IPPB1/415-300/11-2/KS - Określenie wartości początkowej samochodu dla celów podatku PIT.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-300/11-2/KS Określenie wartości początkowej samochodu dla celów podatku PIT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych obejmującą usługi prawnicze. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 15 marca 2004 r. nabyła w drodze umowy darowizny zawartej z rodzicami używany samochód osobowy. Wartość przedmiotu darowizny wynosiła 24.500,00 zł. Podatek od darowizny został uiszczony w całości. Używany samochód osobowy będący przedmiotem darowizny został zakupiony przez ojca Wnioskodawczyni w dniu 7 marca 2004 r. za kwotę 24.500,00 zł na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobą fizyczną i został objęty ustawową wspólnością majątkową.

Z tytułu zawarcia umowy sprzedaży odprowadzony został podatek od czynności cywilnoprawnych. Samochód używany był przez Wnioskodawczynię na potrzeby osobiste. W styczniu 2011 r. Wnioskodawczyni wprowadziła samochód do ewidencji środków trwałych i wykorzystuje go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jako wartość początkową środka trwałego przyjęła jego wartość określoną w umowie darowizny, równą cenie nabycia, tj. kwotę 24.500,00 zł>

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wprowadzając w 2011 r. przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych określając jego wartość początkową w wysokości 24.500,00 zł (tj. wartości darowizny równej cenie zakupu w roku 2004), od której dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. za wartość początkową środka trwałego uważa się w przypadku nabycia w drodze darowizny wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 8 u.p.d.o.f., jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W świetle powyższego samochód został zakupiony przez ojca Wnioskodawczyni za określoną cenę a następnie darowany przez rodziców na rzecz Wnioskodawczyni. Określona w umowie darowizny wartość samochodu ustalona została na kwotę równą cenie kupna, odpowiadającą wartości rynkowej. W przedmiotowej sprawie nie dochodzi więc do sytuacji, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż wartość darowizny, równa cenie zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 w u.p.do,f. wartość początkową samochodu, który Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny należy ustalić na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia wskazanej w umowie darowizny.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że postąpiła prawidłowo wprowadzając w 2011 r. przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych określając jego wartość początkową w wysokości 24.500,00 zł (tj. według wartości darowizny w roku 2004).

Zdaniem Wnioskodawczyni stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych do tej pory, np. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 lutego 2009 r., sygn. IPPB1/415-1403/08-2/IF, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r., sygn. IPPB1/415-847/09-5/EC, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 lutego 2010 r., sygn. IBPBI/1/415-967/09/ZK, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2010 r., sygn. IBPBl/1/415-53/10/ESZ, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. IPPB1/415-418/10-2/RS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września 2010 r. sygn. IPPB1/415-604/10-3/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl