IPPB1/415-277/08-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług drogowego transportu towarowego na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Jest tzw. małym podatnikiem w rozumieniu przepisów art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opłaca on podatek na zasadach ogólnych. W roku 2007 Wnioskodawca nabył samochód ciężarowy przeznaczony do transportu towarów o wartości nie przekraczającej 50.000 Euro i skorzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy.

W grudniu 2007 r. z interpretacji Urzędu Skarbowego w Zgierzu z dnia 12 lipca 2007 r., Nr I-1/415/45/07 opublikowanej na stronie internetowej Ministra Finansów Wnioskodawca dowiedział się, że nie może skorzystać z tej ulgi.

W swojej interpretacji Urząd Skarbowy powołał się na art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym stwierdza się, że pomoc, o której mowa w art. 22 ust. 7 jest pomocą de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Aktem tym jest rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. WE L379).

Z treści art. 1 ww. rozporządzenia wynika, że pomoc de minimis nie przysługuje przedsiębiorcom prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego.

W obawie przed ewentualnie grożącymi Wnioskodawcy sankcjami podatkowymi i karnymi w oczekiwaniu na urzędową interpretację przepisów art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyksięgował on z kosztów 2007 r. jednorazową amortyzację samochodu a w zamian chcąc zmniejszyć dotkliwe skutki tej operacji wprowadził amortyzację określoną w art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy użytkowania samochodu, jednak różnica między wcześniej dokonanym odpisem jednorazowych a zastosowaną później amortyzacją degresywną jest bardzo duża i znacząco wpłynęła na wysokość zobowiązania podatkowego.

Odpowiedź na wezwanie z dnia 22 kwietnia 2008 r. Nr IPPB1/415-277/08-2/JB została złożona w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy ad. pyt. 1 posługując się wykładnią gramatyczną i celowością, przepisy rozporządzenia Komisji (WE) dotyczą wykluczenia pomocy de minimis polegającej na sfinansowaniu lub dofinansowaniu nabycia pojazdów ze środków publicznych. Nie znajdują natomiast zastosowania w sytuacji skorzystania przez podatnika z przyspieszonej (jednorazowej) amortyzacji środka transportu sfinansowanego w całości ze środków własnych przedsiębiorcy i nie zwracanych mu w żaden inny sposób.

Za taką interpretacją przemawiają również przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.).

Wartość pomocy publicznej w formie przyspieszonej amortyzacji (§ 4 pkt 15) odpowiada korzyściom jakie osiąga podatnik z tytułu podwyższonego odpisu amortyzacyjnego stanowiącego koszt podatkowy a wartością tego odpisu jaki dokonany byłby przy zastosowaniu maksymalnej stawki amortyzacyjnej, jaką można przyjąć na podstawie przepisów podatkowych przy uwzględnieniu możliwych do zastosowania w danej sytuacji współczynników zwiększających o warunkach, wykluczeniach i możliwościach stosowania ulg podatkowych decydują zdaniem wnioskodawcy wyłącznie przepisy ustaw podatkowych.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, by spod jej działania w zakresie możliwości dokonywania jednorazowej amortyzacji wyłączeni zostali podatnicy świadczący usługi transportu drogowego a zawarta w przepisach podatkowych zasada (art. 22k ust. 10), iż jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis zakreśla w tym przypadku jedynie wysokość górnego pułapu pomocy publicznej.

Wnioskodawca uważa więc, że samochody ciężarowe nabywane przez podmioty świadczące usługi drogowego transportu ciężarowego podlegają jednorazowej amortyzacji na warunkach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22k ust. 7-11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej "u.p.d.o.f.", podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f.).

Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f. stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 u.p.d.o.f.).

Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć jednak należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych.

Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania, gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób - z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy).

Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawca jako mały podatnik miał prawo dokonać w 2007 r. jednorazowego opisu amortyzacyjnego samochodu ciężarowego do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 Euro łącznej wartości tych odpisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.