IPPB1/415-39/10-2/JB - Określenie źródła przychodów w zakresie przychodów z najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Niektóre lokale wynajmuje na cele mieszkaniowe, inne na cele funkcjonującego tam przedszkola. Z dniem 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą, którą prowadził m.in. w zakresie wynajmowania nieruchomości, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Wynajmowane nieruchomości nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskane z najmu Wnioskodawca może rozliczyć w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy należy to zrobić w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody z wynajmowanych nieruchomości są przychodami z najmu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższych przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ma zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie m.in. wynajmu nieruchomości. Działalność ta została zawieszona w dniu 1 stycznia 2010 r., niemniej jednak Wnioskodawca w dalszym ciągu uzyskuje przychody z wynajmu nieruchomości mieszkalnych.

W świetle powyższego, zasadnym jest wskazanie, iż zgodnie z brzmieniem art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 (osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14), który na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za okres objęty zawieszeniem.

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, zgodnie z ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, bądź też określonych w ust. 3f, czy też 3g, w terminach wskazanych w ustępie 6 i 6b ww. ustawy.

W myśl art. 44 ust. 13 ustawy, po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według zasad, o których mowa w ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b.

Przepis cytowanego art. 44 ust. 10 ustawy odnosi się wyłącznie do sytuacji zawieszenia działalności dokonanego zgodnie z przepisami o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.

Stosownie do art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu przedsiębiorca:

Zestawiając brzmienie przepisów obu tych ustaw należy stwierdzić, że podatnik niezatrudniajacy pracowników może zgłosić zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej na okres minimalny wynoszący 1 miesiąc do maksymalnie 24 miesięcy.

Jednakże aby podatnik był zwolniony z obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie może uzyskiwać przychodów z działalności gospodarczej, będących przedmiotem tejże działalności. Może jedynie wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Niezależnie od przepisów regulujących zawieszenie działalności gospodarczej, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoba, która nie zlikwidowała działalności gospodarczej, uznawana jest za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, do której mają zastosowanie przepisy tej ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż Wnioskodawca dokonał wyboru sposobu opodatkowania uzyskiwanych przez siebie przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości, opodatkowując te przychody w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku, gdy najem jest przedmiotem tej działalności, przychody z wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości zaliczane są, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

A zatem każdą, nawet pojedynczą czynność wynajmu nieruchomości podjętą w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, co ma zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, należy traktować jako podjęcie działalności gospodarczej, a przychód uzyskany z tego tytułu zaliczyć do źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu nieruchomości mieszkalnych, stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.