałego zgodnie z zasadami zawartymi w art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4, nie będą zaliczane odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote wg kursu średniego NBP z dnia przekazania samochodu do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką wartość początkową, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, powinien przyjąć Wnioskodawca wprowadzając samochód osobowy do ewidencji środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia wartości początkowej środka trwałego zakupionego przed rozpoczęciem działalności, należy przyjąć kwotę brutto z faktury dokumentującej zakup samochodu z dnia 8 stycznia 2010 r. tj. kwotę 126 040 zł. Kwoty brutto nie należy pomniejszać o podatek od towarów i usług, ponieważ przy zakupie na cele prywatne nie przysługiwało prawo odliczenia tego podatku. Ustalenie ceny nabycia środka trwałego jest możliwe, gdyż cena jego zakupu jest wartością znaną, zatem zgodnie z zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środka trwałego w przypadku odpłatnego nabycia uważa się cenę nabycia.

Tak ustalona wartość początkowa będzie podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w części nie przekraczającej równowartości 20.000 euro, ustalonej zgodnie z zasadą art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4) ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Bank z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, samochód osobowy nabyty został za określoną na fakturze cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi jego cena nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji, gdy (zgodnie z odrębnymi przepisami) podatek od towarów i usług wynikający z faktury VAT potwierdzającej nabycie przedmiotowego samochodu nie stanowił dla Wnioskodawcy podatku naliczonego, albo nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony, bądź też zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek. W takiej sytuacji ceną nabycia będzie wartość brutto zakupionego środka trwałego, wykazana w fakturze dokumentującej ten zakup. W przypadku gdy jednak takie prawo przysługuje Wnioskodawcy, to podatek ten pomniejsza cenę nabycia środka trwałego i wówczas ceną nabycia będzie wartość netto tego środka trwałego.

Reasumując, wartość początkową przedmiotowego samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia, wynikająca z faktury VAT. Jeżeli Wnioskodawcy nie przysługiwało obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wówczas wartość początkowa przedmiotowego samochodu osobowego winna być ustalona według ceny brutto wynikającej z faktury VAT. Tak ustalona wartość będzie podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tym, że odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w części nie przekraczającej równowartości 20 000 euro ustalonej zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.