IPPB1/415-405/08-2/AM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami na reprezentację w części wydatków na usługi noclegowe i gastronomiczne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami na reprezentację w części wydatków na:

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z wydatkami na reprezentację.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma - dystrybutor części samochodowych w związku z dbałością o dobry wizerunek oraz utrzymanie renomy w branży motoryzacyjnej organizuje spotkania z kontrahentami. Spotkania te mają na celu zacieśnianie więzi między firmą a jej klientami czy też dostawcami. W tym celu firma xx ponosi wydatki na kolacje, obiady, alkohol, pobyt w hotelu zapraszanych kontrahentów, upominki itp. Obecnie księgujemy wydatki na reprezentację (netto, vat) jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodu. Po licznych interpretacjach w prasie, biuletynach informacyjnych, czy interpretacjach organów podatkowych mamy wątpliwości czy postępujemy słusznie.

Związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek VAT, który zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega odliczeniu, naliczony od wydatków ponoszonych na cele reprezentacji tj. usług gastronomicznych, zakupu żywności, alkoholu, prezentów.

Wnioskodawca uważa, iż obowiązujące przepisy regulują wprost szczególne sytuacje, w których podatnik ma prawo zaliczyć podatek od towarów i usług do kosztów podatkowych.

Jakkolwiek z brzmienia przepisów wynika, iż koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f.), to jednak naliczony podatek od towarów usług jest kosztem podatkowym, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, niezależnie od charakteru wydatków, których dotyczy ten podatek (art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) u.p.d.o.f.).

Stanowisko takie prezentowane było w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów m. in Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2009 r., sygn. DD6/8213-141/MZG/08/PK-383 oraz w innych wyjaśnieniach niemających charakteru interpretacji ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej wydatków na usługi gastronomiczne i noclegowe w pozostałym zakresie jest nieprawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a), tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 88 ust 1 pkt 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych (z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób). W konsekwencji, podatnik nie ma prawa do odliczania podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych.

W odniesieniu do innych wydatków o charakterze reprezentacji (np. koszty organizacji imprez dla klientów), brak możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikał z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym przez 1 grudnia 2008 r.). Zgodnie z tym przepisem prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługiwało w przypadku nabycia towarów i usług, których nabycie nie mogłoby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W konsekwencji, nieodliczona kwota podatku naliczonego VAT wynikająca z faktur dokumentujących wydatki reprezentacyjne (w tym usługi gastronomiczne i noclegowe), mogła przed 1 grudnia 2008 r. zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zgodnie z którą uchylono art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem Wnioskodawca ma prawo od 1 grudnia 2008 r. obniżyć kwotę podatku należnego o podatek naliczony w przypadku kosztów reprezentacji innych niż koszty na usługi gastronomiczne i noclegowe.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszaw ie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.