IPPB1/415-538/11-4/IF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych uzupełnionym pismem (data nadania 2 września 2011 r., data wpływu 5 września 2011 r. złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-538/11-2/IF; IPPB2/436-203/11-2/AF z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data nadania 12 sierpnia 2011 r., data doręczenia 29 sierpnia 2011 r.) w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2011 r. do tutejszego organu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 października 1978 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę kiosku kwiatowego, którą zakończyła 28 lutego 1979 r. Od 2 marca 1979 r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni prowadzi w nim działalność handlową jako osoba fizyczna. Aktualnie Wnioskodawczyni wniosła sprawę do sądu o zasiedzenie gruntu, na którym stoi kiosk. W przypadku wygranej Wnioskodawczyni uiści podatek od zasiedzenia w wysokości 7% wartości rynkowej. Obecnie działalność gospodarcza przestaje być opłacalna i Wnioskodawczyni będzie zmuszona szukać chętnego na kupno kiosku ewentualnie (w przypadku wygranej sprawy sądowej) łącznie z gruntem.

Pismem z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż do tej pory opłacała podatek w formie zryczałtowanego podatku dochodowego i kiosk nie stanowił środka trwałego. Obecnie działalność jest zawieszona ze względu na nieopłacalność. W przypadku wznowienia działalności (w przyszłości) Wnioskodawczyni będzie opłacała zryczałtowany podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż prosi o wydanie interpretacji odnośnie zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - sprzedaż kiosku kwiatowego łącznie z gruntem nabytym w wyniku zasiedzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni od sprzedaży kiosku lub sprzedaży kiosku wraz z gruntem (po zapłaceniu 7% podatku od zasiedzenia) nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym reguluje art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 28 lutego 1979 r. zakończyła budowę kiosku kwiatowego i od tej daty do dnia dzisiejszego prowadzi w nim działalność handlową. Aktualnie Wnioskodawczyni wniosła sprawę do sądu o zasiedzenie gruntu, na którym stoi kiosk. Wnioskodawczyni opłacała podatek w formie zryczałtowanego podatku dochodowego i ww. kiosk nie stanowił środka trwałego. Obecnie działalność jest zawieszona ze względu na nieopłacalność.

Nowe budynki wybudowane na cudzym gruncie są specyficznym środkiem trwałym. Jest to spowodowane tym, że mogą one nie być własnością podmiotu, który zbudował ten budynek (zgodnie z zasadą, że wszystko co trwale stoi na gruncie jest własnością właściciela gruntu).

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawodawca zobowiązuje podatników opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Zasady prowadzenia wykazu, o którym mowa zostały określone w § 14 i § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 z późn. zm.), które zostało wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 16 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy opodatkowani ryczałtem, co do zasady, nie dokonują odpisów amortyzacyjnych. Mimo to mają obowiązek ewidencjowania wykorzystywanych dla celów działalności gospodarczej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obowiązek ten uzasadniony jest przede wszystkim faktem odrębnego opodatkowania przychodów ze sprzedaży tych składników majątku.

Przez środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne należy rozumieć składniki majątkowe, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym również budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Będą to zarówno składniki majątkowe podlegające amortyzacji, jak i te które amortyzacji nie podlegają.

Natomiast przepis § 14 ust. 5 ww. rozporządzenia zawiera enumeratywnie wymienione składniki majątku podatnika, które nie są przedmiotowym wykazem objęte. W myśl tego przepisu, nie podlegają objęciu wykazem budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy, stwierdzić należy, iż:

* przychód ze sprzedaży kiosku kwiatowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i będzie podlegać opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym;

* w przypadku sprzedaży gruntu nabytego w wyniku zasiedzenia wraz z wybudowanym na nim kioskiem, uzyskany przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczynię w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.