IPPB1/415-670/10-2/EC - Skutki podatkowe wniesienia do spółki cywilnej nieruchomości, które nie były wykorzystywane wcześniej w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 21 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w części dotyczącej powstania przychodu z tytułu wniesienia wkładu w postaci nieruchomości, które nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej - jest prawidłowe,

* w części uznania, iż wniesienie wkładu nie jest odpłatnym zbyciem - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportem nieruchomości do spółki cywilnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest jednoosobowym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta miasta. W załączeniu odpis z ewidencji działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierza z innym przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą zawiązać spółkę cywilną na podstawie art. 860 Kodeksu cywilnego. Po uzyskaniu numeru NIP przez spółkę cywilną Wnioskodawczyni rozważa wniesienie do niej wkładu niepieniężnego (aportu). Przedmiotem aportu do spółki cywilnej byłyby nieruchomości - pięć działek będących własnością Wnioskodawcy.

Działki stanowią grunt niezabudowany przeznaczony zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego do zabudowy. Grunt (wszystkie działki) został nabyty przez Wnioskodawczynię z zamiarem darowizny na rzecz dzieci.

Nieruchomości (pięć działek) stanowią współwłasność Wnioskodawczyni i zaliczane są do jej majątku prywatnego. Grunty zostały nabyte przez Wnioskodawczynię w latach 1999 -2009. Cztery działki zostały nabyte w okresie pomiędzy 1999 a 2004 rokiem, a jedna działka została nabyta w 2009 r.. Grunty, które stanowiłyby przedmiot aportu, nie są i nie były wykorzystywane w celu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wniesienie ww. składników majątkowych dla czterech działek jako aportu do Spółki nastąpiłoby po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, natomiast jedna działka została zakupiona w 2009 r.. Wnioskodawczyni nie posiada i nie posiadała wcześniej statusu rolnika ryczałtowego. Nieruchomości będące przedmiotem aportu nie były odpłatnie ani nieodpłatnie udostępnione innym osobom. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT. Na dzień wniesienia aportu ustalona zostałaby wartość rynkowa gruntów. Innymi słowy, ww. składniki majątkowe, które stanowiłyby przedmiot aportu, byłyby wniesione do Spółki przy uwzględnieniu ich wartości rynkowej. Po wniesieniu wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawczynię przedmiot aportu stałby się własnością Spółki i byłby wykorzystywany przez Spółkę w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wniesione aportem działki będą stanowiły środek trwały w spółce cywilnej.

Grunty niezabudowane Spółka mogłaby wykorzystywać do realizacji projektów deweloperskich. Wnioskodawca dodaje również, iż nie można wykluczyć, że grunty otrzymany przez Spółkę tytułem aportu zostałby przez Spółkę docelowo sprzedane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Pani w zakresie pytania drugiego, trzeciego i czwartego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie przez nią Wkładu w postaci Nieruchomości, nie będzie skutkować po stronie wspólników Spółki osobowej powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy PIT. Z uwagi na fakt, iż spółki osobowe, w tym cywilne, nie posiadają osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego są ich wspólnicy. Znajduje to wyraz w art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, który stanowi iż: "Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Podobną regulację w zakresie kosztów zawiera art. 8 ust. 2 Ustawy PIT. W związku z tym, spółki osobowe uznane są za transparentne podatkowo. Dlatego też wniesienie do takiej spółki wkładu niepieniężnego nie może być traktowane jako jego odpłatne zbycie. Mimo że na gruncie prawa cywilnego w stosunku do takich aportów można mówić o zbyciu przedmiotu wkładu niepieniężnego, to jednak na gruncie prawa podatkowego takie zbycie w ogóle nie ma miejsca, ponieważ składniki te nie zostają przeniesione na innego podatnika. Przeciwnie - podatnik, który wniósł tego rodzaju aport, będzie w dalszym ciągu bezpośrednio opłacał podatek dochodowy należny od zysków wypracowanych z działalności prowadzonej przy wykorzystaniu przedmiotu aportu.

