IPPB1/415-631/14-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wydatków ponoszonych w związku ze studiami doktoranckimi za koszty uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wydatków ponoszonych w związku ze studiami doktoranckimi za koszty uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 maja 2013 r. prowadzi jednoosobową, indywidualną działalność gospodarczą. Przedsiębiorca po obronie pracy magisterskiej ukończył w 2012 r. Studia prawnicze.

Z początkiem października 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął studia doktoranckie. Obrane studia są kontynuacją zainteresowań związanych z prawem nowych technologii. Studia prowadzone są w trybie niestacjonarnym. Prowadzona działalność gospodarcza związana jest z obsługą prawną m.in. producentów aplikacji mobilnych i tzw. Start UPÓW. Dobra współpraca umożliwiła m.in. współtworzenie i stałe doradztwo w zakresie prawniczej bezpłatnej aplikacji mobilnej pn. "kodeksy". Prowadzona działalność gospodarcza nie przynosi niestety znacznych dochodów. Duża konkurencja na rynku oraz otwarcie dostępu do zawodów prawniczych wymusza ciągłe podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Chcąc wyróżnić się na rynku oraz wyspecjalizować się w dziedzinie prawa nowych technologii Wnioskodawca podjął decyzję o rozpoczęciu studiów doktoranckich z tym związanych.

Ponadto, Wnioskodawca jest autorem artykułów związanych z ww. dziedziną. Wnioskodawca rozlicza się na ogólnych zasadach podatkowych (księga przychodów i rozchodów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty dotyczące niestacjonarnych studiów doktoranckich tj. koszty opłat za poszczególne semestry studiów doktoranckich można uznać za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku z rozpoczęciem i odbywaniem niestacjonarnych studiów doktoranckich w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk stanowią koszt uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez wnioskodawcę działalność gospodarczą.

Koszty ponoszone są w celu osiągnięcia, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Po pierwsze, podnoszone są kwalifikacje zawodowe, przez co klientowi oferuje się usługi na najwyższym poziomie, od profesjonalisty w danej dziedzinie (podobnie jak lekarz określonej specjalizacji). Po drugie, wiedza zostaje poszerzana, tym bardziej że wspomniana dziedzina prawa ulega szybkiej modyfikacje wprowadzane są coraz to nowszej rozwiązania informatyczne, za czym stara się nadążyć prawo. Po trzecie, stopień naukowy doktora prawa ma wpływ na przyrost liczby klientów. Od zawodu zaufania publicznego oczekuje się profesjonalizmu, przez co klient woli skorzystać z usług doktora prawa niż magistra, którym de facto może zostać każdy (istnieje dużo uczelni niepublicznych). Po czwarte, tematyka oraz mająca powstać praca doktorska ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i obsługą firm. Prawo komunikacji elektronicznej to dziedzina rozumiana szeroko. Tytułem przykładu należy podać, że dotyczy to m.in. środków porozumiewania się na odległość (internet, nośniki danych informatycznych, system e-puap, deklaracje podatkowej online, aplikacje mobilne, serwisy społecznościowe, dokumenty elektroniczne itp.) Po piąte, uzyskanie nowych kwalifikacji umożliwi zdobycie nowych uprawnień w zakresie dydaktyki. Będzie możliwe poszerzenie działalności gospodarczej o kursy z prawa nowych technologii. Po szóste, stopień doktora daje nowe możliwości publikacji artykułów w renomowanych czasopismach naukowych oraz uzyskiwanie tzw. grantów na badania naukowe. Po siódme, koszty studiów doktoranckich nie znajdują się w katalogu "zakazów" z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po ósme, zagadnienia studiów doktoranckich w kontekście kosztów uzyskania przychodów były przedmiotem interpretacji podatkowych oraz orzeczeń sądowych m.in. w sprawach o sygn.: ILPB1/415-103/14-2/AA (Izba Skarbowa w Poznaniu - 14 kwietnia 2014 r.), ITPB/415-940/13/TJ (Izba Skarbowa w Bydgoszczy 21 listopada 2013 r.), IPTPB1/415-457/13-4/ MD (Izba Skarbowa w Łodzi - 3 października 2013 r.) ITPB1 /415-399/09/DP (Izba Skarbowa w Bydgoszczy - 21 lipca 2009 r.), IBPB1/415-627/08/MW (Izba Skarbowa w Katowicach - 5 listopada 2008 r.), IPPB1/415-342/07-2/AJ (Izba Skarbowa w Warszawie - 28 stycznia 2008 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów doktoranckich nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być, zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży, bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z podjęciem studiów doktoranckich, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie:

* czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają z nią związek,

* czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc co do zasady mają charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą Wnioskodawczyni nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, iż opisany we wniosku wydatek na studia doktoranckie - należy ocenić, jako poniesiony w celu zdobycia przez Wnioskodawcę kwalifikacji w postaci ukończonych studiów doktoranckich. Wydatek ten służy podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a więc ma charakter osobisty.

Wprawdzie we wniosku Wnioskodawca wskazał, że zdobyty stopień naukowy doktora prawa będzie miał wpływ na przyrost liczby klientów oraz wpłynie pozytywnie na jego pozycję na rynku jak również na jakość świadczonych przez niego usług - jednakże w ocenie tutejszego Organu, w przedstawionej sytuacji opisane wydatki nie spełniają kryterium celowości, wynikającego z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki związane z uzyskaniem tytułu doktora, należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, organ stwierdza, że zostały ona wydane w indywidualnych sprawach innych podatników i nie mają mocy wiążącej dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.