IPPB1/415-470/11-2/AM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-470/11-2/AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Mama Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Była zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i liniowego podatku dochodowego. Mama Wnioskodawcy wykonywała wyłącznie czynności dające prawo do całkowitego odliczania podatku od towarów i usług. W celach ewidencyjnych prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz niezbędne ewidencje.

Następnie ze względu na pogarszający się stan zdrowia, całe przedsiębiorstwo w tym wszystkie lokale z umowami najmu, wyposażenie, należności i zobowiązania przekazała w drodze darowizny Wnioskodawcy. Po dokonaniu darowizny mama Wnioskodawcy zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca kontynuuje prowadzenie dotychczasowej działalności przedsiębiorstwa, będąc aktywnym podatnikiem podatku od towarów i usług i płatnikiem liniowego podatku dochodowego.

Związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwe będzie uznanie za koszty uzyskania przychodu kwoty netto należności, które okazały się nieściągalne, a wchodziły w skład darowanego Wnioskodawcy przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o p.d.o.f., w podatku dochodowym należności mogą być przez podatnika odpisane w koszty podatkowe jako nieściągalne, jeżeli uprzednio były zarachowane jako przychody należne i została udokumentowana ich nieściągalność (art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o p.d.o.f.). Dla uznania wierzytelności nieściągalnej, stanowiącej koszt uzyskania przychodu, podstawowym warunkiem jest uprzednie jej zarachowanie do przychodu należnego, którym jest tylko kwota netto z faktury.

W darowanym Wnioskodawcy przedsiębiorstwie, którego działalność kontynuuje Wnioskodawca należności te w wysokości kwoty netto z faktury były zarachowane jako przychody należne. W świetle opisanego wyżej stanu faktycznego kosztem podatkowym będzie kwota netto wynikająca z faktury, stanowiąca nieściągalną wierzytelność, udokumentowana zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 oraz art. 23 ust. 2.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z powyższego wynika zatem, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 20 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z treści art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1.

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2.

postanowieniem sądu o:

a.

oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub

b.

umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub

c.

ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3.

protokołem sporządzonym przez podatnika stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe lub wyższe od jej kwoty.

Wymieniony katalog jest katalogiem zamkniętym i w sposób jednoznaczny określa rodzaj dokumentów, które są niezbędne do tego, aby wierzytelność nieściągalna mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony wyżej nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Analiza przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że co do zasady, wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jednak w ściśle określonych sytuacjach mogą one stanowić koszt podatkowy, o ile nie uległy przedawnieniu. Aby więc wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wcześniejsze zarachowanie tych wierzytelności do przychodów należnych, zgodnie z art. 14 ustawy, a także udokumentowanie ich nieściągalności w sposób wskazany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym istotne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w darowiźnie otrzymał przedsiębiorstwo, które wcześniej prowadzone było przez jego matkę. W przedsiębiorstwie prowadzonym przez matkę powstały należności, które okazały się nieściągalne. Wierzytelności te zostały w darowanym przedsiębiorstwie zarachowane jako przychody należne.

Konstrukcją przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jest powiązanie poniesionego wydatku z danym źródłem przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż jednym z niezbędnych elementów możliwości zarachowania wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest wcześniejsze zarachowanie tych należności do przychodów należnych. o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te w analizowanym stanie sprawy zostały zarachowane w przedsiębiorstwie prowadzonym przez matkę Wnioskodawcy. Skoro przychody te nie zostały zarachowane jako przychód należny w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy to nawet spełnienie pozostałych warunków uznania wierzytelności za nieściągalną nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym wierzytelność ta nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w przedsiębiorstwie prowadzonym przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl