IPPB1/415-396/14-3/IF - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca jest udziałowcem spółki kapitałowej zorganizowanej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "Spółka"). W Spółce pełni funkcję Prezesa Zarządu.

W związku z tym, że Spółka nie posiadała zdolności kredytowej a jednocześnie zawarła umowy na realizację kilku projektów, Wnioskodawca zaciągnął kredyty w bankach, które następnie zostały przekazane do Spółki jako odpłatne pożyczki na podstawie odpowiednich umów pożyczek. Środki z tychże pożyczek zostały przez Spółkę wykorzystane na potrzeby realizacji projektów. Kredyty zabezpieczone były gwarancjami podmiotów trzecich - dalej "Udzielający gwarancji". Z kolei na potrzeby udzielenia gwarancji, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udzielił zabezpieczenia w formie poręczenia udzielanych gwarancji.

Kredyty nie zostały spłacone przez Wnioskodawcę ani przez Spółkę. Bank zaspokoił swoje zobowiązania wynikające z umów kredytowych korzystając z gwarancji wystawionych przez Udzielających gwarancji. Tym samym podmioty udzielające gwarancji stały się wierzycielami Wnioskodawcy w miejsce banków. Jednocześnie Wnioskodawca pozostaje wierzycielem Spółki z tytułu pożyczek udzielonych jej ze środków pochodzących z kredytów bankowych, które zostały spłacone z wykorzystaniem gwarancji.

W chwili obecnej Wnioskodawca planuje sprzedaż zorganizowanej części prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego (oraz art. 5a pkt 4 ustawy o p.d.o.f.) na rzecz osoby trzeciej ("Kupujący"). W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzą także zobowiązania (długi) Wnioskodawcy w stosunku do Udzielających gwarancji oraz zobowiązania (wierzytelności) z pożyczek udzielonych Spółce przez Wnioskodawcę. W związku z tym przedmiotem sprzedaży mają być m.in.: wyżej opisane składniki niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności - w tym zobowiązania oraz należności związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością (czyli zobowiązania do spłaty udzielonych poręczeń gwarancji oraz należności z tytułu udzielonych Spółce pożyczek).

W cenie sprzedaży przedsiębiorstwa będzie ujęta wartość zobowiązań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa zobowiązania związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością w formie zaciągniętych kredytów i związanych z tym zobowiązań z tytułu udzielonych poręczeń będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód ze względu na to, że w wyniku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa dojdzie do przejęcia przez Kupującego zobowiązań do spłaty udzielonych przez Wnioskodawcę poręczeń wobec Udzielających gwarancji.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "Ustawa o PIT") opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Artykuł 10 Ustawy o PIT wskazuje źródła przychodu. Zaś art. 11 ust. 1 precyzuje, że przychodami jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Artykuły 10-20 Ustawy o PIT precyzują katalog przychodów na gruncie tego podatku. W szczególności należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 20 Ustawy o PIT precyzujące tzw. inne źródła przychodu. Przepisy Ustawy nie definiują jako przychodu sytuacji objęcia poręczeniem przez osobę fizyczną zobowiązań innego podmiotu. Z kolei art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT uznaje za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 3. pkt 9 wskazane tam źródła, używając zwrotu "w szczególności". Tym samym nie oznacza to zamkniętego katalogu definicji przychodów. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, także gdy dochodzi do określonego przyrostu majątkowego po stronie podatnika. Może być to więc zarówno zwiększenie aktywów podatnika jak i zmniejszenie jego pasywów Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 Ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym przepis art. 14. ust. 2 Ustawy o PIT nie będzie mieć zastosowania. Nie mamy bowiem do czynienia z umorzeniem zobowiązania w przypadku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład której wchodzą zobowiązania. Zobowiązania te nie ulegną umorzeniu w drodze czynności prawnej jaką jest sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dojdzie jedynie do zmiany podmiotu, który jest zobowiązany do spłaty zobowiązania. Osoba trzecia - (tutaj Kupujący) zobowiąże się w stosunku do Wnioskodawcy (sprzedającego) do zwolnienia sprzedającego (Wnioskodawcy) z obowiązku świadczenia zgodnie z definicją zawartą w art. 392 Kodeksu Cywilnego. Z kolei zgodnie z Kodeksem Cywilnym i powyższym artykułem, osoba trzecia może zobowiązać się przez umowę z dłużnikiem, że zwolni go od obowiązku świadczenia, przez co staje się ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od dłużnika żądał spełnienia świadczenia. Powyższe zwolnienie może uwarunkowane być każdorazowo od zgody wierzyciela (tu Udzielających gwarancji). Jednakże skoro osoba trzecia (Kupujący) wstępuje na miejsce dłużnika (Wnioskodawcy), który z długu zostaje zwolniony nie dochodzi do zlikwidowania zobowiązania dłużnika. Zobowiązanie będzie istniało i kupujący nadal będzie zobowiązany do uiszczenia należności i zwrotu kwot na pokrycie wykorzystanych gwarancji. Co więcej, nawet gdyby wierzyciel nie wyraził zgody na przejęcie obowiązku świadczenia od Wnioskodawcy, należy pamiętać o podstawowym charakterze instytucji określonej w art. 392 Kodeksu Cywilnego co jest podkreślane w doktrynie przedmiotu. Zgodnie z komentarzem Agnieszki Rzeteckiej-Gil (Lex)"W doktrynie zwraca się uwagę, że umowa o zwolnienie dłużnika jest instytucją prawną, służącą zmniejszeniu ryzyka związanego z dochodzeniem przez wierzyciela świadczenia od dłużnika; natomiast cel ten osiągany jest z jednej strony poprzez zobowiązanie osoby trzeciej do powstrzymania wierzyciela od dochodzenia świadczenia od dłużnika, z drogiej strony poprzez przyznanie dłużnikowi wobec osoby trzeciej roszczenia o naprawienie szkody powstałej w skutek braku takiego rezultatu".

Należy także mieć na względzie trójstronny charakter takiej czynności, ale nie trójstronny stosunek obligacyjny. Jeżeli bowiem istnieje podstawowy stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Wnioskodawcą a Udzielającym gwarancji, to w następstwie zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa powstaje kolejny stosunek pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką. Nadal jednak pozostaje podstawowy stosunek prawny łączący dłużnika (Wnioskodawcę) i wierzyciela (Udzielających gwarancji).

W efekcie powyższego, w związku ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa wraz z zobowiązaniami w postaci udzielonych poręczeń, nie dochodzi do umorzenia tych zobowiązań a co za tym idzie, nie dochodzi do powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, nawet jeżeli wierzyciele wyrażą zgodę na przeniesienie zobowiązań z Wnioskodawcy na Kupującego jako nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprzedawanej przez Wnioskodawcę.

Podobne stanowisko znajdujemy także w Interpretacji Indywidualnej z dnia 2011.07.20 wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-9/11-8/Akr) gdzie organ stwierdził w podobnym stanie faktycznym iż "uwzględnione w cenie sprzedaży części przedsiębiorstwa (...) zobowiązania związane bezpośrednio z transakcjami zakupu materiałów i usług na potrzeby produkcji (...) nie będą stanowiły przychodu, a należności związane bezpośrednio z transakcjami sprzedaży (...) nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu dla (...) podmiotu sprzedającego."

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy w ogóle do czynienia ze zwolnieniem z długu po stronie Wnioskodawcy. Poręczenie udzielonych gwarancji było zabezpieczeniem spłaty należności przez dłużnika głównego jakim był Wnioskodawca. W wyniku skorzystania z gwarancji powstało zobowiązanie pomiędzy Wnioskodawcą a Udzielającymi gwarancji, które jednak związane było z prowadzoną działalnością, ale nie ulegnie umorzeniu w rozumieniu art. 14 ust. 2 Ustawy o PIT, a co za tym idzie nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu. W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie spowoduje powstania przychodu i konieczności uiszczenia podatku dochodowego po stronie Wnioskodawcy.

