IPPB1/415-603/08-2/ES - Czy płatnik jest zobowiązany doliczać wartość świadczeń (opłata za udział w konferencji) do wynagrodzenia pracowników w celu ustalenia podstawy do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 23 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń w postaci sfinansowania przez pracodawcę konferencji mającej na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń w postaci sfinansowania przez pracodawcę konferencji mającej na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudnia osoby na podstawie umowy o pracę i jest z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. W celu podniesienia kwalifikacji zawodowych pracownicy wysyłani są na konferencje. Konferencje organizowane są przez spółkę I Sp. z o.o. prowadzącą działalność w zakresie organizacji konferencji sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 74.84.15-00.00. Organizator konferencji wystawia na Spółkę faktury VAT ze stawką 22% (traktując usługi organizacji konferencji jako działalność opodatkowaną podatkiem VAT nie zaś jako usługę edukacyjną podlegającą zwolnieniu z VAT). Pracownicy Spółki wysyłani są na konferencje zarówno w czasie pracy jak i poza nim. Konferencje dobierane są pod kątem specjalizacji pracowników np. na konferencję z zakresu technik sprzedaży wysyłani są pracownicy działu promocji i marketingu, na konferencję z zakresu zmian w podatkach delegowani są pracownicy działu księgowości itp. W założeniu udział w konferencji ma na celu podnieść kwalifikacje zawodowe pracowników i zwiększyć ich efektywność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych jest zobowiązany doliczać wartość świadczeń (opłata za udział w konferencji) do wynagrodzenia pracowników w celu ustalenia podstawy do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, jeśli celem konferencji jest podniesienie kwalifikacji zawodowych pracowników brak jest podstaw do doliczania wartości świadczenia (opłaty za udział w konferencji) do podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna jest od podatku wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Ww. przepis odnosi się wprost do dwóch kategorii świadczeń:

Zdaniem Spółki jeśli istnieje bezpośredni związek między wykonywaną przez pracownika pracą a tematem konferencji udział pracownika w tej konferencji ma przede wszystkim na celu zwiększenie jego efektywności co jest w bezpośrednim interesie pracodawcy, nie ma podstaw do uznania, że otrzymywane przez pracownika świadczenie stanowi jego przychód. Z tego samego względu nie sposób uznać za przychód pracownika np. zapewnienie mu dostępu do wydawnictw fachowych zakupowanych przez pracodawcę w celu uzupełnienia wiedzy pracowników.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem ze stosunku pracy są m.in. świadczenia nieodpłatne (w naturze). Aby można jednak uznać świadczenie za przychód powinno ono stanowić element wynagrodzenia pracownika. Tymczasem delegowanie pracowników na konferencje, choć może pozytywnie przyczynić się do zwiększenia kwalifikacji zawodowych i polepszyć pozycję pracownika na rynku pracy, niemniej jednak ma służyć przede wszystkim pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż stanowisko wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń w postaci sfinansowania przez pracodawcę konferencji mającej na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych uznano za prawidłowe, jednakże uzasadnienie prawne jest odmienne od uzasadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę.

O zwolnieniu podatkowym można mówić w sytuacji, gdy wystąpi u pracownika przychód. W pierwszej kolejności należy ocenić czy wydatek poniesiony przez pracodawcę na konferencję w której uczestniczy pracownik jest przychodem u tego pracownika, a następnie można rozważać czy przychód ten jest zwolniony czy też opodatkowany.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w r. kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

W pierwszym przypadku formami szkolenia są najczęściej seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy specjalizacyjne, kursokonferencje, okazjonalne wykłady, a nawet nauka języków obcych, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka. Te formy szkolenia nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym,

Jeżeli szkolenia takie są niezbędne dla wykonywania obowiązków pracownika, to koszty, które ponosi zakład pracy za pracownika, nie stanowią przychodu określonego w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez szkolenie podnoszące ogólny poziom wiedzy zawodowej, należy rozumieć np. naukę w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp. Tego typu szkolenia podnoszą ogólny poziom wiedzy i wykształcenia pracownika i koszty, jakie ponosi z tego tytułu zakład pracy, stanowią przychód pracownika w rozumieniu ww. art. 12.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza skierować swoich pracowników na konferencje ściśle związane z wykonywanymi obowiązkami służbowymi.

Wobec tego uznać należy, że jeżeli w istocie prowadzone konferencje będą niezbędne do wykonywania obowiązków pracowników, to wydatki ponoszone przez Spółkę nie będą stanowić dla tych pracowników przychodu ze stosunku pracy.

Konferencje związane z bieżącym wykonywaniem pracy są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia i pracy. Ponoszenie wydatków na pracowników z tytułu szkoleń (kursów, konferencji) potrzebnych do wykonywania należycie pracy, jest co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników i w celu uzyskania przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w świetle opisanego zdarzenia przyszłego stanowisko Spółki jest prawidłowe. Na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek doliczania do wynagrodzenia ze stosunku pracy wartości świadczeń w postaci opłaty za udział w konferencji. Powołany przez Stronę w uzasadnieniu swojego stanowiska art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.