IPPB1/415-365/07-4/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-365/07-4/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.), uzupełnionego pismem z dnia 5 lutego 2007 r. (data wpływu 6 lutego 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania bezpłatnych porad prawnych udzielanych przez aplikantów adwokackich w ramach szkolenia oraz społecznej działalności "pro publico bono" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania bezpłatnych porad prawnych udzielanych przez aplikantów adwokackich w ramach szkolenia oraz społecznej działalności "pro publico bono".

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X Rada Adwokacka w S. zamierza uruchomić punkt udzielania nieodpłatnych porad prawnych dla osób niezamożnych, których będą udzielali aplikanci adwokaccy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielanie bezpłatnych porad prawnych w ramach szkolenia jak też społecznej działalności "pro publico bono" przez aplikantów adwokackich są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielanie bezpłatnych porad prawnych, klientom indywidualnym jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze, wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń. W przypadku, przychodów z innych źródeł o których mowa w ust. 1 pkt 9 Ustawodawca zamieścił również inne nieodpłatne "świadczenia nie należące do przychodów w wykonywanej pracy, samodzielnej działalności, gospodarczej oraz kapitału pieniężnego. Oznacza to, że nieodpłatne świadczenia w określonych przypadkach mogą stanowić np. przychód ze stosunku pracy lub działalności gospodarczej. W przypadku aplikantów adwokackich, którzy będę udzielać tych porad nieodpłatnie nie powstanie przychód z żadnego z tych tytułów a w związku z tym podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 lutego 2008 r. (doręczone faxem w dniu 5 lutego 2008 r.) Wnioskodawca doprecyzował swój wniosek pismem z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 6 lutego 2008 r.), oświadczając, iż aplikanci adwokaccy nie prowadzą samodzielnie działalności gospodarczej, nie pozostają również w stosunku do I Adwokackiej w S i reprezentującego ją organu jakim jest X Rada Adwokacja w S w żadnym stosunku cywilnoprawnym.

Zgodnie z ustawą z dnia 26 marca 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 z późn. zm.) (art. 76b i nast.) celem aplikacji jest wyłącznie edukacja i należyte przygotowanie do wykonywania w przyszłości zawodu adwokata.

Szkolenie w ramach aplikacji ma charakter teoretyczny i praktyczny.

* Teoretyczny aspekt wyraża się w obowiązku uczęszczania na wykłady oraz zaliczanie w drodze kolokwiów i egzaminów poszczególnych bloków tematycznych (szkolenie pokrywane jest z opłat wnoszonych przez aplikantów do właściwej rady adwokackiej - art. 76b ust. 2),

* Praktyczny aspekt to wykonywanie powierzonych czynności pod "okiem" patrona, co w praktyce sprowadza się m.in. do sporządzania projektów pism procesowych, uczestnictwa w rozprawach, rozwiązywania casusów.

W I. Adwokackiej w S. nie ma przypadku by aplikanci byli zatrudnieni przez adwokatów prowadzących Indywidualne kancelarie Adwokackie bądź bezpośrednio przez X Radę Adwokacką w S. na umowę i pracę. Nie są również zawarte umowy zlecenia bądź o dzieło.

Możliwość udzielania przedmiotowych porad Wnioskodawca ujmuje w dwóch aspektach:

1.

Chęć pomocy osobom niezamożnym, których w praktyce nie stać na opłacenie profesjonalnego pełnomocnika, bądź nawet na uiszczenie symbolicznych kwot z tytułu udzielonej porady, a które właśnie na skutek swego ubóstwo są już mi starcie postawione w gorszej sytuacji niż ewentualny ich przeciwnik (organ, osoba prawna, osoba fizyczna) których stać bez ograniczeń na profesjonalną obsługę prawną,

2.

edukacja aplikantów - dzięki bezpośredniemu kontaktowi z podmiotem mającym konkretny problem aplikant musi prześledzić obowiązujące przepisy prawne, podjąć próbę rozwiązania problemu na gruncie poznanych norm i wreszcie nauczyć się sztuki profesjonalnego a zarazem czytelnego i prostego komunikowania się.

W ocenie wnioskodawcy każdy ze wskazanych aspektów jest jednakowo ważny, a więc muszą być one rozpatrywane łącznie.

Obsługa klientów mieści się w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednak obsługa ta w świetle regulacji w szczególności zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie musi mieć charakter odpłatny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej wskazuje, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 12 ust. 2a pkt 4).

Pojęcie "nieodpłatnych świadczeń" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie i orzecznictwie NSA przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma w prawie podatkowym szerszy zakres niż w prawie cywilnym.

Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby - art. 353 Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności przedsiębiorców, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązana z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Aby uznać, dane świadczenie za nieodpłatne, działanie świadczeniobiorcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, tzn. że chce on przekazać świadczeniobiorcy świadczenie i czynienie to nieodpłatnie.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie wtedy, gdy świadczenia są ekwiwalentne. Z taką sytuacją mamy do czynienia gdy przyjmujemy jakąś korzyść, przekazujemy coś od siebie.

Przykładem takiego świadczenia jest przyjęcie na praktykę aplikanta. Nie dostaje on pensji, ale zdobywa doświadczenie i podnosi kwalifikacje. Korzysta więc z fachowej wiedzy i doświadczeń adwokatów.

Możemy wobec tego uznać, że świadczenia te są ekwiwalentne, a nie nieodpłatne.

W przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że aplikanci adwokaccy udzielając bezpłatnych parad prawnych podnoszą swoje kwalifikacje korzystając jednocześnie z wiedzy i doświadczenia swoich patronów.

Reasumując uznać należy, że udzielanie bezpłatnych porad prawnych w ramach szkolenia jak też społecznej działalności "pro publico bono" przez aplikantów adwokackich nie jest nieodpłatnym świadczeniem ani dla aplikantów adwokackich ani dla X Rady Adwokackiej. Można uznać, że świadczenia te są ekwiwalentne.

W związku z powyższym świadczenie te nie będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, lecz nie będą w ogóle podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl