IPPB1/415-307/14-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 czerwca 2014 r. Nr IPPB1/415-307/14-2/AM o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedażny środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W najbliższej przyszłości planuje sprzedać wyodrębnioną fizycznie tzn. oddzieloną całkowicie płytami gipsowymi część hali o powierzchni 1433,80 m² i przylegającą do niej działkę. Cała hala o powierzchni 4682,8 m² została oddana do użytkowania w 2004 r. po adaptacji zakupionego wcześniej budynku.

Przy adaptacji budynku był odliczany podatek VAT. Część hali, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać jest wynajmowana od samego początku i teraz zamierza sprzedać ją najemcy. Prowadzi on działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem VAT.

Od 2005 r. były dokonywane ulepszenia, ale w części wykorzystywanej przez Wnioskodawcę na jego własne potrzeby, w której prowadzi własną działalność. Suma ich nie przekracza 30% wartości początkowej hali przemysłowej. Ulepszenia dotyczące całości hali również nie przekraczają 30% wartości hali sprzedawanej obliczonej proporcjonalnie wg powierzchni hali sprzedawanej do całości hali. Wyodrębniona część hali nie stanowi odrębnego środka trwałego. Po oddaniu do użytkowaniu w 2004 r. cała hala stanowiła jeden środek trwały KŚT 101, amortyzowany stawką 2,5%. Cała hala jest trwałe związana z gruntem. Grunt na którym znajduje się cała hala stanowi środek trwały KŚT 031, oczywiście nie był amortyzowany. Przed sprzedażą nastąpił podział gruntu i powstała wyodrębniona działka, na której znajduje się sprzedawana część hali. Wielkość gruntu sprzedawanego została określona w wypisie z rejestru gruntów.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) będący odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 4 czerwca 2014 r. Nr IPPB1/415-307/14-2/AM Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie o informacje wskazane w wezwaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty uzyskania przychodów przy sprzedaży hali można obliczyć wg art. 22 ust. 1d, tzn. wartość początkową hali sprzedanej stanowić będzie proporcjonalna wartość kosztów nabycia tej części hali powiększona o ulepszenia tej części hali (obliczono również proporcją) pomniejszona o proporcjonalną wartość odpisów amortyzacyjnych tej części hali. Nie można bowiem ustalić wartości początkowej hali sprzedawanej bez proporcji. Cała hala stanowi jeden środek trwały i nie da się ustalić nakładów tylko na tą część.

2. Czy kosztem uzyskania przychodów jest proporcjonalna wartość gruntu wg. powierzchni, na której stoi hala wg art. 22 ust. 1d, bowiem cała działka została wprowadzona jako jeden środek trwały. Dopiero przed sprzedażą została wyodrębniona działka, na której stoi sprzedawana hala.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on w stanie określić dokładnej wartości początkowej części hali sprzedawanej. Stosując art. 22g ust. 11 można ustalić taką wartość stosując proporcję wg powierzchni hali sprzedanej do całości hali przemysłowej i w ten sposób obliczyć koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa, że może zastosować proporcję do ustalenia wartości początkowej gruntu sprzedawanego wraz z halą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowa.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środka trwałego,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jak stanowi art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w najbliższej przyszłości planuje sprzedać wyodrębnioną fizycznie tj. oddzieloną całkowicie płytami gipsowymi część hali o powierzchni 1433,80 m² i przylegającą do niej działkę. Cała hala o powierzchni 4682,8 m² została oddana do użytkowania w 2004 rok po adaptacji zakupionego wcześniej budynku. Cała hala jest trwałe związana z gruntem. Grunt na którym znajduje się cała hala stanowi środek trwały KŚT 101 nie był amortyzowany. Przed sprzedażą nastąpił podział gruntu i powstała wyodrębniona działka, na której znajduje się sprzedawana część hali. Wielkość gruntu sprzedawanego został określony w wypisie z rejestru gruntów.

Zauważyć należy, ze przepisy prawa podatkowego nie regulują wprost kwestii dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy zbyciu części środka trwałego (udziału) zatem zasadnym jest przyjecie metody proporcji.

Reasumując, uwzględniając powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w przypadku:

* zbycia wyodrębnionej części hali przychód należy pomniejszyć o wartość początkową wykazana w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych oraz powiększyć o sumę odpisów amortyzacyjnych - proporcjonalnie do zbywanej powierzchni,

* zbycia gruntu przychód należy pomniejszyć o wartość początkowa wykazaną w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych proporcjonalnie do sprzedawanej powierzchni.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia w przedstawionym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.