IPPB1/415-619/11-2/IF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty za studia osoby współpracującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty za studia osoby współpracującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług towarowego transportu drogowego. Usługi są świadczone w kraju jak i poza granicami kraju. Wnioskodawca posiada licencję pozwalającą na wykonywanie takiej działalności. W celu realizacji zleceń przewozu towarów Wnioskodawca zatrudnia kierowców samochodów ciężarowych na podstawie umowy o pracę oraz świadczy usługi przewozu osobiście. Osobą współpracującą w jego firmie jest żona, która świadczy pracę bezumownie, a jest "tzw. drugą ręką" Wnioskodawcy. Podczas nieobecności Wnioskodawcy związanej z wyjazdami w celu realizacji zleceń transportowych, to ona zastępuje go w firmie, rozwiązuje powstające problemy i organizuje prace kierowcom.

W 2009 r. żona Wnioskodawcy rozpoczęła studia licencjackie, zaocznie w Wyższej Szkole. Aktualnie przystępuje do obrony pracy licencjackiej. Podjęła studia na kierunku pedagogika pracy/poradnictwa i doradztwa zawodowego oraz problemy edukacyjne zakładu pracy. Głównym przedmiotem było ZARZĄDZANIE ZASOBAMI LUDZKIMI. Opłaty za studia żony Wnioskodawca pokrywał z rachunku jego firmy i jest w posiadaniu wszystkich faktur otrzymanych od uczelni.

Obecnie dzięki pozyskanej wiedzy żona Wnioskodawcy jest mu bardzo pomocna m.in. przy naborze nowych pracowników do jego firmy. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca traktuje ją jak współwłaścicielkę, uczestniczy w rozmowach kwalifikacyjnych. Pełni w jego firmie funkcję KADROWEJ pomimo, że jak podał wcześniej nie jest zatrudniona na podstawie żadnej umowy. A ponieważ w przyszłości Wnioskodawca chce rozwijać swoją firmę i świadczyć usługi magazynowo-transportowe, więc ilość pracowników będzie wzrastała.

Związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1. Natomiast odpowiedź na pytanie nr 2 zostanie udzielona odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć opłaty za studia jego żony poniesione z zysku de facto ich firmy. Dochody, które uzyskuje firma są zasługą nie tylko Wnioskodawcy, ale głównie jego pracowników i również jego żony, która co prawda pracuje bezumownie ale na cały etat, jak nie dłużej. Zważywszy, że przed założeniem ich firmy we dwoje gromadzili kapitał na jej rozkręcenie i aktualnie, pomimo tego, że firma ma jednego prawnego właściciela zdecydowali tak z żoną, że ze względu na specyfikę wykonywanych usług, to żona jest jego pełnomocnikiem i co prawda nie pisanym, ale współwłaścicielem. Z uwagi na fakt, iż nie Wnioskodawca tylko jego żona zdecydowała się podnieść swoje kwalifikacje i wybrała kierunek studiów, który jest niezbędny w prowadzeniu działalności gdyż dobór pracowników do firmy jest jej najważniejszym elementem funkcjonowania, więc Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, iż wydatki na studia, jeżeli są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "wartości własnej pracy". Natomiast według definicji słownikowej praca to "świadoma celowa działalność człowieka zmierzającego do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych".

W związku z tym użyte w art. 23 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie "wartość własnej pracy" oznacza wartość wszelkiego rodzaju pracy wykonywanej przez osoby wskazane w powołanym przepisie na rzecz prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem "wartość własnej pracy" małżonka nie obejmuje wydatków poniesionych przez podatnika w związku ze świadczeniem pracy przez jego małżonka.

W związku z powyższym kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych Wnioskodawczynię, które nie stanowią "wartości własnej pracy" małżonka, należy rozpatrywać zgodnie z zasadą wyrażoną w powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa zasada zezwala na uznanie za koszt uzyskania przychodów wszelkich poniesionych kosztów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23, pod warunkiem, iż podatnik wykaże, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Dla stwierdzenia czy poniesione opłaty związane z podjętymi przez osobę współpracującą (małżonkę Wnioskodawcy) studiami mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

* czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością

* czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Złożony wniosek dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku z tytułu odbycia przez małżonkę Wnioskodawcy, jako osobę współpracującą (ale nie zatrudnioną na podstawie żadnej umowy) studiów licencjackich na kierunku pedagogika pracy. Wprawdzie we wniosku wskazano, że wykształcenie żony będzie przydatne w prowadzonej działalności gospodarczej m.in. przy naborze nowych pracowników, jednakże w ocenie tutejszego organu, w przedstawionej sytuacji opisany wydatek nie spełnia kryterium celowości wynikającego z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca bowiem prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług towarowego transportu drogowego, a zatrudniony w niej personel to kierowcy samochodów ciężarowych.

Niewątpliwie małżonka Wnioskodawcy (osoba współpracująca) będzie podnosiła swoje kwalifikacje, jednakże kierunek podjętych przez Nią studiów nie ma żadnego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem opisany wydatek na studia licencjackie należy, więc ocenić jako poniesiony w celu zdobycia przez osobę współpracującą dodatkowych kwalifikacji w postaci ukończonych studiów licencjackich. Wydatek ten służy podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a więc ma charakter osobisty.

Reasumując, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa, wydatki związane z dokształcaniem osoby współpracującej, która świadczy pracę bezumownie, należy ocenić jako nie spełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.