IPPB1/415-335/07-6/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku (data wpływu 7 listopada 2007 r.) oraz piśmie (data nadania 3 stycznia 2008 r., data wpływu 7 stycznia 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-335/07-2/JB z dnia 24 grudnia 2007 r. (data nadania 24 grudnia 2007 r., data doręczenia 31 grudnia 2007 r.) oraz piśmie (data nadania 7 lutego 2008 r., data wpływu 11 lutego 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-335/07-4/JB z dnia 28 stycznia 2008 r. (data nadania 29 stycznia 2008 r., data doręczenia 4 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od zaciągniętego przez wspólnika spółki cywilnej kredytu inwestycyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od zaciągniętego przez wspólnika spółki cywilnej kredytu inwestycyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem firmy "B.....". Firma ta była prowadzona jako jednoosobowy podmiot przez Pana S........... N............. od 1 kwietnia 1997 r.

W dniu 2 lipca 2007 r. została zawiązana spółka cywilna w składzie:

W dniu 27 sierpnia 2007 r. Pani E.......i P............ został przyznany kredyt inwestycyjny na zakup ww. przedsiębiorstwa.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 grudnia 2007 r. (doręczone w dniu 31 grudnia 2007 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 3 października 2007 r. - data stempla pocztowego (data wpływu 7 stycznia 2008 r.), oświadczając, iż:

* kredyt w 100% przeznaczyła na zakup towarów handlowych, wyposażenie firmy, wykonanie prac remontowych, oraz modernizację pomieszczeń biurowych i magazynowych.

W odpowiedzi na drugie wezwanie z dnia 28 stycznia 2008 r. (doręczone w dniu 4 lutego 2008 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała swój wniosek pismem (data wpływu 11 lutego 2008 r.), wskazując, iż:

* spłata kredytu hipotecznego dokonywana jest z konta spółki, nie nastąpiła umowa pożyczki ani podniesienie udziałów w spółce,

* pieniądze z zaciągniętego kredytu w całości zostały przeznaczone na rzecz spółki tj. zakup towarów handlowych, wyposażenie oraz prace remontowe,

* lokal, w którym mieści się spółka ma charakter użytkowy, składa się z pomieszczenia biurowego, sali sprzedaży oraz zaplecza magazynowego,

* ww. pomieszczenia są wynajmowane od ADM,

* nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne,

* przedmiotowe pomieszczenia magazynowe nie stanowią środków trwałych w spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od kredytu i prowizja mogą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawczyni w 100% czy w 98%, zgodnie z udziałem strony w spółce.

Zdaniem Wnioskodawczyni zarówno odsetki od kredytu, jak i prowizję będzie ona mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Spółka cywilna jest organizacją wspólników związanych wspólnością celu gospodarczego i współwłasnością w odniesieniu do zgromadzonego majątku spółki. Majątek ten stanowi wspólność wszystkich wspólników na zasadach współwłasności łącznej i jest niepodzielny w okresie trwania spółki.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług, przy czym domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość (art. 861 § 1 i 2 ww. ustawy). W razie wątpliwości wspólnik wnoszący wkład powinien wykazać, czy rzecz została wniesiona do spółki na współwłasność wspólników czy tylko do używania. Każdy ze wspólników ma w majątku spółki swój udział, ale nie stanowi on żadnej określonej części i nie podlega ich swobodnej dyspozycji.

Zasada wspólności (współwłasności), łącznej wyrażona w art. 863 k.c. podyktowana jest koniecznością utrzymania w czasie trwania spółki odrębności majątku wspólnego i jego niepodzielności dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego.

Z kolei w myśl art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.

Ponieważ spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego i tym samym nie posiada zdolności prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Przychody z udziału w spółce cywilnej prowadzącej działalność gospodarczą stanowią dla wspólników przychody z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Stosownie natomiast do postanowień zawartych w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka cywilna osób fizycznych jest obowiązana prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za poszczególne miesiące roku podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów)), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Wśród wydatków, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca wymienia:

* naliczone, lecz nie zapłacone odsetki albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy,

* odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji inwestycji - art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy.

Warunkiem uznania za koszty uzyskania przychodów odsetek od kredytu i prowizji jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskanym przychodem, jest to, czy składniki, na które zaciągnięto kredyt stanowią majątek przedsiębiorstwa (spółki cywilnej).

W opisanym stanie faktycznym kredyt bankowy (inwestycyjny) zaciągnął jeden ze wspólników spółki, w związku z tym może tymi środkami dysponować.

Spłaty ww. kredytu dokonuje z konta spółka cywilna.

W związku z zaciągnięciem ww. kredytu nie następuje w spółce podwyższenie udziałów, ani umowa pożyczki.

Tutejszy organ podatkowy stwierdza, że jeżeli wspólnik przekazuje spółce towary handlowe, wyposażenie oraz wykonuje prace remontowe, to może oznaczać, iż wnosi wkład lub przekazuje spółce darowiznę. W związku z tym powinna być zawarta stosowna umowa cywilnoprawna.

Zakupy dokonywane przez Wnioskodawczynię skoro nie podwyższyły udziałów w spółce i w żaden sposób nie zostały wprowadzone do spółki stanowią jej prywatny majątek, a nie majątek spółki cywilnej.

Jednocześnie należy podkreślić, iż raty oraz odsetki od udzielonego podatnikowi kredytu są wymagalne przez bank od wspólnika, a nie od spółki cywilnej.

Reasumując, spłata przez spółkę odsetek od kredytu udzielonego przez bank wspólnikowi na zakup: towarów handlowych, wyposażenie oraz prace remontowe, nie stanowi dla spółki kosztów uzyskania przychodów, ponieważ zakupione składniki nie stanowią majątku spółki. Odsetki od tego kredytu oraz prowizja stanowią zobowiązanie wspólnika wobec banku, a zatem nie może Pani zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów ich spłaty.

Zatem zajęte przez Panią stanowisko w kwestii możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowizji i odsetek od zaciągniętego kredytu jest nieprawidłowe.

Krańcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.