IPPB1/415-43/10-4/AM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup budynku mieszkalno-usługowego z przeznaczeniem pod wynajem.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-43/10-4/AM Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup budynku mieszkalno-usługowego z przeznaczeniem pod wynajem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) oraz piśmie (data nadania 17 lutego 2010 r., data wpływu 22 lutego 2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 5 lutego 2010 r. (data nadania 8 lutego 2010 r., data doręczenia 11 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek od kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek od kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, wraz z Barbarą W, jest współwłaścicielką nieruchomości znajdującej się przy ul... w W. Wnioskodawczyni zamieszkuje w Hamburgu w Niemczech. Posiada również adres zameldowania w Polsce.

Wnioskodawczyni była współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości od początku mając w niej udziały w wysokości 25%, a pozostałe 25% otrzymała jako darowiznę od swego męża w dniu 31 grudnia 2007 r. Obecnie Wnioskodawczyni posiada 50% udział w ww. nieruchomości.

W dniu 24 grudnia 2007 r., to jest przed dokonaniem darowizny, mąż Wnioskodawczyni Leszek W. posiadający w tym czasie 25% udziałów w nieruchomości, mąż drugiej współwłaścicielki Piotr W. posiadający w tym czasie 50% udziałów w nieruchomości oraz Wnioskodawczyni jako współwłaścicielka nieruchomości posiadająca w tym czasie 25 % udziałów w nieruchomości, zawarli umowę kredytu mieszkaniowego "Własny kąt hipoteczny" z Bankiem na kwotę 464.964,90 CHF, w której nie określono udziałów żadnej z osób będących Kredytobiorcą, natomiast określono cel kredytu i nieruchomość.

Z tytułu tego kredytu nieruchomość została obciążona hipoteką zwykłą na kwotę 464.964,90 CHF oraz hipoteką kaucyjną na kwotę 21.000,00 CHF.

W oparciu o ww. kredyt na nieruchomości został wybudowany budynek mieszkalno-usługowy posiadający 2 lokale użytkowe, 5 lokali mieszkalnych oraz 3 bilbordy. Wszystkie lokale i bilbordy przewidziane są do wynajęcia. Wnioskodawczyni wspólnie z drugą współwłaścicielką chcą wynajmować lokale i bilbordy jako osoby fizyczne. Każda z nich prowadząc odrębną księgę przychodów i rozchodów będzie dokumentować swoje przychody (tj. po połowie przychodów wynikających z wystawionych faktur i rachunków za czynsze z lokali i bilbordów oraz rozliczanych kosztów mediów) oraz koszty wynikające, z zakupionych dla celów utrzymania nieruchomości, materiałów i usług, jak również amortyzacji i odsetek od kredytów. Wnioskodawczyni i druga współwłaścicielka przychody z najmu przekazywać będą przede wszystkim na pokrycie rat kredytu i odsetek od kredytu.

Jednocześnie pismem z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 5 lutego 2010 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny sprawy a mianowicie wskazała, iż:

1.

Wynajem lokali mieszkalnych, usługowych i tablic reklamowych, stanowiących elementy nieruchomości wskazanej we wniosku, prowadzony jest jako najem prywatny.

2.

Przedmiotowa nieruchomość ujęta jest w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywane są od nich odpisy amortyzacyjne.

3.

Nie została zawarta dodatkowa umowa ani aneks do umowy kredytowej z bankiem finansującym budowę nieruchomości. Współwłaścicielka, Barbara W, sporządziła jedynie, w dniu 3 stycznia 2008 r., tj. 3 dni po przyjęciu darowizny, oświadczenie o ustanowieniu hipoteki zwykłej (w kwocie 464.964,90 CHF) i kaucyjnej (w kwocie 121.000,0 CHF) na przedmiotowej nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW 29269, na rzecz Banku kredytującego budowę.

4.

Zobowiązani do spłaty kredytu z odsetkami, z tytułu zawartej umowy z bankiem, są: mąż drugiej współwłaścicielki Piotr W., Wnioskodawczyni Katarzyna W. i jej mąż Leszek W. Spłaty kredytu z odsetkami dokonuje Wnioskodawczyni wraz ze współwłaścicielką nieruchomości Barbarą W. Raty kredytu wraz z odsetkami są przelewane z konta prowadzonego dla przedmiotowej nieruchomości na konta kredytobiorców ww., z którego bank pobiera należne kwoty.

5.

Pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem Leszkiem W istnieje rozdzielność majątkowa od dnia 31 grudnia 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zasadnym jest zaliczanie, w poszczególnych miesiącach, jako koszt pozyskania przychodów po #189; dla każdej współwłaścicielki, wartości zapłaconych odsetek od kredytu, który stanowił podstawę realizacji na przedmiotowej nieruchomości budynku mieszkalno-usługowego wraz z bilbordami, w którym wszystkie powierzchnie podlegają wynajmowi.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o brzmieniu: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienianych w art. 23.", w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 8a ustawy o brzmieniu: "... z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów)", który zalicza do kosztów również odsetki od kredytów tym bardziej, że niespłacenie kredytów i odsetek będzie skutkowało przejęciem nieruchomości przez Bank co uniemożliwi osiąganie przychodów z tego źródła. Wnioskodawczyni uważa, że zasadnym jest zaliczanie, w poszczególnych miesiącach, jako koszt pozyskania przychodów dla każdej współwłaścicielki po #189; wartości zapłaconych odsetek od kredytu, który stanowił podstawę realizacji, na przedmiotowej nieruchomości, budynku mieszkalno-usługowego wraz z bilbordami, tym bardziej, że przychody z najmu przekazywane będą na pokrycie rat kredytu i odsetek od kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wymienia najem (który nie stanowi działalności gospodarczej) jako odrębne źródło przychodu. W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy, dla kwalifikacji prawnej wydatków na zapłatę odsetek, stanowiących koszty uzyskania kredytu, istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze tego kredytu. Kwestią wstępną dla oceny możliwości uznania uregulowanych odsetek za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo-skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć, wydatkując środki pieniężne pochodzące z kredytu na dany cel.

Kwalifikacja przedmiotowych wydatków wymaga również uwzględnienia regulacji art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 8 powołanego unormowania, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Ponadto, przepis art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Oznacza to, że odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów podatnika w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, rozumianej jako dopisanie zobowiązania z tytułu spłaty odsetek do zobowiązania głównego, czyli przekształcenie go w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej kredytu.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

*

zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę,

*

odsetki zostały zapłacone,

*

odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Przepisy prawa podatkowego nie uzależniają bowiem możliwości dokonywania pomniejszenia przychodów podatkowych o wydatki poniesione na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie określonej inwestycji, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe.

Z przedstawionego stanu sprawy wnika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości, w której udział otrzymała w darowiźnie od swojego męża.

Przed dokonaniem darowizny, mąż Wnioskodawczyni Leszek W. posiadający w tym czasie 25% udziałów w nieruchomości, mąż drugiej współwłaścicielki Piotr W. posiadający w tym czasie 50% udziałów w nieruchomości oraz Katarzyna W. jako współwłaścicielka nieruchomości posiadająca w tym czasie 25% udziałów w nieruchomości, zawarli umowę kredytu mieszkaniowego z Bankiem P. W umowie kredytowej nie określono udziałów żadnej z osób będących Kredytobiorcą, natomiast określono cel kredytu i nieruchomość.

W oparciu o ww. kredyt na nieruchomości został wybudowany budynek mieszkalno-usługowy posiadający 2 lokale użytkowe, 5 lokali mieszkalnych oraz 3 bilbordy - wszystkie lokale i bilbordy przewidziane są do wynajęcia. Zmiana współwłaścicieli nieruchomości nie spowodowała zawarcia dodatkowej umowa ani aneksu do umowy kredytowej z bankiem finansującym przedmiotową nieruchomości. Natomiast zobowiązanymi do spłaty kredytu z odsetkami, z tytułu zawartej umowy z bankiem, jest mąż współwłaścicielki Piotr W., Wnioskodawczyni i jej mąż Leszek W. Jednak spłaty kredytu z odsetkami dokonuje Wnioskodawczyni wraz ze współwłaścicielką nieruchomości Barbarą W. Raty kredytu wraz z odsetkami są przelewane z konta prowadzonego dla przedmiotowej nieruchomości na konto kredytobiorców ww., z którego bank pobiera należne kwoty.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż prawa i obowiązki w zakresie spłaty przez pożyczkobiorcę długu i związanego z nim oprocentowania, należą do obszaru prawa cywilnego.

Zagadnienie możliwości zaliczenia tych kategorii wydatków do kosztów uzyskania przychodów odnosi się natomiast do praw i obowiązków prawa podatkowego.

Ponadto myśl zasady określonej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy opisaną wyżej zasadę proporcjonalnego udziału stosuje się analogicznie do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że jeżeli w istocie Wnioskodawczymi z własnych środków spłaca przedmiotowy kredyt, to z uwagi na fakt, iż jest ona stroną umowy kredytowej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych połowę zapłaconych odsetek.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ zastrzega, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy faktycznie to Pani dokonywała spłaty odsetek, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl