IPPB1/415-665/13-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą rozliczając podatek dochodowy na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg stawki liniowej 19%. Jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca 20 września 2010 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego na 4 lata na leasing samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego. Raty leasingowe były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w okresie od października 2010 r. do marca 2013 r.

W kwietniu 2013 r. Wnioskodawca wykupił samochód od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, nie związane z działalnością gospodarczą). Od momentu wykupu samochód ciężarowy w nadwoziu pojazdu osobowego jest wykorzystywany wyłącznie na cele osobiste, nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie został odliczony podatek VAT naliczony od faktury zakupu dokumentującej wykup oraz nie zostały uznane za koszty uzyskania przychodu w działalności gospodarczej wydatki na utrzymanie samochodu po dniu wykupu.

Wnioskodawca planuje sprzedać ten samochód po upływie co najmniej pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu ciężarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego (wykorzystywanego w działalności gospodarczej w okresie trwania urnowy leasingu, wykupionego z leasingu operacyjnego przeznaczonego wyłącznie na cele osobiste po dniu wykupu), który w momencie sprzedaży nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej (nie figuruje w ewidencji środków trwałych), po upływie co najmniej pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego jest neutralny podatkowo i nie kwalifikuje się do przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż samochodu nie wygeneruje również przychodu do celów podatkowych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ust. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli od momentu wykupu samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego a tym samym w dniu sprzedaży, samochód nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, samochód nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Fakt wykorzystywania samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego w okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego w działalności gospodarczej nie stanowi kryterium do zaliczenia przychodu ze sprzedaży samochodu do przychodów z działalności gospodarczej ze względu na okoliczności wymienione powyżej. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu przed upływem p6ł roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy. W związku ze sprzedażą samochodu wykupionego z leasingu operacyjnego i przeznaczonego na cele osobiste po upływie co najmniej pół roku licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie nie spowoduje przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów, są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy zauważyć, iż cyt. powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą.

Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w kwietniu 2013 r. wykupił od leasingodawcy samochód ciężarowy w nadwoziu pojazdu osobowego. Raty leasingowe były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie od października 2010 r. do marca 2013 r. ale samochód ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego istnieje ścisłe powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest uznanie, że samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, był składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Tym samym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca nie wprowadził tego składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz, że w momencie sprzedaży składnik ten nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie pozostaje również okoliczność, iż od daty nabycia samochodu do ewentualnej daty jego zbycia upłynie co najmniej pół roku. Data nabycia i półroczny termin, po upływie którego dochód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, dotyczy wyłącznie rzeczy objętych dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, tj. ze sprzedaży samochodu ciężarowego w nadwoziu pojazdu osobowego, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i trwałych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybranym przez Wnioskodawcę sposobem opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.