IPPB1/415-665/08-2/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Izby Gospodarczej przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu 9 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia i przekazania informacji o wysokości przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia i przekazania informacji o wysokości przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Definicja przychodu zawarta została w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na jej podstawie można wskazać, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przyjmuje się, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają jedynie bezpośrednie korzyści majątkowe wyrażone w kwotach pieniężnych, lecz także wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943 z późn. zm.) lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. Szczegółowe zasady kształcenia oraz niezbędna liczba punktów określona została w akcie wykonawczym do powyższego artykułu. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobu dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326, z późn. zm.) zawiera szczegółowe regulacje prawne normujące ilość zajęć dydaktycznych, w których muszą wziąć udział lekarze. § 5 powyższego rozporządzenia określa, iż dopełnienie przez lekarza obowiązku doskonalenia zawodowego rozlicza się w następujących po sobie okresach rozliczeniowych obejmujących 48 miesięcy. Lekarz zobowiązany jest w tym okresie uzyskać, co najmniej 200 punktów edukacyjnych.

Podobne rozwiązania funkcjonują na gruncie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodzie pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602).

Firmy członkowskie partycypują w kosztach szkolenia poprzez ich finansowanie albo współfinansowanie Niezależnie od powyższego stanu rzeczy należy wskazać, iż dostawcy technologii medycznej po zakończeniu postępowania przetargowego w większości przypadków na swój koszt przeszkalają personel w zakresie wiedzy niezbędnej do korzystania z dostarczonego urządzenia. Ponadto należy wskazać iż w celu zapoznania się z najnowszymi osiągnięciami w zakresie technologii medycznej organizowane są wyjazdy grup lekarzy do krajowych lub zagranicznych centrów konferencyjnych, salonów wystawowych i fabryk W tych miejscach odbywają się prezentacje urządzeń, ich funkcjonowania oraz możliwych sposobów zastosowania. Prezentacje te mają charakter informacyjny, pozbawiony elementów reklamy i marketingu. Jedynym celem takich wizyt jest zademonstrowanie nowoczesnych rozwiązań, co w efekcie powinno doprowadzić do rozwoju stosowanej w kraju diagnostyki oraz wdrożenia najnowszych osiągnięć w danej dziedzinie.

W ramach organizacji ww. szkoleń określony podmiot pokrywa uczestnikom minimum kosztów niezbędnych do uczestnictwa w takim wyjeździe, tj. koszty dotarcia na miejsce szkolenia (najczęściej są to koszty przelotu) oraz koszty zakwaterowania i podstawowego wyżywienia. Zapewnia się więc uczestnikom wyłącznie powyższe minimum, bez którego uczestnictwo w szkoleniu nie byłoby możliwe.

Ponadto należy podkreślić, iż środowisko medyczne bierze także czynny udział w rożnego rodzaju sympozjach, warsztatach, zjazdach oraz konferencjach. Mają one charakter regionalny oraz ponadregionalny. Powyższe działania mają niekiedy formę interaktywnego uczestnictwa i umożliwiają w postaci referatów czy tez wykładów wymianę poglądów i doświadczeń. Szkolenia te stwarzają możliwość zadawania pytań oraz przedstawiania problematycznych sytuacji, co w konsekwencji pomaga wypracować jednolite standardy postępowania, a w dalszej perspektywie wpływa na ujednolicenie i podniesienie jakości usług medycznych.

Należy podkreślić, iż organizacja imprez "dużego formatu" wymaga zaangażowania znacznych środków finansowych, niezbędnych do poznania prezentowanej metody. Dla środowiska lekarskiego nieocenioną formą doskonalenia zawodowego są pokazowe operacje, których organizacja związana jest z ogromnymi kosztami. Koszty przeprowadzania zabiegu i jego retransmisji do zainteresowanych osób są bardzo trudne do pokrycia z zasobów finansowych, którymi dysponują krajowe ośrodki dydaktyczne.

Kontrowersyjny pozostaje jednak fakt, czy uzyskana przez personel medyczny wiedza jest przychodem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i jak ewentualnie należy ją dokumentować.

Uzupełniając wniosek Wnioskodawca podał, iż w przyszłości planuje rozpocząć finansowanie szkolenia lekarzy. Szkolenia te będą integralnie związane z podnoszeniem kwalifikacji i umiejętności zawodowych jak i pozostałego personelu medycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uzyskana w wyniku szkolenia wiedza jest przychodem podatnika, a podmiot finansujący lub współfinansujący szkolenie personelu medycznego winien przekazywać PIT-8C podatnikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu, w którym winna ona wykazać wartość pieniężną przedmiotowego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej: "ustawą" przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają jedynie bezpośrednie korzyści majątkowe wyrażone w kwotach pieniężnych, lecz także wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń. Nabycie unikatowej wiedzy w trakcie kursu szkoleniowego będzie więc przychodem.

Jeżeli podatnika nie łączy z podmiotem finansującym żaden stosunek prawny, zastosowanie w zaistniałej sytuacji będą miały przepisy art. 20 ustawy. Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Jednakże, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. W konsekwencji nie powstanie obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Obowiązki powstające z tytułu tych świadczeń reguluje art. 42a ustawy, zgodnie z którym osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Obecnie wzór ten określa - PIT - 8C.

Podatnik natomiast przychody wykazane w PIT-8C, ma obowiązek wykazać w zeznaniu podatkowym (na formularzu PIT-36) wraz z innymi przychodami i dochodami uzyskanymi w roku podatkowym, jako przychody z innych źródeł - art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy podkreślić, iż posiadanie wiedzy na temat właściwości, zastosowań danego urządzenia lub technologii, a także wskazywanie docelowych grup pacjentów kwalifikujących się na badanie przy pomocy określonego sprzętu jest niezwykle użyteczne. Ponownie należy podkreślić, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają jedynie bezpośrednie korzyści majątkowe wyrażone w kwotach pieniężnych, lecz także wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym samo posiadanie tej wyjątkowej wiedzy stanowi dla podatnika przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, iż Wnioskodawca zamierza finansować personelowi medycznemu udział w szkoleniach, sympozjach, konferencjach i tym podobnych (dalej zbiorczo zwanych szkoleniami), w czasie których ów personel nabędzie wiedzę przydatną w działalności zawodowej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż ponoszenie przez Wnioskodawcę zamiast osób uczestniczących w tych szkoleniach, ich kosztów będzie miało dla tych osób konkretny wymiar finansowy, gdyż nie spowoduje uszczuplenia ich majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń. Skoro zatem osoby szkolone osiągną określoną korzyść majątkową, to powstanie przychód podatkowy.

Przychodem podatkowym dla podatników, którym Wnioskodawca pokryje koszty szkoleń będzie, nie jak twierdzi Wnioskodawca nabyta wiedza, ale korzyść majątkowa, którą podatnicy ci osiągną nie pokrywając tych kosztów.

Przychód ten będzie stanowił świadczenie, którego nie zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, tj. art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochód z tego tytułu będzie zatem opodatkowany na zasadach określonych w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca będzie miał natomiast obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł w roku podatkowym - na formularzu PIT-8C.

Stosownie do treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.