W przypadku spółki cywilnej nie jest ona odrębnym podmiotem prawa a zgodnie z uregulowaniami prawa cywilnego jest jedynie umową cywilnoprawną. Wniesienie wkładu do spółki cywilnej oznacza tylko objęcie tego wkładu współwłasnością łączną wspólników spółki. Majątek spółki objęty umową, a także nabyty później na rzecz spółki, stanowi wspólny majątek wspólników. Z powodu braku osobowości prawnej stronami w dokonywanych czynnościach prawnych i procesowych są zawsze sami wspólnicy. Dlatego też, wniesienie do spółki cywilnej składników majątkowych jako Wkładu nie pociąga za sobą otrzymania przez Wnioskodawcę odpłatności. Nie wiąże się z tym także otrzymanie od Spółki osobowej czegokolwiek w zamian, w przeciwieństwie do sytuacji aportów do spółek mających osobowość prawną lub do spółdzielni w myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 Ustawy PIT. W tych przypadkach wartość nominalną stanowi ustawowo wskazany przychód, jako że udział w spółce z o.o. jest zbywalnym prawem majątkowym i ma konkretny wymiar finansowy już w dacie jego objęcia. Wskazać też należy, iż o przychodzie można mówić jedynie wtedy, gdy następuje trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe. Za trafnością powyższego stanowiska przemawia również fakt, iż nie istnieją żadne regulacje Ustawy PIT, które wiązałyby z czynnością wniesienia wkładu do spółki osobowej powstanie przychodu po stronie wnoszącego wkład. Wskazuje na to brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 9 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się "nominalną wartość udziałów w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny". Powyższy przepis wprost mówi o "wartości udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną", natomiast zgodnie z Kodeksem spółek handlowych spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. A contrario oznacza to, że wniesienie aportu do Spółki osobowej takiego skutku (tekst jedn. powstania przychodu) nie wywołuje. O poprawności takiej wykładni świadczy również fakt, iż na mocy art. 1 pkt 9 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956) w art. 17 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT po wyrazie "spółce" dodano "mającej osobowość prawną", co wskazuje na wyraźne dążenie ustawodawcy do doprecyzowania katalogu przychodów z kapitałów pieniężnych. Takie stanowisko prezentowane jest również w doktrynie. Powyższa kategoria została zaliczona do przychodów z dniem 1 stycznia 2001 r. Wcześniej nie stanowiła ona przychodu podatkowego. Z dniem 1 stycznia 2004 r. ustawodawca jednoznacznie wskazał, że dyspozycją komentowanego przepisu są objęte wyłącznie nominalne wartości udziałów (akcji) w takiej spółce, która ma osobowość prawną. Tym samym przepis dotyczy tylko i wyłącznie nominalnej wartości udziałów spółce z o.o. oraz nominalnej wartości akcji w spółce akcyjnej (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT, Komentarz, Lex, 2009). W związku z powyższym, przepis art. 17 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT nie znajduje w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowania.

Za brakiem opodatkowania wkładów do Spółki osobowej przemawia także art. 21 ust. 1 pkt 50 Ustawy PIT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dochodowego "przychody otrzymane w związku ze zwrotem (...) wkładów w spółce osobowej do wysokości wniesionych (...) wkładów do spółki osobowej". Tym samym wkłady do Spółki osobowej wolą ustawodawcy mają nie być opodatkowane, jako że są to przesunięcia majątkowe w ramach tego samego podatnika podatku dochodowego. Jeśli np. w jednym roku Wkład jest wnoszony, a w drugim roku Wkład lub jego równowartość jest wycofywany ze Spółki osobowej, to nie może tu dojść do jakiegokolwiek opodatkowania. Po pierwsze, majątek nie jest przenoszony pomiędzy różnymi podatnikami podatku dochodowego, a po drugie, wnosząc i wycofując Wkład, Wnioskodawca nie byłby wzbogacony skoro wniósłby i wycofałby te same wartości Podatek mógłby wystąpić oczywiście w razie wycofania ze Spółki osobowej więcej niż się do niej wniosło, bo wówczas zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 50 Ustawy PIT nie objęłoby takiej nowej wartości będącej przychodem dla Wnioskodawcy. W konkluzji uznać należy, że skoro wniesienie aportu do spółki osobowej nie odpowiada wymogom z art. 17 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT, ani też nie mieści się w zakresie regulacji art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, to nie rodzi ono po stronie osoby fizycznej dokonującej tej czynności, powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko takie jest powszechnie przyjęte w orzecznictwie (wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 346/09, z dnia 17 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 2926/03, z dnia 14 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3103/03, z 3 września 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 212/09, z dnia 7 sierpnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 384/09, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 19/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 121/09 wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. I SA/Wr 1628/09) oraz w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów (vide: interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 26 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB1/415-461/09-2/AG, dnia 30 lipca 2009 r. sygn. IPPB1/415-349/09-5/EC, dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. IPPB1/415-1193/08-3/ES, dnia 1 września 2009 r., sygn. IPPB1/415-464/09-4/MT, z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. IPPB1/415-1068/08-2/AG).

Stanowiska zawarte w powyższych wyrokach powinny być uwzględniane przez organy wydające indywidualne interpretacje. Zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r. (III SA/Wa 1916/08) "Odnosząc się natomiast do stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w odpowiedzi na skargę, iż przy wydawaniu interpretacji indywidualnych organ może jedynie posiłkować się wydanymi rozstrzygnięciami sądów bez możliwości ich stosowania wprost z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego zauważyć należy, że choć orzecznictwo sądowe w tym sądów administracyjnych nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) orzecznictwo to zyskuje szczególnie na znaczeniu. Zgodnie bowiem z art. 14a Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej dokonując w szczególności jego interpretacji przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów (podkreśl. Sądu) oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Orzecznictwo to ma więc normatywne przełożenie na tworzenie warunków jednolitego stosowania prawa podatkowego w płaszczyźnie ogólnej. Jeszcze większa jest jego rola w zakresie eliminowania wadliwych interpretacji o czym stanowi art. 14e Ordynacji podatkowej. Wolą ustawodawcy minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów (podkreśl. Sądu), Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Tym samym orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji także interpretacji indywidualnych co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex officio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji a zwłaszcza w przypadku gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji. Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych".

Obowiązkiem organu wydającego interpretację podatkową jest odniesienie się do rzecznictwa sądowego, na które powołuje się podatnik we wniosku o jej wydanie. Wynika to z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2010 sygn. akt I SA/Po 1124/09.

Ponadto należy stwierdzić, że:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Jednak, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości jest wyłączone ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, obejmującego odpłatne zbycie rzeczy i praw.

Oznacza to, iż wniesienie do spółki przez osobę fizyczną rzeczy, będących dla spółki środkami obrotowymi lub środkami trwałymi, nie stanowi źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Reasumując, mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż wniesienie przez Wnioskodawcę nieruchomości niewykorzystywanych w działalności gospodarczej do spółki osobowej jako aportu rzeczowego, w zamian za udział w zyskach spółki, nie skutkuje powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi bowiem źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo świadczeniu usług (art. 861 § 1 k.c.). Wniesiony wkład może być pieniężny lub niepieniężny. Z chwilą przeniesienia własności rzeczy na wspólników staje się ona majątkiem wspólnym wszystkich wspólników.

Stosownie do treści art. 862 ustawy - Kodeks cywilny jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Pojęcie wkładu do spółki osobowej uregulowane zostało w art. 48 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Wynika z niego, że wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Z powyższego wywieść należy, że:

* wniesienie do spółki osobowej określonych rzeczy, czy też praw majątkowych jako wkładu niepieniężnego, jest formą ich odpłatnego zbycia,

* wspólnik przystępujący do spółki osobowej uzyska w niej udział, stosownie do wartości wprowadzonego do spółki wkładu.

Należy także wskazać na treść art. 28 k.s.h., według którego majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia oraz art. 48 § 1 tej ustawy stanowiącego, iż prawa, które wspólnik zobowiązuje się wnieść do spółki, uważa się przeniesione na spółkę. Zarówno te przepisy, jak i wcześniej przytoczony art. 8 w sposób jednoznaczny przesądzają, iż majątek spółki osobowej jest wyodrębniony od majątku wspólników.

Zatem wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu - na spółkę. Na mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, wnoszący wkład otrzymuje udział, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa.

W konsekwencji wniesienie wkładu do spółki osobowej lub spółki cywilnej (wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy) jest formą ich odpłatnego zbycia i winno być ono kwalifikowane stosownie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza wnieść do spółki cywilnej, w której będzie jednym ze wspólników, wkład niepieniężny w postaci nieruchomości - pięć działek będących własnością Wnioskodawczyni. Nieruchomość mająca być przedmiotem aportu nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Jednak, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości jest wyłączone ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, obejmującego odpłatne zbycie rzeczy i praw.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą środków trwałych, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

W świetle powyższego wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie stanowi także źródła przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9. powoływanej ustawy.

Brak jest zatem podstaw, co słusznie zauważa Wnioskodawca, do stosowania w przedmiotowej sprawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przepis ten dotyczy wyłącznie wnoszenia wkładu niepieniężnego do spółek mających osobowość prawną albo wkładów do spółdzielni. Tym samym przepis ten nie znajduje zastosowania w przedstawionym we wniosku zdarzeniu, gdyż spółka, do której wnoszony jest wkład niepieniężny jest spółką osobową.

Stosowanie do art. 18 powoływanej ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, (...), w tym również z odpłatnego zbycia tych opraw.

Z treści powołanego wyżej przepisu wynika iż, wniesienie wkładu niepieniężnego nie spowoduje także powstania przychodu z praw majątkowych, gdyż własności lub udział w prawie własności nieruchomości nie są prawami majątkowym, do których stosuje się art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, na tle powołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wniesienie wkładu do spółki osobowej lub spółki cywilnej (wbrew stanowisku Wnioskodawcy) jest formą ich odpłatnego zbycia. Niemniej jednak w przypadku wniesienia nieruchomości, które nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę do spółki jako aportu rzeczowego, w zamian za udział w zyskach spółki, nie skutkuje to powstaniem przychodu.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięcia organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.