IPPB1/415-68/12-2/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 lutego 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-68/12-2/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2012 r. (data wpływu 24 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 8 stycznia 1999 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką działkę niezabudowaną. Na działce tej zgodnie z pozwoleniem na budowę wydanym dn. 12 kwietnia 1999 r. przez Wójta Gminy W. Wnioskodawca wybudował pawilon handlowy. Dnia 27 sierpnia 2003 r. otrzymał decyzję z Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego zezwalającą na częściowe użytkowanie budynku pawilonu handlowego.

W dniu 27 maja 2004 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą i otrzymał zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z Urzędu Miasta. Działalność gospodarcza była wykonywana w wyżej opisanym pawilonie handlowym. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę opodatkowana była na zasadzie ryczałtu. Pawilon handlowy nie był środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani też żadne koszty związane z jego użytkowaniem, adaptacją, remontami nie stanowiły kosztów w firmie Wnioskodawcy. W roku 2012 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać pawilon handlowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy przychód ze sprzedaży pawilonu handlowego należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2.

Czy przychód ze sprzedaży pawilonu handlowego nie będącego środkiem trwałym stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1.

przychodu ze sprzedaży pawilonu handlowego nie należy opodatkowywać podatkiem dochodowym od osób fizycznych ponieważ od dnia oddania do użytkowania tj. 27 sierpnia 2003 r. (decyzja Nr 110/2003 Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego) upłynęło ponad 5 lat.

2.

przychód ze sprzedaży pawilonu handlowego nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej ponieważ wyżej opisana nieruchomość nie była środkiem trwałym w ramach działalności. Wszelkie koszty związane z tą nieruchomością nie były kosztami ujmowanymi w ramach działalności ponieważ działalność była opodatkowana na zasadach ryczałtu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 lit. a) tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych uprzednio przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności.

Należy zauważyć, iż cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

W przypadku podatników, którzy prowadzą działalność gospodarczą i dokonują odpłatnego zbycia rzeczy wykorzystywanych w działalności, przychód z tytułu odpłatnego zbycia tego majątku klasyfikowany będzie jako przychód z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przy czym podnieść w tym miejscu należy, że wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej jest równoznaczne z zaliczeniem jej do środków trwałych. Brak wprowadzenia wskazanego składników majątku do ewidencji środków trwałych nie jest warunkiem bezwzględnym uznania przychodu ze zbycia takiego składnika za związany z działalnością gospodarczą albowiem rozstrzygającym jest sam fakt jego wykorzystywania w działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 stycznia 1999 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli działkę niezabudowaną. Na działce tej Wnioskodawca wybudował pawilon handlowy. Dnia 27 sierpnia 2003 r. otrzymał decyzję zezwalającą na częściowe użytkowanie budynku pawilonu handlowego. W dniu 27 maja 2004 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza była wykonywana w wyżej opisanym pawilonie handlowym. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę opodatkowana była na zasadzie ryczałtu. Pawilon handlowy nie był środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani też żadne koszty związane z jego użytkowaniem, adaptacją, remontami nie stanowiły kosztów w firmie Wnioskodawcy. W roku 2012 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać pawilon handlowy.

Reasumując, biorąc pod uwagę iż przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej oraz była nieruchomością niemieszkalną, dla ustalenia zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości nie będzie miał zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód ze sprzedaży części nieruchomości należącej do Wnioskodawcy stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, a zatem mając na uwadze pytanie zawarte w przedmiotowym wniosku wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl