IPPB1/415-458/13-5/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu: 15 lipca 2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-458/13-2/MS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2013 r. złożył Pan wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, osoba fizyczna, jest udziałowcem spółki z o.o. Nabył udziały w tej spółce. Do spółki tej wcześniej został wniesiony na podwyższenie kapitału zakładowego aport, w postaci nieruchomości. Kapitał został podwyższony o 500 tys. złotych, podczas gdy wartość przedmiotu aportu oszacowano na niemal 21 mln złotych (przy czym wartość aportu obejmowała także podatek od towarów i usług, należny od dostawy towarów w postaci wkładu niepieniężnego do spółki). W konsekwencji, różnica w kwocie około 20 mln 500 tys. złotych, jako agio wynikające z nadwyżki wartości rynkowej przedmiotu aportu nad wartością wydanych udziałów, została zaewidencjonowana w spółce jako kapitał zapasowy. Nominalna wartość wydanych udziałów stanowiła przychód do opodatkowania dla wnoszącego wówczas aport i został wówczas zapłacony stosowny podatek dochodowy.

Obecnie rozważane jest przekształcenie spółki z o.o. w spółkę komandytową, a w przyszłości być może sprzedaż nieruchomości. Nieruchomość ma charakter inwestycyjny, nie jest wykorzystywana jako środek trwały.

Pismem z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu: 15 lipca 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, iż:

1. Przez użyte we wniosku sformułowanie "nieruchomość ma charakter inwestycyjny" należy rozumieć to, że ma ona charakter inwestycji w rozumieniu ustawy o rachunkowości i tak jest ujęta w majątku spółki. Innymi słowy, rozumie się przez to aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. W przyszłości zatem nieruchomość może być zarówno sprzedana w razie znacznego wzrostu jej wartości, jak i wykorzystana na inwestycje własne.

2. Niezależnie od powyższego, tzn. sposobu zakwalifikowania przedmiotowej nieruchomości w księgach spółki, przedmiotem jej działalności zgodnie z KRS jest m.in. PKD 68 "Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości". Grupa ta obejmuje również kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

3. Ponadto Wnioskodawca dołączył dowód opłaty dodatkowej kwoty 40 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w fazie przekształcenia spółki z o.o. w spółkę osobową, istniejący kapitał zapasowy w postaci agio pociągnie za sobą skutek podatkowy dla wspólników spółki komandytowej.

2. Jaki będzie koszt uzyskania przychodu ze zbycia w przyszłości nieruchomości, która stanie się majątkiem spółki komandytowej w następstwie przekształcenia.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2. W zakresie pytania nr 1 została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę osobową, powstałą z przekształcenia spółki z o.o., nieruchomości stanowiącej wcześniej majątek spółki z o.o., otrzymany w drodze aportu, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość nieruchomości ustalona na dzień aportu do spółki z o.o. (określona w akcie notarialnym), ujęta w księgach jako wartość inwestycji, powiększona o ewentualnie koszty zbycia. Faktycznie, będzie to wartość odpowiadająca wartości początkowej dla celów amortyzacji, gdyby nieruchomość stanowiła środek trwały. W szczególności zwrócić należy uwagę, że gdyby dokonano przekwalifikowania nieruchomości z inwestycyjnej na środek trwały, aportowa wartość inwestycji, przejęta po spółce z o.o., stałaby się po prostu wartością początkową środka trwałego, a zatem kosztami zbycia nieruchomości po przekwalifikowaniu, byłaby wartość początkowa pomniejszona o ewentualne odpisy amortyzacyjne.

Co do zasady, od 1 stycznia 2011 r. obowiązują przepisy, które regulują zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku (rzeczy i praw) nabytych w formie wkładu niepieniężnego (art. 22 ust. 8a PIT). W przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki, za koszt uzyskania przychodów uważa się:

W tym miejscu przypomnieć należy, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Zasadę tą stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. W związku z powyższym, wszystkie przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej (komandytowej), wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

W myśl zaś art. 14 ust. 2 pkt 1 PIT, przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Dodatkowo, zgodnie z art. 24 ust. 2 PIT, w przypadku odpłatnego zbycia takich składników majątku, a więc także nieruchomości, dochodem będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Otrzymując nieruchomości jako wkład niepieniężny spółka wprawdzie nie ponosi wydatków na nabycie nieruchomości w sensie dosłownym. Jednakże wspólnicy, wnosząc nieruchomości do spółki tytułem wkładu niepieniężnego nie przenoszą tych składników majątkowych na spółkę pod tytułem dartym. W zamian za wniesiony do spółki wkład niepieniężny wspólnicy uzyskują bowiem pewnego rodzaju świadczenie ekwiwalentne ze strony spółki, jakim jest prawo do udziału w zysku spółki. Na dzień wniesienia wkładu należy określić jego wartość. Mając więc na względzie wykładnię funkcjonalną art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a PIT, należy uznać, że wartość początkową nieruchomości wniesionych do spółki tytułem wkładu niepieniężnego, określoną według wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu, należy traktować jako swoiste wydatki spółki poniesione na nabycie nieruchomości w sensie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, identyczne wnioski należy wyciągnąć w przypadku zbywania przez spółkę osobową (podatkowo przez jej wspólników) nieruchomości, która nie została wprawdzie bezpośrednio do niej wniesiona tytułem wkładu, ale została wniesiona tytułem wkładu do spółki z o.o., która się przekształciła w spółkę osobową (a podatnikami stali się jej wspólnicy). Na zasadzie sukcesji i kontynuacji trzeba uznać, że wkład został wniesiony do spółki osobowej, która go teraz zbywa, a zatem jej dotyczą koszty uzyskania przychodów w postaci wartości nieruchomości wniesionej aportem.

Analogicznie powinna być ustalana swego rodzaju podatkowa "wartość" nabycia aktywa niebędacego środkiem trwałym. Jakkolwiek bowiem przepisy CIT nie odnoszą się wprost to takiej sytuacji, to jednak trudno wskazać uzasadnienie dla zasadniczo odmiennego, podatkowego traktowania takich przedmiotów aportowych.

Nie można w szczególności uznawać, że wydatkami na nabycie przedmiotu aportu przez spółkę z o.o. była nominalna wartość wydanych udziałów, a bez znaczenia pozostaje to, że reszta wartości nieruchomości zasiliła fundusz zapasowy. Cała bowiem wartość rynkowa nieruchomości zasiliła kapitały własne spółki, która uległaby przekształceniu, i w swojej faktycznej wartości weszła ona do majątku tej spółki. Na potrzeby ewidencji rachunkowej i podatkowej, nieruchomość aportowa powinna zostać ujawniona w księgach w wartości netto określonej w umowie spółki/uchwale aportowej (tekst jedn.: pomniejszonej o odliczalny VAT, jeśli wystąpił). Podatnicy zobowiązani są bowiem do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Takiej też wartości majątku spółka osobowa po przekształceniu "wyzbyłaby" się w razie zbycia nieruchomości. Suma kwot, które zasiliły kapitały własne przekształconej spółki i które zasilą kapitał spółki osobowej, równa będzie wartości rynkowej przedmiotu wkładu i to ona stanowić będzie dla spółki osobowej (następcy spółki kapitałowej) swoisty wydatek na nabycie aktywa.

Stwierdzić należy dodatkowo, że wartość nominalna udziału spółki z o.o. nie odpowiada jego cenie, a stanowi jedynie tytularne określenie jego wartości, jest jedną z cech opisujących udział. Zatem wartość nominalna nie może być utożsamiana z wydatkiem na nabycie udziałów, a co się z tym wiąże, z wydatkiem na nabycie przedmiotu aportu. W przypadku aportu po prostu należy inaczej ustalić jego wartość (wartość początkową ewentualnego środka trwałego), a w kolejnym kroku wartość ewentualnych kosztów uzyskania przychodów, niejako sumę wydatków poniesionych na nabycie, ale jako wartość rynkową przedmiotu aportu. Swoisty wydatek na nabycie, a dokładniej na przejęcie przez spółkę osobową po przekształceniu przedmiotu aportu będącego inwestycją, musi być po prostu utożsamiany z wartością aportu, w jakiej został on ujęty w majątku (księgach) obydwu podmiotów.

Organy podatkowe przy tym wielokrotnie potwierdzały stanowisko, zgodnie którym w razie zbywania przez spółkę osobową przekształconą ze spółki z o.o., nieruchomości wniesionych aportem do spółki z o.o., kosztem uzyskania przychodów powinna być wartość początkowa wykazana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych. Wskazano zatem, że koszty powinny być ustalane identyczne, jakby spółka osobowa zbywała aktywa wniesione bezpośrednio do niej aportem. W szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 27 marca 2012 r., w interpretacji IPPB1/415-62/12-2/KS, potwierdzając prawidłowość stanowiska podatnika, stwierdził m.in.; "w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartości początkowe środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę te stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi. Zdaniem Wnioskodawcy, uniemożliwienie podatnikom u.p.d.o.f. ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych w oparciu o jej wartość początkową (z uwzględnieniem sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych) w przypadku, gdy środek trwały stał się składnikiem majątkowym w inny sposób niż nabycie lub wytworzenie, w szczególności w wyniku przekształcenia stanowić będzie istotne naruszenie równości podatników wobec prawa wynikające ze wskazanych powyżej przepisów Konstytucji. (...) ustalenie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia środków trwałych, nabytych przez spółkę osobową w związku z przekształceniem spółki kapitałowej powinno nastąpić w oparciu o wartość początkowa tych środków trwałych, która odpowiada ich wartości początkowej w przekształcanej spółce kapitałowej. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy uzasadnione jest obliczenie dochodu w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę osobową nieruchomości jako różnicy ceny zbycia gruntu i budynków wchodzących w jej skład a wartości początkowej powiększonej o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych od budynków wchodzących w jej skład.".

Jak zaś wyżej wskazano, skoro swoistym wydatkiem na nabycie przez spółkę z o.o., w drodze aportu, aktywów nie będących środkami trwałymi, musi być wartość aportowa tych aktywów, ujęta w majątku spółki, to tym samym wydatkiem musi ta wartość być w spółce osobowej, przekształconej ze spółki z o.o.

Reasumując, po przekształceniu spółki z o.o. w spółkę osobową, w przypadku sprzedaży przez spółkę osobową nieruchomości, będącej wcześniej inwestycją spółki z o.o. nabytą w drodze aportu, kosztem uzyskania przychodu będzie odpowiadająca udziałowi Wnioskodawcy w zysku spółki osobowej część wartości ewidencyjnej nieruchomości (odpowiadającej co do zasady wartości rynkowej), powiększona o ewentualne koszty zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady przekształcania spółek prawa handlowego regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.),

Zgodnie z art. 551 § 1 wskazanej ustawy spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo - akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą). Z dniem przekształcenia, tj. z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru, spółka przekształcana staje się spółką przekształconą, a sąd rejestrowy z urzędu wykreśla spółkę przekształcaną (art. 552 Kodeksu spółek handlowych).

Jednocześnie, wspólnicy spółki przekształcanej, uczestniczący w przekształceniu, stają się wspólnikami spółki przekształconej (art. 553 § 3 ww. ustawy). Zgodnie z zasadą wskazaną w art. 553 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (tzw. sukcesja uniwersalna). W ramach tej sukcesji, majątek spółki przekształcanej (którego składniki są wyceniane w związku z procesem przekształcenia) staje się majątkiem spółki przejmowanej.

Kwestię sukcesji praw i obowiązków podatkowych, związanych z transformacjami podmiotowymi reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Ogólna zasada w tym zakresie wyrażona została w art. 93a § 2 pkt 1 lit. b w związku z art. 93 § 1 powoływanej ustawy, zgodnie z którym osobowa spółka handlowa powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki. Taki stan prawny pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż proces przekształcenia się spółek jest związany z sukcesją podatkową spółki przekształconej. Skutkiem takiego przekształcenia jest utrata podmiotowości prawnej, przez spółkę przekształcaną, natomiast spółka przekształcona uzyskuje podmiotowość prawną z dniem wpisu do rejestru sądowego. Przewidziana w Ordynacji podatkowej zasada następstwa prawnego ma charakter sukcesji uniwersalnej, czyli oznacza przejście praw i obowiązków z jednego podmiotu (względnie z dwóch lub więcej, w zależności od rodzaju transformacji) na inny podmiot (podmioty).

Stosownie do przepisów art. 93a § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej osobowa spółka handlowa powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki (...) wstąpienie sukcesora w obowiązki poprzednika prawnego oznacza, że wynikające z przepisów prawa podatkowego ograniczenia, jakie dotyczyły takiego poprzednika, dotyczą także sukcesora, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5 u.p.d.o.p. i art. 8 ustawy u.p.d.o.f.), w zakresie podatku dochodowego, w znacznym stopniu w praktyce to nie spółka osobowa jest "bezpośrednim" sukcesorem przekształcanej spółki kapitałowej lecz "beneficjentem" tej sukcesji są wspólnicy powstałej z przekształcenia spółki osobowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów - art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, osoba fizyczna, jest udziałowcem spółki z o.o. Do spółki tej wcześniej został wniesiony na podwyższenie kapitału zakładowego aport, w postaci nieruchomości. Obecnie rozważane jest przekształcenie spółki z o.o. w spółkę komandytową, a w przyszłości być może sprzedaż nieruchomości. Nieruchomość ma charakter inwestycyjny, nie jest wykorzystywana jako środek trwały. W przyszłości nieruchomość może być zarówno sprzedana w razie znacznego wzrostu jej wartości, jak i wykorzystana na inwestycje własne. Przedmiotem jej działalności jest m.in. PKD 68 "Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości". Grupa ta obejmuje również kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W związku z powyższym z tak przedstawionego zdarzenia przyszłego wywieść należy, iż przedmiotowa nieruchomość została ujęta w majątku spółki jako towar handlowy.

Reasumując, odnosząc powyższe do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż wskazuje on wyraźnie na koszty poniesione w celu uzyskania przychodu przez podatnika. W związku z tym, iż spółka komandytowa nabędzie nieruchomość w związku z przekształceniem spółki z o.o. do której to nieruchomość ta będzie wniesiona aportem i spółka z o.o. wyda udziały o określonej wartości nominalnej to mając na uwadze kwestię sukcesji Podatkowej określonej w art. 93a O.p. to właśnie wartość nominalna wydanych udziałów przez spółkę z o.o. będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów spółki komandytowej z tytułu przedmiotowej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.