IPPB1/415-276/14-4/EC - Możliwość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu ze sprzedaży wirtualnej waluty "bitcoin" na giełdach w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-276/14-2/EC IPPP2/443-243/14-2/BH z dnia 13 maja 2014 r. (data nadania 14 maja 2014 r., data doręczenia 3 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wirtualnej waluty "bitcoin" - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży wirtualnej waluty "bitcoin".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabywał wirtualne środki płatnicze (tzw. bitcoiny) za dolary amerykańskie w roku 2011 i w roku 2013. Bitcoiny były zbywane przez wnioskodawcę za dolary amerykańskie i złotówki w roku 2013.

Należy zauważyć, że bitcoinów nie można uznać za krajowy lub zagraniczny środek płatniczy. W tym celu niezbędne jest prawne uznanie danej waluty za środek płatniczy, przejawiający się w jej powszechnej akceptowalności. Ponadto, waluta powinna być wymienialna. Ponieważ wirtualna waluta jaką jest bitcoin nie spełnia wymagań art. VIII statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego nie spełnia ona cechy "wymienialności". Bitcoinów nie można również uznać za pieniądz, elektroniczny (zob. http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/K8/dokumenty/stenogram/oswiadczenia/ klima/3001oa.pdf).

Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów podatnik realizował na trzech giełdach: w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii.

Ze względu na specyfikę działalności ww. giełd zbycie bitcoinów na ww. giełdach odbywało się na rzecz anonimowych nabywców. Podobnie rzecz się ma na giełdzie papierów wartościowych, gdzie zbywca papierów nie dokonuje ich zbycia na rzecz konkretnego podmiotu. Podobnie rzecz miała się w przypadku nabywania bitcoinów przez wnioskodawcę.

Ze specyfiki działalności ww. giełd wynika, iż nie wiadomo kto jest nabywcą bitcoinów (z punktu widzenia zbywcy), ani kto jest ich zbywcą (z punktu widzenia nabywcy). Dlatego też Wnioskodawca nie wiedział na czyją rzecz sprzedawał bitcoiny ani od kogo je kupował.

Do zawarcia transakcji (nabycia bądź zbycia bitcoinów) dochodzi przeważnie w momencie dokonania płatności. Tym samym zbywca bitcoinów w momencie ich zbycia otrzymuje od razu płatność. Powoduje to, że nie pojawia się "przychód należny" (nie ma oczekiwania na zapłatę).

Wnioskodawca nie zarejestrował ani nie zgłosił do organów podatkowych transakcji nabywania i zbywania bitcoinów (w tym jako działalności gospodarczej).

Podatnik zrealizował w roku 2013 około kilkunastu tysięcy transakcji w związku z czym rozliczenie każdej pojedynczej transakcji może być niezmiernie trudne lub wręcz niemożliwe. Szczególną trudność powoduje bankructwo giełdy w Japonii, w związku z czym brak możliwości uzyskania szczegółowych danych dotyczących transakcji tam realizowanych.

Podatnik nie prowadził ewidencji księgowej dokonywanych przez siebie transakcji nabywania i zbywania bitcoinów. Transakcje te zostały udokumentowane w formie przelewów bankowych.

Wnioskodawca nie korzysta i nie korzystał z opodatkowania w formie karty podatkowej. Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnień podatkowych (z wyjątkiem ulgi na internet). Oprócz dochodów ze zbycia bitcoinów Wnioskodawca osiągał dochody ze stosunku pracy, umowy o przeniesienie praw autorskich i z umowy o dzieło.

Wnioskodawca pismem z dnia 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie sprecyzował pytanie nr 2 i własne stanowisko do pytań oraz uiścił brakującą opłatę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytania dotyczące opodatkowania PIT.

1. Czy dokonywanie transakcji (tekst jedn.: zbywania i nabywania) mających za przedmiot bitcoiny należy zakwalifikować do kategorii "pozarolnicza działalność gospodarcza" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. czy też uznać za transakcje mające za przedmiot "kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. i w obu przypadkach zastosować stawkę podatku wynikającą ze skali podatkowej.

2. Czy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych nabywanie i zbywanie bitcoinów należy rozliczyć w ten sposób, że pierwsze zakupione bitcoiny należy uznać za sprzedane jako pierwsze. Innymi słowy, jeśli Wnioskodawca nabyłby 3 bitcoiny (najpierw A, potem B, na końcu C) w trzech różnych datach, a następnie sprzedał je pojedynczo również w trzech różnych datach, należałoby przyjąć, że najwcześniej sprzedano bitcoin A, potem B i jako ostatni bitcoin C. Czy w sytuacji opisanej we wniosku można posłużyć się analogią i zastosować art. 30a ust. 3 u.p.d.o.f. W związku z tym czy wydatek poniesiony na nabycie pierwszego (pierwszych) bitcoina należy uznać za koszt uzyskania przychodu uzyskanego ze zbycia bitcoinu zbytego jako pierwszy itd....

3. Czy transakcje opisane we wniosku można rozliczyć wyłącznie na podstawie przelewów bankowych (przelewy otrzymane tytułem zbycia bitcoinów minus przelewy dotyczące nabycia bitcoinów).

4. Czy dochód ze zbycia bitcoinów należy uznać za należący do kategorii opodatkowanej na zasadach art. 30a ust, 1 pkt 3 u.p.d.o.f. (przychody od środków pieniężnych) a więc podlegający opodatkowaniu wg stawki 19%.

5. Czy dochód ze zbycia bitcoinów nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pytania dotyczące opodatkowania VAT

1. Czy transakcje polegające na nabywaniu i zbywaniu bitcoinów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpowiedź na pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (nr 1, 2, 3, 4 i 5) stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 u.p.d.o.f. źródłami przychodów są, między innymi, pozarolnicza działalność gospodarcza oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów można teoretycznie zakwalifikować do kategorii "pozarolnicza działalność gospodarcza" (tekst jedn.: na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), niezależnie od tego, że czasami nie jest możliwe ustalenie przychodu należnego (tekst jedn.: kwoty należne choćby nie zostały otrzymane) w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Wynika to z faktu, iż do zawarcia transakcji (nabycia bądź zbycia bitcoinów) dochodzi przeważnie w momencie dokonania płatności. Tym samym zbywca bitcoinów w momencie ich zbycia otrzymuje od razu płatność. Powoduje to, że nie pojawia się "przychód należny".

Jednakże, uznaniu ww. czynności za działalność gospodarczą sprzeciwia się art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., który stanowi, że za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Zdaniem wnioskodawcy dokonywanie transakcji mających za przedmiot bitcoiny nie można uznać za żadną z działalności wymienionych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

W świetle powyższego ww. transakcje można by argumentować, że powyższe należy zakwalifikować jako transakcje mające za przedmiot "kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f.

Istnieje również możliwość twierdzenia, że opodatkowanie dochodu ze zbycia bitcoinów powinno być dokonane na zasadach określonych w art. 30a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Sporny charakter prawny bitcoinów sprawia, iż wymyka się on kwalifikacji prawnej również dla celów podatkowych. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 217 Konstytucji "Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.".

Bitcoin jest zjawiskiem nowym, natomiast ustawa o podatku od osób fizycznych (w tym określenie kategorii przychodów) powstała znacznie wcześniej, Jest pewne, że ustawodawca podatkowy uchwalając ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znał bitcoinów a więc nie mógł mieć intencji opodatkowania jakichkolwiek transakcji ich dotyczących. Dlatego też, w świetle art. 217 Konstytucji, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że efekty czy rezultaty transakcji mających za przedmiot biceoiny są obojętne z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wnioskodawca doprecyzował własne stanowisko:

Ad. 1)

Strona uważa, że dokonywanie transakcji (tekst jedn.: zbywania i nabywania) mających za przedmiot bitcoiny nie należy zakwalifikować do kategorii "pozarolnicza działalność gospodarcza" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. ani uznawać za transakcje mające za przedmiot "kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. W związku z czym nie należy stosować stawki podatku wynikającej ze skali podatkowej.

Ad. 2)

Zasada fifo oznacza, że pierwsze zakupione bitcoiny (czy jakiekolwiek towary lub prawa) uznaje się za sprzedane jako pierwsze. Innymi słowy, jeśli Wnioskodawca nabyłby 3 bitcoiny (najpierw A, potem B, na końcu C) w trzech różnych datach, a następnie sprzedał je pojedynczo również w trzech różnych datach, należałoby przyjąć, że najwcześniej sprzedano bitcoin A, potem B i jako ostatni bitcoin C. Zdaniem Strony Odpowiedź na pytanie nr 2 powinna być negatywna z tego względu, że dochód ze zbycia bitcoinów nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3) Zdaniem Strony transakcje opisane we wniosku można by rozliczyć wyłącznie na podstawie przelewów bankowych (przelewy otrzymane tytułem zbycia bitcoinów minus przelewy dotyczące nabycia bitcoinów), gdyby dochód ze zbycia bitcoinów podlegał opodatkowaniu. Ponieważ jednak Strona uważa, że dochód ze zbycia bitcoinów nie podlega opodatkowaniu, odpowiedź na pytanie nr 3 powinna być zdaniem Strony negatywna.

Ad. 4) Zdaniem Strony dochodu ze zbycia bitcoinów nie należy uznawać za należący do kategorii opodatkowanej na zasadach art. 30a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. (przychody od środków pieniężnych) podlegający opodatkowaniu wg stawki 19%, ponieważ dochód ze zbycia bitcoinów nie podlega opodatkowaniu.