Uwzględnione w cenie sprzedaży części przedsiębiorstwa zobowiązania nie będą stanowiły przychodu dla Wnioskodawcy. Nie będzie bowiem miał zastosowania w zakresie ww. zobowiązań art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wskazuje jako przychody wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych. pożyczek z Funduszu Pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zorganizowana część przedsiębiorstwa - oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl natomiast art. 55^1, ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Katalog składników przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ Kodeksu nie ma charakteru zamkniętego. Stosownie natomiast do art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Należy jednak przy tym wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik.

Katalog składników niematerialnych i materialnych, tworzących przedsiębiorstwo, ma charakter otwarty (na co wskazuje użyty zwrot "w szczególności"), jednakże, aby można było przypisać pewnym składnikom niematerialnym i materialnym cechy przedsiębiorstwa, należy pamiętać, że nie można dokonać wyłączeń zbyt daleko idących. Przedmiotem transakcji będzie sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli nabywca przejmie wszystkie składniki majątkowe, które będą umożliwiały prowadzenie działalności gospodarczej w takim samym charakterze oraz zakresie.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów.

Należy wskazać, że nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest nabyciem ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Zgodnie ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zawartym w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (sygn. I SA/Kr 332/10), że "O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. Ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest przy tym ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe". Zatem dokonując oceny każdorazowo należy badać przedstawiony konkretny stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Mając zatem na względzie wyżej cytowane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż z tytułu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Co do skutków podatkowych przeniesienia na kupującego zobowiązań związanych bezpośrednio z prowadzoną działalnością w formie zaciągniętych kredytów oraz zobowiązań spłaty udzielonych przez Wnioskodawcę poręczeń wobec udzielających gwarancji, stwierdzić należy co następuje.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego na rzecz osoby trzeciej. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzą także zobowiązania (długi) Wnioskodawcy w stosunku do Udzielających gwarancji oraz zobowiązania (wierzytelności) z pożyczek udzielonych Spółce przez Wnioskodawcę. W związku z tym przedmiotem sprzedaży mają być m.in.: wyżej opisane składniki niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności - w tym zobowiązania oraz należności związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością (czyli zobowiązania do spłaty udzielonych poręczeń gwarancji oraz należności z tytułu udzielonych Spółce pożyczek).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, że w cenie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie ujęta wartość zobowiązań.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Zgodnie z § 2 ww. przepisu przejęcie długu może nastąpić:

Z przywołanych regulacji wynika, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy (por. Kodeks Cywilny Komentarz do art. 519, praca zbiorowa pod red. K. Pietrzykowskiego). Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia.

Na tle powyższego, w odniesieniu do zdarzenia przyszłego wynikającego z wniosku, stwierdzić należy, że z chwilą skutecznego przejęcia długu wcześniej istniejący stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Wnioskodawcą (dotychczasowym dłużnikiem), a wierzycielem zakończy swój byt prawny (wygaśnie).

Kwalifikując skutki powyższego zdarzenia przyszłego na gruncie podatkowoprawnym, należy mieć na uwadze treść cytowanego wyżej przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz treść art. 14 ust. 2, w którym wymienione zostały przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podatnika. Korzyścią taką może być także zwolnienie podatnika z ciążących na nim zobowiązań (np. zwolnienie z długu, umorzenie odsetek do kredytu, czy też umorzenie pożyczki). W takim przypadku podatnik uzyskuje korzyść majątkową w postaci zwolnienia go z obowiązku zapłaty zobowiązania, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego zwolnienia nie doszło, a podatnik musiałby dokonać zapłaty tego zobowiązania.

Na gruncie prawa podatkowego, przysporzenie majątkowe związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w postaci zwolnienia go z obowiązku spłaty udzielonych przez Wnioskodawcę poręczeń wobec udzielających gwarancji, przy jednoczesnym ujęciu wartości zobowiązań w cenie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie skutkuje dla Niego powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiadającego wartości przejętego długu.

Z tego względu, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja dotycząca przepisów prawa wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.