IPPB1/415-683/08-2/JB - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wyjazdu na targi kontrahentów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wyjazdu na targi kontrahentów - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją wyjazdu na targi kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca "X" jest przedstawicielem włoskich producentów maszyn budowlanych.

Wnioskodawca często wyjeżdża do Włoch na targi budowlane wraz z potencjalnymi klientami. Wydatki związane z organizacją wyjazdu na targi potencjalnych klientów tj. koszt biletów lotniczych, pociągu, autobusu, koszty noclegów ponosi firma X. W trakcie pobytu w fabryce i na targach kontrahenci, którzy rozważają możliwość zakupu maszyn budowlanych mają okazję zapoznać się z procesem produkcji a także z zasadami eksploatacji tych urządzeń. W wielu wypadkach klienci kupują maszyny już podczas pobytu na targach, bezpośrednio od producenta, a firma jako dystrybutor otrzymuje za zawarty kontrakt prowizję albo kupuje maszynę od producenta i sprzedaję ją klientowi w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty biletów lotniczych (pociągu, autobusu), koszty noclegów związane z organizacją wyjazdu na targi potencjalnych klientów poniesione przez firmę X stanowią koszt uzyskania przychodów dla firmy X...

Zdaniem Wnioskodawcy podstawą obliczenia podatku jest dochód ustalony jako nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wydatki ponoszone w związku z organizacją wyjazdu na targi budowlane dla potencjalnych klientów należy uznać, zdaniem Wnioskodawcy za koszt uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Firma poniosła powyższy wydatek w celu pozyskania klientów, a co za tym idzie w celu sprzedaży maszyn budowlanych. Klient, który przed wyjazdem na targi rozważał zakup maszyny budowlanej, mógł w trakcie pobytu zdobyć szereg specjalistycznych informacji związanych z procesem produkcji i zasadami ich funkcjonowania. W rezultacie klient decydował się na zakup urządzenia i zawierał z producentem albo firmą umowę kupna-sprzedaży maszyny budowlanej.

Firma X jako dystrybutor otrzymuje za zawarty kontrakt prowizję. Wyjazd w celu zawarcia kontraktów handlowych ma związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i może stanowić koszt uzyskania przychodu. Wydatki na bilety stanowią integralną część tego wyjazdu i w konsekwencji jako wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą stanowią koszt podatkowy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Stosownie zaś do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot "w szczególności" oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęć reprezentacji oraz reklamy, należy posłużyć się wykładnią językową.

Reklamą jest "działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług" Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe P..; W 2007). Za reklamę należy więc uznać rozpowszechnianie informacji o danym towarze, w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu. Reklama polega na rozpowszechnianiu informacji o zaletach i wartościach towarów, miejscach ich nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś, prezentowaniu danego towaru, danej usługi, marki, cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub korzystania z usługi.

Pod pojęciem reprezentacji rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe P..; W 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu "reprezentacja" mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż wydatki na bilety lotnicze, pociąg, autobus oraz koszty noclegów związane z organizacją wyjazdu na targi potencjalnych klientów poniesione przez Firmę X wiążą się z tworzeniem oraz utrwalaniem dobrego wizerunku firmy na zewnątrz, a zatem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Zapewnienie klientom dojazdu oraz noclegu na targi wpływać będzie niewątpliwie na lepsze postrzeganie przez nich Firmy i utrwalanie jej pozytywnego obrazu. Powyższe wydatki mają charakter okazałości i wystawności, odbiegają bowiem od zasad ogólnie przyjętych w kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi, a więc uznać je należy za wydatki reprezentacyjne, które wyłączone zostały na mocy art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z kosztów uzyskania przychodów.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.