IPPB1/415-402/07-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktur wystawionych przez kontrahentów w 2007 r., ale otrzymanych w 2008 r. - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktur wystawionych przez kontrahentów w 2007 r., ale otrzymanych w 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe. Faktury dokumentujące operacje gospodarcze otrzymuje za pośrednictwem poczty. Dotyczy to m.in. faktur za składowanie towarów, energii, usług informatycznych. Często zdarza się, iż faktury dotyczące jednego miesiąca wpływają w miesiącu następnym.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 grudnia 2007 r. Nr IPPB1/415-402/07-4/ES Strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 28 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.), iż wnosi o zmianę statusu wnioskodawcy w punkcie B.2 wniosku ORD-IN na pozycję: 5.inny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kosztem, którego roku podatkowego 2007 czy 2008 będą koszty uzyskania przychodów udokumentowane fakturami wystawionymi przez kontrahentów w roku 2007 dotyczące świadczeń (składowania, informatycznych, energii elektrycznej) wykonanych w roku 2007 lecz otrzymanymi przez Spółkę w roku 2008 (koszty te w księgach rachunkowych zgodnie z zasada memoriału zostaną zaksięgowane na dzień wykonania usługi w roku 2007).

Zdaniem wnioskodawcy koszty pośrednie udokumentowane fakturami otrzymanymi w roku 2008, lecz zarachowane w księgach roku 2007 (wtedy zostały spełnione świadczenia) zgodnie z art. 22 ust. 5c i 5d ustawy o podatku od osób fizycznych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w roku 2007 pod datą na którą zostały zarachowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

* nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest zatem na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle art. 22 ust. 5 ww. ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie ust. 5d ww. art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem zgodnie z ww. przepisami art. 22 ust. 5 - 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób rozliczania kosztów zależy od tego, czy są to koszty bezpośrednie czy pośrednie.

Wydatki, których nie można przyporządkować do określonych przychodów w 2007 r. (koszty pośrednie) powinny zostać zaliczone w koszty w dacie poniesienia. Przy czym koszty te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w takiej wysokości jaka dotyczy danego roku podatkowego.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż faktury wystawione przez kontrahentów w 2007 r. dotyczą świadczeń wykonanych roku 2007, w związku z powyższym będą stanowić koszt uzyskania przychodu roku 2007 (mimo, że Wnioskodawca otrzymał je w roku 2008).

Jak wynika z treści przytoczonego wyżej art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt (czyli precyzyjnie i wiarygodnie określoną wysokość kosztów uzyskania przychodów). Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych (oczywiście z zastrzeżeniem wyłączonych ustawą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów), co oznacza że bez znaczenia pozostaje w tym przypadku okoliczność otrzymania faktury w okresie późniejszym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.