IPPB1/415-623/09-4/JB - Powstanie różnic kursowych od własnych środków dewizowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2009 r. (data wpływu 31 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca dokonuje wyliczeń z tytułu zakupu i sprzedaży towarów w dewizach. Na potrzeby obsługi tych transakcji zostały otwarte w banku konta dewizowe oraz zawarte umowy.

Przykładowy sposób rozliczeń przedstawia się następująco: w dniu 23 lipca 2009 r., Wnioskodawca zawiera umowę terminowej transakcji walutowej, na mocy której zobowiązuje się do sprzedaży na rzecz banku, w którym posiada konto dewizowe kwoty 20.000 USD po ustalonym kursie (1 USD = 2.9865 PLN). Następnie dokonuje sprzedaży eksportowej telefonów komórkowych na Ukrainę w dniu 29 lipca 2009 r. dokumentując transakcję fakturą na kwotę 22.424 USD. Należność za fakturę sprzedażową w wartości 22.424 USD wpływa na rachunek dewizowy w dniu 30 lipca 2009 r. (kurs NBP z dnia poprzedzającego wpływ na rachunek 1 USD = 2,9632 PLN), Do realizacji sprzedaży waluty, zgodnie z umową zawartą z bankiem, dochodzi w dniu 5 sierpnia 2009 r. Określona umową z dnia 23 lipca 2009 r. kwota 20.000 USD (data wpływu na rachunek wnioskodawcy 30 lipca 2009 r.) zostaje wymieniona przez bank na złotówki po kursie określonym uprzednio w umowie i przelana na rachunek Wnioskodawcy prowadzony przez bank w złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, przy transakcji sprzedaży dewiz na rzecz banku po wcześniej umówionym kursie dewiz, które uprzednio wpłynęły na konto dewizowe od zagranicznego kontrahenta tytułem zapłaty za towar, powstaną różnice kursowe od własnych środków dewizowych stanowiące odpowiednio przychód albo koszt podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt sprzedaży dewiz dla banku z którego usług korzysta nie jest objęty dyspozycją art. 24c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też innych ww. przepisów ustawy podatkowej. Zgromadzone środki pieniężne w walutach obcych znajdujące się na rachunkach bankowych mogą być zbywane dla banku, w którym są zdeponowane w każdym momencie bez jakichkolwiek skutków podatkowych. Sprzedaż walut obcych stanowiących własność Wnioskodawcy służy wyłącznie do zmiany stanu zasobów pieniężnych w określonych walutach, stosownie do potrzeb prowadzonej działalności. Transakcje tego rodzaju nie są w żaden sposób związane z powstaniem przychodu lub kosztu podatkowego. Różnice kursowe powstają bowiem tylko wówczas, gdy dochodzi do rzeczywistej transakcji w postaci obrotu środkami pieniężnymi. W przedmiotowej sytuacji, zdaniem strony, nie występuje żadna faktyczna zapłata, a jedynie wymiana przez bank waluty (dewiz na złote) na mocy zawartej z bankiem umowy. Przepis art. 24c ust. 7 wyraźnie wskazuje, że chodzi o uregulowanie zobowiązania, a we wskazanej sytuacji Wnioskodawca żadnych zobowiązań nie wykonuje - z tytułu wymiany walut przez bank strona nie uzyskuje więc ani żadnych przychodów, ani nie ponosi wydatków. Takie stanowisko zajmuje również judykatura. np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2009 r. (sygn akt - II FSK 380/08).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 1a ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Na podstawie art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 powołanego przepisu. W przypadku sprzedaży walut w kantorze dla celów podatku dochodowego powstaną różnice kursowe od tzw. środków własnych. Sposób ustalania różnic kursowych od własnych środków na rachunku walutowym reguluje art. 24c ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

Stosownie do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

Natomiast w myśl art. 24c ust. 4 cytowanej ustawy, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z powyższych regulacji wynika, iż różnice kursowe występują od własnych środków wyrażonych w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (np. w przypadku zapłaty za fakturę) i jej wypływu (np. odsprzedaży bankowi).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 24c ust. 2 pkt 3 i art. 24c ust. 3 pkt 3, aby ustalić różnice kursowe należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W tym miejscu wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "faktycznie zastosowanego kursu waluty". Kursu faktycznie zastosowanego nie należy wiązać tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Faktycznie zastosowany kurs waluty bowiem, to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada w banku konta dewizowe. Na rachunek dewizowy wpływa Wnioskodawcy zapłata za sprzedane na Ukrainę produkty w wys. 22.424 USD, a następnie zgodnie z umową zawartą z bankiem kwota w wys. 20.000 USD zostaje wymieniona (odkupiona) przez bank na złotówki po uprzednio ustalonym kursie.

W rozpatrywanej sprawie mamy więc do czynienia z faktycznie zrealizowanymi operacjami zbycia jednej waluty (USD) i jednocześnie nabycia innej waluty (PLN), zatem dochodzi do wypływu środków pieniężnych. Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem strony, że fakt sprzedaży dewiz dla banku, z którego usług Wnioskodawca korzysta, nie jest objęty dyspozycją art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i innych przepisów ustawy podatkowej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż przy transakcji sprzedaży dewiz na rzecz banku po wcześniej umówionym kursie dewiz, które uprzednio wpłynęły na konto dewizowe od zagranicznego kontrahenta tytułem zapłaty za towar, mogą powstać różnice kursowe od własnych środków dewizowych, stanowiące odpowiednio przychód albo koszt podatkowy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż odnosząc się do zawartych w opisie stanu faktycznego wartości walut, tut. Organ informuje, iż ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. Organu.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Krańcowo należy dodać, iż dołączone dokumenty nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji, gdyż tutejszy organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.