IPPB1/415-544/11-2/EC - Możliwość zaliczenia wydatków na organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych do kosztów uzyskania przychodów spółki jawnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 20 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-544/11-2/EC Możliwość zaliczenia wydatków na organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych do kosztów uzyskania przychodów spółki jawnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca z udziałem 50% prowadzi działalność polegającą na produkcji kosmetyków do włosów i kosmetyków do pielęgnacji ciała. Co roku wprowadzane są na rynek nowe produkty. Sprzedaż kosmetyków dokonywana jest przez spółkę do sieci handlowych oraz za pośrednictwem sieci dystrybucyjnej na terenie kraju i poza nim poprzez zatrudnionych pracowników - specjalistów handlowców. Aby dokonywana była efektywna sprzedaż, pracownicy muszą być szkoleni w zakresie znajomości produktów jak również zastosowania technik sprzedaży i promocji. Aby przedstawić walory produktów dokonywane są również prezentacje, które muszą odbywać się w odpowiednich warunkach. Wiedza z zakresu technologii produktów i technik sprzedaży stanowi tajemnicę handlową firmy i w związku z tym szkolenia dla pracowników najczęściej są organizowane we własnym zakresie przez Sp. j.

Spółka nie posiada stosownych warunków lokalowych do przeprowadzenia szkolenia dla dużej grupy handlowców liczącej ponad 50 osób. Handlowcy są pracownikami terenowymi i zamieszkują na terenie całej Polski. Jednorazowe szkolenie trwa co najmniej 6 godzin i obejmuje kilka przedziałów tematycznych m.in. prezentacja wdrożeń marketingowych, podsumowanie ogólne sprzedaży, podsumowanie i omówienie problemów poszczególnych obszarów, omówienie bieżącej strategii firmy. Ponadto dodatkowo poza szkoleniem obywa się wymiana doświadczeń pomiędzy pracownikami, co również podnosi ich kwalifikacje zawodowe. Spółka organizuje spotkania szkoleniowo-integracyjne w hotelach, co umożliwia zapewnienie noclegu i wyżywienie pracownikom terenowym. Odpowiednie pomieszczenia w hotelach umożliwiają prezentację wyrobów. Każde szkolenie posiada szczegółowy program z prezentacją wiedzy na temat nowych produktów oraz technik sprzedaży. Uczestnikom szkolenia zapewniony jest poczęstunek na tak zwanych przerwach kawowych, obiady, kolacje i śniadanie oraz noclegi. Szkolenia bywają dwu, trzydniowe lub dłuższe w zależności od programu szkolenia. Częstotliwość szkoleń uzależniona jest od potrzeb firmy i odbywają się raz na dwa, trzy miesiące. Obecność pracowników zajmujących się sprzedażą produktów jest na szkoleniu obowiązkowa. Przeciętny dzienny koszt szkolenia łącznie z noclegiem na 1-go pracownika wynosi około 500,00 zł, a więc cena nie odbiega od cen oferowanych na rynku, a niejednokrotnie jest ona znacznie niższa. Tak więc zachowana jest racjonalność ponoszonych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z organizacją spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z tego przepisu wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

W kwestii oceny, czy przedmiotowe wydatki mają charakter kosztów reprezentacji, czy też ogólnych kosztów funkcjonowania spółki, można odwołać się do poglądów doktryny i orzecznictwa, z których wynika, iż reprezentacja jako taka nie występuje w relacji Spółka - pracownik, a co za tym idzie do wydatków poniesionych w związku z organizacją szkolenia na rzecz pracowników Spółki nie będzie miał zastosowania art. 22 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści tych przepisów, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych za usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentacje uznaje się: "reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz Warszawa 1997, str. 159)". O reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz to jest w relacji z kontrahentem (ich przedstawicielem), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych oraz zakwaterowania nie pełnią w tym przypadku funkcji reprezentacji firmy, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy. Wydatki te, jeżeli są kosztami zorganizowania szkolenia na zwyczajowo przyjętym poziomie i są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu wywołania jak najlepszego wrażenia, a w efekcie promowania siebie jako podmiotu gospodarczego, tj. firmy.

W wyroku z dnia 26 września 2000 r. (sygn. akt III SA 1994/99) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., iż "reprezentacja to okazałość i wystawność, a w przypadku firmy, dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym togo, tablicach informacyjnych sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Można ocenić, iż koszty organizacji spotkań szkoleniowo-integracyjnych w zakresie znajomości produktów jak również zastosowania technik sprzedaży i promocji dla sprzedawców tych produktów nie mają na celu osiągnięcia atrybutów reprezentacji w postaci wytworności, okazałości, prestiżu i wizerunku firmy, lecz stanowią formę merytorycznej działalności gospodarczej mającej na celu osiąganie przychodów przez firmę. Koszty szkolenia mającego na celu uzupełnienie bądź zdobycie wiedzy związanej z pracą wykonywaną na rzecz firmy nie zostały wymienione wśród wykluczeń z kosztów podatkowych. Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jaki pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

NSA w wyroku z dnia 13 maja 1998 r. (SA/Sz 1354/97)uznał, że "koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kontem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy (...)".

Decydującym zatem kryterium o pozytywnej kwalifikacji tych wydatków do kosztów podatkowych pozostaje ich związek z przychodami, który może mieć charakter kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, w tym także kosztów funkcjonowania firmy w celu zachowania (utrzymania) lub zabezpieczenia przychodów. Koszty szkoleń, których celem jest podniesienie kwalifikacji osób wykonujących pracę na rzecz firmy, co do zasady mają bowiem na celu poprawę efektywności w osiąganiu przez firmę przychodów.

Podsumowując, wydatki firmy ponoszone na spotkania szkoleniowo-integracyjne spełniają zatem kryteria wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:

* są to wydatki związane pośrednio z osiąganymi przez podatnika przychodami, bowiem jako koszty firmy będą ponoszone na podniesienie kwalifikacji i wzajemnej współpracy wewnątrz firmowej

* nie zostały ujęte w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, a więc nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych.

Wydatki związane ze spotkaniem szkoleniowo-integracyjnym pracowników są dla Spółki kosztem uzyskania przychodów, bowiem wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowników mają związek z osiąganymi przychodami. Wydatki te mają ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikających ze stosunku pracy oraz z charakterem działalności pracodawcy. Związek taki istnieje w sytuacji gdy dokształcanie mające na celu uzupełnienie lub zdobycie wiedzy związanej bezpośrednio w wykonywaną pracą na rzecz Spółki, wpływa na wyższą jakość pracy, co przekłada się na lepsze funkcjonowanie Spółki i wzrost osiąganych przez nią przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. "koszty pracownicze". Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np w postaci organizacji dla nich spotkań szkoleniowo - integracyjnych (w tym wyjazdowych), spotkań integracyjnych grupy pracowników, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, spotkań informacyjno - integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki. Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. A zatem stwierdzić należy, iż wydatki na organizację spotkań integracyjnych jak i integracyjno - szkoleniowych dla pracowników nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. A zatem jeśli wydatki na zorganizowanie imprez integracyjnych będą sfinansowane ze środków funduszu świadczeń socjalnych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w związku z ich enumeratywnym wyłączeniem z kosztów podatkowych. Natomiast w przypadku sfinansowania organizacji imprez integracyjnych bądź integracyjno-szkoleniowych ze środków obrotowych Spółki, wydatki poniesione na ich organizację mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność polegającą na produkcji kosmetyków do włosów i kosmetyków do pielęgnacji ciała, Co roku wprowadzane są na rynek nowe produkty. Sprzedaż kosmetyków dokonywana jest przez spółkę do sieci handlowych oraz za pośrednictwem sieci dystrybucyjnej na terenie kraju i poza nim poprzez zatrudnionych pracowników - specjalistów handlowców. Aby dokonywana była efektywna sprzedaż, pracownicy muszą być szkoleni w zakresie znajomości produktów jak również zastosowania technik sprzedaży i promocji. Aby przedstawić walory produktów dokonywane są również prezentacje, które muszą odbywać się w odpowiednich warunkach. Wiedza z zakresu technologii produktów i technik sprzedaży stanowi tajemnicę handlową firmy i w związku z tym szkolenia dla pracowników najczęściej są organizowane we własnym zakresie przez Sp. j.

Spółka nie posiada stosownych warunków lokalowych do przeprowadzenia szkolenia dla dużej grupy handlowców liczącej ponad 50 osób. Handlowcy są pracownikami terenowymi i zamieszkują na terenie całej Polski. Jednorazowe szkolenie trwa co najmniej 6 godzin i obejmuje kilka przedziałów tematycznych m.in. prezentacja wdrożeń marketingowych, podsumowanie ogólne sprzedaży, podsumowanie i omówienie problemów poszczególnych obszarów, omówienie bieżącej strategii firmy. Ponadto dodatkowo poza szkoleniem obywa się wymiana doświadczeń pomiędzy pracownikami, co również podnosi ich kwalifikacje zawodowe. Spółka organizuje spotkania szkoleniowo-integracyjne w hotelach, co umożliwia zapewnienie noclegu i wyżywienie pracownikom terenowym. Odpowiednie pomieszczenia w hotelach umożliwiają prezentację wyrobów. Każde szkolenie posiada szczegółowy program z prezentacją wiedzy na temat nowych produktów oraz technik sprzedaży. Uczestnikom szkolenia zapewniony jest poczęstunek na tak zwanych przerwach kawowych, obiady, kolacje i śniadanie oraz noclegi. Szkolenia bywają dwu, trzydniowe lub dłuższe w zależności od programu szkolenia. Częstotliwość szkoleń uzależniona jest od potrzeb firmy i odbywają się raz na dwa, trzy miesiące. Obecność pracowników zajmujących się sprzedażą produktów jest na szkoleniu obowiązkowa. Przeciętny dzienny koszt szkolenia łącznie z noclegiem na 1-go pracownika wynosi około 500,00 zł, a więc cena nie odbiega od cen oferowanych na rynku, a niejednokrotnie jest ona znacznie niższa.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą stanowić wydatki poniesione przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, na organizację imprez o charakterze integracyjnym i szkoleniowym dla pracowników przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że uczestnikami ww. imprez byli wyłącznie pracownicy. Zasady udziału innych osób i konsekwencje podatkowe jego finansowania przez Spółkę nie były przedmiotem oceny.

Dodatkowo - na tle wymienionych we wniosku wydatków - wyjaśnić należy, że w ramach instytucji interpretacji indywidualnej nie ma możliwości przypisania poszczególnych wydatków wymienionych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego do kategorii kosztów podatkowych lub niepodatkowych. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze omawianych kosztów wymagałoby bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów. W przedmiotowej sprawie - mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa - tut. Oorgan nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby na związek poszczególnych wydatków z przychodami Spółki, gdyż do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie mają zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Na marginesie sprawy podnieść należy, że ww. warunków zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie spełniają wszystkie ewentualne wydatki, które mogą być związane z organizacją imprez integracyjno-szkoleniowych, tj. wydatki poniesione na zakup produktów alkoholowych. W świetle ww. wymienionych przepisów brak jest podstaw do przyjęcia, że konsumpcja alkoholu jako jeden z elementów organizowanych przez Spółkę imprez integracyjnych współtworzy motywacyjno - organizacyjny ich charakter, a więc pozwala wypełnić przesłankę art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatki na zakup napojów alkoholowych przeznaczonych na imprezy integracyjne, okolicznościowe nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów przez Spółkę. Zatem, nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl