IPPB1/415-492/11-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową nowego przyłącza energetycznego - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków związanych z budową nowego przyłącza energetycznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej (dalej Spółka). Spółka jest właścicielem nieruchomości, przez które przebiegają linie energetyczne. Linie energetyczne przebiegają w bezpośrednim sąsiedztwie budynków magazynowych oraz bezpośrednio nad placami składowymi znajdującymi się na nieruchomościach będących własnością Spółki. Część budynków magazynowych oraz placów składowych Spółka wykorzystuje na potrzeby prowadzenia własnej działalności. Pozostała część budynków wraz z powierzchnią produkcyjno-magazynową jest natomiast wynajmowana innemu podmiotowi.

Spółka otrzymała od najemcy wniosek o przeprowadzenie istniejącej napowietrznej linii elektroenergetycznej nową trasą. Zmiana ta umożliwi najemcy składowanie towarów na większej powierzchni, co jest niezbędne do sprawnego i bezpiecznego funkcjonowania firmy. Obecny przebieg linii, zdaniem najemcy, zakłóca transport wewnętrzny i uniemożliwia składowanie gotowych wyrobów. Najemca powołał się przy tym na odpowiednie przepisy BHP precyzujące minimalne odległości od napowietrznej linii elektroenergetycznej dotyczące sytuowania stanowisk pracy, składowania wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych.

W przypadku gdyby Spółka odmówiła przeprowadzenia niniejszych prac, najemca zastrzegł, w pierwszym etapie konieczność renegocjacji umowy najmu, a w kolejnym znalezienie bardziej dogodnej lokalizacji miejsca prowadzenia działalności.

Spółka, uznając wniosek najemcy za słuszny, podjęła prace polegające na przygotowaniu dokumentacji niezbędnej do dokonania przebudowy. Obok przebudowy linii energetycznej plan przewiduje również budowę nowego przyłącza energetycznego będącego własnością Spółki.

Zakres prac związanych z budową nowego przyłącza przewiduje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Spałka ma rozliczyć koszt budowy nowego przyłącza energetycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Spółkę na budowę przyłącza energetycznego stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej ustawa o PIT - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT daje więc podatnikowi możliwość rozliczenia jako koszt podatkowy wszelkich wydatków (z wyjątkiem wydatków ujętych w katalogu kosztów niestanowiących kosztów podatkowych wymienionych w art. 23 ustawy o PIT), pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz, że ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, aby źródło to przynosiło przychody także w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty budowy nowego przyłącza energetycznego niewątpliwie zwiększą funkcjonalność nieruchomości należącej do Spółki. Jak bowiem wskazano w stanie faktycznym przebudowa linii energetycznych (i w związku z tym konieczność budowy nowego przyłącza energetycznego) umożliwi najemcy składowanie towarów na większej powierzchni, a obecny przebieg linii, zakłóca transport wewnętrzny i uniemożliwia składowanie gotowych wyrobów u najemcy. Niepodjęcie działań w zakresie przebudowy linii skutkować może obniżeniem uzyskanych przychodów lub też utratą źródła dochodów (istnieje bowiem realna groźba wypowiedzenia umowy najmu przez najemcę).

Podsumowując, powyższe koszty przebudowy przyłącza jako koszty poniesione w celu zachowania źródła przychodów, będą stanowiły, co do zasady, koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Jednocześnie na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicję środka trwałego zawiera art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Aby więc przyłącze energetyczne mogło zostać uznane w Spółce za środek trwały (i w związku z tym wydatki związane z jego budową stanowiły koszt uzyskania przychodu w drodze dokonywanych odpisów amortyzacyjnych) musi spełnić następujące warunki

W przedmiotowej sytuacji poważne wątpliwości budzi możliwość uznania przyłącza energetycznego za urządzenie kompletne i zdatne do użytku. Przyłącze energetyczne niepodłączone bowiem do sieci energetycznej zakładu energetycznego (lub własnego generatora prądu) nie przedstawia bowiem żadnej wartości użytkowej.

Dlatego tez, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest to urządzenie kompletne i zdatne do użytku w związku z tym nie stanowi środka trwałego w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o PIT.

Powyższe potwierdza praktyka organów podatkowych Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2009 ILPB3/423-263/09-2/KS: "Wobec powyższego odnosząc się do stanowiska Spółki, iż przyłącze wodno-kanalizacyjne może być traktowane jako środek trwały a kosztem podatkowym będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, tut Organ stwierdza, że jest ono błędne. Ze względu na brak kompletności, nie jest możliwe zakwalifikowanie przedmiotowego przyłącza do środków trwałych Wnioskodawcy. Przyłącze to nie działa bowiem samodzielnie, a stanowi element sieci - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2010 r. Nr ILPB1/415 927/10 4/AGr: "Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka zakupiła nieruchomość składającą się m.in. z hal produkcyjnych. Ponieważ Spółka pracuje na maszynach drukarskich wymagających dużej mocy musi doprowadzić odpowiednie przyłącze do sieci elektroenergetycznej o dużej wartości. Zgodnie z umową, z zakładem energetycznym przyłącze stanie się własnością Spółki w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nakłady na przyłącze do sieci elektroenergetycznej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w wysokości proporcjonalnej do posiadanych udziałów w spółce jawnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2009 r. Nr ITPB3/423 407/09/PS: "W zakresie poniesionych wydatków związanych z budową przyłącza elektroenergetycznego wskazać należy, iż nie można uznać go za odrębny środek trwały, który powinien być kompletny i zdatny do użytku (art 16a ust. 1). Trudno bowiem stwierdzić, ze omawiane urządzenie elektroenergetyczne - przyłącze kablowe w istocie warunek ten spełnia, a tym samym, ze mamy rzeczywiście do czynienia ze środkiem trwałym w rozumieniu powołanego powyżej przepisu. Zdaniem tut organu zasadnym jest więc stanowisko ze wydatki poniesione na wytworzenie przyłączy do sieci energetycznej należy traktować jako koszty uzyskania dostawy energii elektrycznej niezbędnej do prowadzenia działalności firmy podobnie jak ma to miejsce w odniesieniu do wydatku za podłączenie telefonu do sieci telekomunikacyjnej. Wydatki te uznać należy zatem jako koszty ogólne związane z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto zauważyć należy, iż poniesione koszty budowy przyłącza elektroenergetycznego nie wpływają w żaden sposób na sprawność techniczną hali produkcyjnej, która byłaby technicznie zdatna do użytku także w przypadku gdyby Spółka nie ponosiła przedmiotowego wydatku. W konsekwencji poniesione wydatki związane z budową przyłącza elektroenergetycznego w kwocie 8.650 zł powinny być zaliczone w dacie ich poniesienia do koszt0w uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w dacie ich poniesienia."

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Należy więc wskazać, iż gdyby nawet uznać, iż przyłącze energetyczne za obiekt pomocniczy w stosunku do budynku, w przedstawionym przypadku, z uwagi na fakt, iż przyłącze obsługuje więcej niż jeden budynek, jego budowa nie stanowi budowy obiektu pomocniczego i w związku z tym nie zwiększy wartości początkowej budynku.

Powyższe potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2009 r., nr ILPB3/423-821/09-2/GC".

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż przyłącze energetyczne, które ma być wybudowane przez Spółkę w związku z przebudową linii energetycznej - nie będzie stanowić środka trwałego w Spółce - nie będzie stanowić części składowej budynku.

W związku z tym wydatek ten powinien zostać rozpoznany przez Spółkę (a następnie przez Wnioskodawcę proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zyskach Spółki) jako koszt podatkowy na zasadach ogólnych w momencie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.