IPPB1/415-704/11-4/IF - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntu wraz z budynkiem wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych uzupełnionym pismem (data nadania 24 października 2011 r., data wpływu 26 października 2011 r. złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-704/11-2/IF z dnia 17 października 2011 r. (data nadania 18 października 2011 r., data doręczenia 21 października 2011 r.) w zakresie:

* opodatkowania przychodu ze sprzedaży gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w 1999 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Z dniem 17 marca 1999 r. aktem notarialnym została zakupiona nieruchomość wraz z zabudowaniami i urządzeniami (budynek warsztatowy, budynek wulkanizatorni, kanał ściekowy, urządzenie rolkowe do badań kontrolnych, waga samochodowa) - działka nr 722 o powierzchni 0,6776 ha położona w M. gmina J. Sprzedający Maria R. syndyk masy upadłościowej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w M., kupujący Ryszard B. oraz Jerzy G. - wspólnicy spółki cywilnej pod firmą P. w M.

Do działalności gospodarczej wprowadzono do ewidencji środków trwałych budynek warsztatowy, pozostałe obiekty budowlane, urządzenia oraz grunt nie zostały wprowadzone do działalności gospodarczej. Wprowadzony budynek warsztatowy był amortyzowany przez okres funkcjonowania spółki tj. do dnia 31 grudnia 2007 r. Na dzień zamknięcia firmy pozostawał w ewidencji środków trwałych niesprzedany budynek warsztatowy oraz nie wprowadzone do ewidencji pozostałe nieruchomość wraz z zabudowaniami umiejscowione na działce nr 722.

Spółka prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów i rozliczała się przy zastosowaniu podatku liniowego.

Obecnie planowana jest sprzedaż całej nieruchomości.

Pismem z dnia 22 października 2011 r. (data wpływu 26 października 2011 r.) Wnioskodawca poinformował, iż nabyta dnia 17 marca 1999 r. nieruchomość wraz z zabudowaniami i urządzeniami o powierzchni 0,6776 ha tylko w części, tej wprowadzonej do ewidencji środków trwałych tj. budynek warsztatowy o pow. 813 m#178;, była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, dodatkowo na cele prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywano grunt rolny o powierzchni 1 926,00 m#178;. Nabyty grunt rolny stanowiący przed zakupem własność Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej nie był gruntem przeznaczonym pod działalność i nie został na trwale wyłączony z produkcji gruntów rolnych. W związku z powyższym wspólnicy wystąpili o czasowe wyłączenie z produkcji gruntów rolnych powierzchni znajdującej się pod budynkiem warsztatowym. Konsekwencją powyższego działania była konieczność uiszczenia opłaty rolniczej z tytułu użytkowania gruntów rolnych na cele nierolnicze stanowiącej 10% należności z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej. W związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2007 r. grunt czasowo wyłączony z produkcji rolniczej w związku z nie dokonaniem wpłaty pełnej kwoty należności w momencie sprzedaży dalej będzie gruntem rolnym.

Związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży nieruchomości będzie korzystał w części ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. tej części nieruchomości nie wprowadzonej do ewidencji działalności spółki (art. 10 ust. 1 pkt 8 o podatku dochodowym od osób fizycznych) w związku z tym że od momentu zakupu nieruchomości do czasu dokonania sprzedaży upłynie 12 lat. Również sprzedaż gruntu rolnego korzystać będzie ze zwolnienia z podatku do których należy zastosować przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży budynku warsztatowego będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach, które obowiązywały wspólników spółki w momencie prowadzenia działalności gospodarczej tj. przy zastosowaniu podatku liniowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów, są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania danej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Bez znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowej nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza) pozostaje okoliczność, że przedmiotowa nieruchomość nie była wbrew ustawowemu obowiązkowi spoczywającemu na podatniku wynikającemu z art. 22 ust. 2d powoływanej ustawy, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl bowiem art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Treść art. 22 ust. 2d ww. ustawy nie pozostawia bowiem wątpliwości, iż podatnik ma obowiązek wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątku stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Wprowadzeniu do ewidencji podlegają też środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zarówno podlegające amortyzacji, jak i te, których nie można amortyzować (a zatem również grunty). Wyjątkowo tylko wprowadzeniu do ewidencji nie podlegają środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

W konsekwencji wskazany przez Wnioskodawcę fakt braku ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych gruntu rolnego nie przesądza o odmiennej (niż powyższa) kwalifikacji przychodów do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadnym jest wskazanie, iż przez pojęcie "majątek związany z działalnością" należy rozumieć składniki mienia, których posiadanie wiąże się z faktem wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera znaczenia wskazanego powyżej pojęcia "wykorzystywanie", wobec tego należy posłużyć się definicją słowa "wykorzystywanie" ze Słownika Języka Polskiego zgodnie z którym "wykorzystywanie" to osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, skorzystanie z czegoś, spożytkowanie, zużytkowanie (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 752).

Zatem przez "wykorzystywanie", jak wskazano powyżej, należy rozumieć osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, tym samym przez składniki majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej należy rozumieć tego rodzaju składniki, które są używane, użytkowane w działalności gospodarczej.

W momencie przekazania nieruchomości gruntowej z posadowionym na niej budynkiem warsztatowym przez Wnioskodawcę na cele i potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej - nieruchomości te stały się składnikami wykorzystywanymi na potrzeby związane z tą działalnością, w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stan wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy trwa od momentu wykorzystywania do momentu określonego w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do momentu zbycia.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wykorzystywał w działalności gospodarczej budynek warsztatowy i grunt rolny o powierzchni 1 926,00 m#178;.

Przenosząc przywołane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, przyjmując za Wnioskodawcą, iż do działalności gospodarczej wykorzystywał budynek warsztatowy i grunt rolny o powierzchni 1 926,00 m#178;, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży tych składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży składników, które nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wagi na upływ 5 lat.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze pytania zawarte we wniosku wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do niego.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, jakie składniki były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.