IPPB1/415-302/08-5/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-302/08-5/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionej naczepy ciężarowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionej naczepy ciężarowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Usługi Transportowe i Spedycyjne XX K. i W. M. s.c. prowadzi działalność gospodarczą w sektorze usług transportowych zarówno na terenie kraju, jak i na obszarze Unii Europejskiej. Firma powstała z przekształcenia ze spółki małżeńskiej w miesiącu grudniu 2006 r. Firma ze względu na osiągane obroty ewidencjonuje zdarzenia w księdze handlowej oraz rozlicza się zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej przez siebie działalności spółka zamierza nabyć naczepę ciężarową uniwersalną.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 maja 2008 r. (data doręczenia 13 maja 2008 r.) Wnioskodawca doprecyzował swój wniosek pismem z dnia 16.05.2008 (data wpływu 19 maja 2008 r.), informując, iż spółka, której jest współwłaścicielem osiągnęła przychody za 2007 r. w wysokości 4.895.994,99 zł. Wnioskodawca nadmienia, iż z tytułu podatku dochodowego rozlicza się oddzielnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym można dokonywać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nabytej naczepy ciężarowej, która będzie użytkowana w ramach prowadzonej działalności w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22k, ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość zaliczenia jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w ciężar kosztów, jest zgodna z przepisami w przypadku podatników, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz małych podatników, którzy mogą dokonywać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż jest to pomoc de minimis, o czym informuje art. 22 ust. 10, należy odwołać się w związku z tym do obowiązującego aktu prawa wspólnotowego, normującego zakres i zasady przyznawania pomocy w ramach pomocy de minimis. Przywołana pomoc de minimis, zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. G Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006, nie dotyczy pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego. Mając na uwadze przytoczone akty prawne, firnie przysługuje prawo do zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w art. 22k, ust. 7, gdyż należy stwierdzić, że art. 1 ust. 1 lit. G rozporządzenia odnosi się tylko i wyłącznie do nabycia pojazdów, w ramach pomocy de minimis. Natomiast w przedstawionym w stanie faktycznym pomocą de minimis jest zmniejszenie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Poza tym Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis, nie wyłącza firm z sektora transportu drogowego z możliwości uzyskania pomocy w ramach pomocy de minimis. Na uzasadnienie swoich racji Wnioskodawca przytacza art. 2, ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006, iż całkowita wartość pomocy de minimis przyznanej jednemu podmiotowi gospodarczemu działającemu w sektorze transportu drogowego przez dowolny okres trzech lat budżetowych nie może przekroczyć 100.000 euro. Pułapy te stosuje się bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy pomoc przyznana Państwu Członkowskiemu jest w całości, czy w części sfinansowana z zasobów Wspólnoty.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł W 2008 r. za małego podatnika można uznać tego, który za 2007 rok nie przekroczył kwoty 3.014.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2007 r. wynosił 3,7680 zł x 800000 = 3.014.400 zł, w zaokrągleniu 3.014.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. Dlatego też kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800.000 euro, określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), a więc podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczyła w 2007 r. kwotę 3.014.000,00 zł, w związku z czym podmiot ten (spółka) nie może zostać uznana za małego podatnika i nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2008 r.. Tym samym z możliwości tej nie może skorzystać również wspólnik tej spółki.

Reasumując, uznać należy, iż w świetle obowiązujących przepisów Wnioskodawca w ramach prowadzonej spółki cywilnej nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (naczepy ciężarowej), a zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl