IPPB1/415-702/13-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu 3 lipca 2013 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 10 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-702/13-3/MT z dnia 29 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości - jest prawidłowe.

* w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 27 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wraz z małżonką oraz synem nabyli nieruchomość przeznaczoną na działalność gospodarczą, stanowiącą działkę nr 27/16 o obszarze 212 m^2, wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 124,30 m² za cenę brutto 755 000,00 zł, w tym podatek VAT 8%. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności małżeńskiej majątkowej. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca wraz z zoną w udziale wynoszącym 1/2 części na zasadach wspólności ustawowej, zaś ich syn w udziale wynoszącym 1/2 nabyli nieruchomość. Na powyższą nieruchomość został zaciągnięty kredyt hipoteczny 600 000,00 zł, zaś pozostałą kwotę 155 000,00 zł wpłacił Wnioskodawca. W związku z faktem, że Wnioskodawca wraz z żoną nie mieli zdolności kredytowej ze względu na procedury bankowe nie otrzymali by kredytu hipotecznego na tak długi okres kredytowania, dlatego do zakupu przystąpił ich syn (osoba młodsza). Firma Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem liniowym. Nieruchomość w całości przeznaczona jest na działalność gospodarczą. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem VAT i posiada NIP. Na fakturach zakupu jako nabywcy widnieją Wnioskodawca wraz z żoną oraz ich syn. Odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu w 100% dokonał Wnioskodawca. Nieruchomość w całości jest wykorzystywana do działalności gospodarczej przez firmę Wnioskodawcy. Nieruchomość została wniesiona do działalności gospodarczej aktem notarialnym na podstawie którego została zakupiona - nie jest to odrębny akt notarialny. Podatek VAT wskazany na fakturach zakupu został odliczony w całości, nie tylko w 1/4 części udziału Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pismem z dnia 10 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, doprecyzował opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, iż przedmiotowy kredyt został w całości wykorzystany na cele związane z działalnością gospodarcza Wnioskodawcy. Zakupiony budynek jest w całości użytkowany jako siedziba firmy Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż całkowita kwota kredytu wraz z odsetkami spłacana jest wyłącznie ze środków Wnioskodawcy. Tak samo wygląda sprawa zaliczki wpłaconej w formie gotówki. Pochodziła ona w całości ze środków Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wniesienia aktem notarialnym zakupionej nieruchomości do jednoosobowej działalności można amortyzować budynek oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne oraz kwoty uiszczonych odsetek kredytowych w 100%.

2. Czy amortyzować można tylko w części Wnioskodawcy, a pozostałą część żony i syna należy wyłączyć z kosztów podatkowych.

3. Czy kwoty odsetek od kredytu można zaliczyć w koszty podatkowe Wnioskodawcy w całości, czy należy wyłączyć pozostała część żony i syna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku wniesienia aktem notarialnym zakupionej nieruchomości do jednoosobowej działalności gospodarczej można amortyzować budynek oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty uiszczonych odsetek kredytowych oraz odpisów amortyzacyjnych w całości - włącznie z częścią żony i syna. Wnioskodawca stając się właścicielem kompletnego i zdatnego do użytku środka trwałego nabywa bowiem prawo do jego amortyzacji podatkowej, w ramach której odpisy amortyzacyjne - jako związane z działalnością firmy oraz z uzyskiwanymi w jej ramach przychodami są kosztem uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt przystąpienia do zadłużenia kredytowego wartość uiszczonych odsetek kredytowych - po dacie przyjęcia do używania - może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w całości - włącznie z częścią żony i syna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości - jest prawidłowe.

* w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką oraz synem dokonał w 2012 r. zakupu nieruchomości. Wnioskodawca wraz z żona przedmiotową nieruchomość nabyli w udziale wynoszącym 1/2 części na zasadach wspólności ustawowej, zaś ich syn w udziale wynoszącym 1/2 nieruchomości. nieruchomość w całości przeznaczona jest na działalność gospodarczą Wnioskodawcy. Na powyższą nieruchomość został zaciągnięty kredyt hipoteczny 600 000,00 zł, zaś pozostałą kwotę 155 000,00 zł wpłacił Wnioskodawca. W związku z faktem, że Wnioskodawca wraz z żoną nie mieli zdolności kredytowej ze względu na procedury bankowe nie otrzymali by kredytu hipotecznego na tak długi okres kredytowania, dlatego do zakupu przystąpił ich syn (osoba młodsza). Całkowita kwota kredytu wraz z odsetkami spłacana jest wyłącznie ze środków Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej koszty zakupu nieruchomości, stanowiące ogólną wartość jej nabycia, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Ponadto Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetki od kredytu.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ww. ustawy).

Stosownie zaś do treści art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączną małżonków. Wspomniana cecha oznaczą że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Stosownie bowiem do dyspozycji art. 341 k.r.o., każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Z kolei art. 35 k.r.o. ustanawia zakaz żądania podziału majątku wspólnego, a także rozporządzania w jakiejkolwiek formie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma przy tym prawo do samodzielnego zarządzania przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej (art. 363 k.r.o.).

Przechodząc na grunt przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy podkreślić, że w rozpatrywanej sytuacji w stosunku do Wnioskodawcy oraz Jego żony nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższa zasada nie dotyczy bowiem składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują dany składnik majątku w działalności prowadzonej odrębnie przez każdego z nich.

Odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że amortyzacji podlegają zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy m.in. lokale stanowiące współwłasność. Zatem nieruchomość będąca współwłasnością Wnioskodawcy, jego małżonki oraz syna stanowi środek trwały, który podlega amortyzacji. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość może wprowadzić do ewidencji środków trwałych swojej działalności gospodarczej i amortyzować proporcjonalnie do posiadanego udziału we własności tego składnika majątku. A zatem przy wprowadzeniu środka trwałego do ww. ewidencji Wnioskodawca winien ustalić jego wartość początkową w wysokości 50% (w części przypadającej na Wnioskodawcę oraz Jego żonę) ceny nabycia wskazanej w umowie kupna przedmiotowej nieruchomości i od tej części dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Analizując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup nieruchomości w całości użytkowanej jako siedziba firmy Wnioskodawcy, tut. Organ stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki. Jednakże należy zaznaczyć, iż to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem prowadzonej działalności.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że jeżeli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone po dniu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, to wówczas można je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednak należy, że zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, to zwiększają one wartość początkową tego środka trwałego i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Dla możliwości zakwalifikowania ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów beż znaczenia pozostaje fakt, że kredyt na zakup przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zaciągnął wspólnie z żoną i synem. Istotnym jest natomiast fakt kto ponosi wydatki na spłatę tego kredytu.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że spłaty kredytu dokonuje wyłącznie on wskazać należy, że wydatki ponoszone od momentu wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych z tytułu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tej nieruchomości mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.