Ad. 5) Zdaniem Strony dochód ze zbycia bitcoinów nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest on objęty zakresem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 4a cyt. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywał wirtualne środki płatnicze (tzw. bitcoiny) za dolary amerykańskie w 2011 r. i w 2013 r. Bitcoiny były zbywane przez wnioskodawcę za dolary amerykańskie i złotówki w roku 2013. Transakcje nabywania i zbywania bitcoinów podatnik realizował na trzech giełdach: w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii.

Ze względu na specyfikę działalności ww. giełd zbycie bitcoinów na ww. giełdach odbywało się na rzecz anonimowych nabywców. Do zawarcia transakcji (nabycia bądź zbycia bitcoinów) dochodzi przeważnie w momencie dokonania płatności. Tym samym zbywca bitcoinów w momencie ich zbycia otrzymuje od razu płatność.

Wnioskodawca nie zarejestrował ani nie zgłosił do organów podatkowych transakcji nabywania i zbywania bitcoinów (w tym jako działalności gospodarczej).

Podatnik nie prowadził ewidencji księgowej dokonywanych przez siebie transakcji nabywania i zbywania bitcoinów. Transakcje te zostały udokumentowane w formie przelewów bankowych.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca dokonywał nabywania i zbywania bitcoinów na giełdach w Polsce, Japonii i Wielkiej Brytanii, zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje:

* Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840);

* Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Tokio dnia 20 lutego 1980 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 12, poz. 60).

Ww. umowy nie zawierają przepisu odnoszącego się wprost do kupna-sprzedaży bitcoinów, a zatem w myśl tej umowy sprzedaż bitcoinów należy zakwalifikować jako tzw. "inny dochód".

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. konwencji polsko-brytyjskiej części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. umowy polsko-japońskiej części dochodu, osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się państwie.

Zatem sprzedaż bitcoinów przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Do opodatkowania ww. sprzedaży bitcoinów w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 7 wymienia się przychód z tytułu praw majątkowych.

Stosownie do treści tego przepisu źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c).

W myśl art. 18 ustawy o podatku od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Katalog zawarty w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że także przychody uzyskiwane przez podatników z innych praw majątkowych (z ich posiadania, wykorzystywania), jak również odpłatnego zbycia tych praw stanowią przychody z praw majątkowych, o których mowa w ww. przepisie.

Przez prawa majątkowe, o których mowa w cyt. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A.Gomułowicz, J.Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

* działalnością (mogą być przedmiotem obrotu),

* posiadaniem określonej wartości majątkowej.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy uzyskany przychód ze sprzedaży zakupionych bitcoinów stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz w jaki sposób powinien być opodatkowany.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji waluty, banknotów i monet jako środków płatniczych należy odnieść się do następujących przepisów:

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2 z późn. zm.) wskazano, iż znakami pieniężnymi Rzeczypospolitej Polskiej są banknoty i monety opiewające na złote i grosze (art. 31 tej ustawy).

Natomiast znaki pieniężne emitowane przez NBP są prawnymi środkami płatniczymi na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 32 tej ustawy).

W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Z 2012 r., poz. 1232) w art. 1 ust. 1 określono zasady wydawania i używania elektronicznych instrumentów płatniczych, w tym instrumentów pieniądza elektronicznego, oraz prawa i obowiązki stron umów o elektroniczny instrument płatniczy (...).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż Bitcoin pełni funkcje elektronicznej waluty a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty jak i cały system występują pod jedną nazw: Bitcoin.

Niemniej jednak Bitcoin jako system wirtualnej waluty nie posiada uregulowania w przepisach prawa. Waluta ta nie ma żadnego centralnego organu ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nią nadzór.

Na gruncie polskiego prawa waluty Bitcoin nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonuje on jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów.

W świetle obowiązujących przepisów prawa Bitcoin nie jest walutą uznawaną jako prawny środek płatniczy. Nie jest również stosowana w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się tym żadne instytucje publiczne.

Nie funkcjonuje jako instrument rynku pieniężnego.

W odniesieniu do przywołanych uregulowań prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że dla celów podatkowych uzyskany przychód z tytułu sprzedaży zakupionej przez Wnioskodawcę waluty Bitcoin będzie stanowić przychód z praw majątkowych, o których mowa w ww. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochodem będzie, nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ww. art. 9 ust. 1a ww. ustawy dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami i należy je wykazać w zeznaniu rocznym (PIT-36, wiersz 7), składanym w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku i w tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania kosztów uzyskania przychodów z praw majątkowych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Co do zasady zatem kosztami uzyskania ww. przychodów będą wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu ich osiągnięcia (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), o ile nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 23 ww. ustawy, a ich poniesienie zostało udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie z uwagi na to, że specyfika transakcji dokonywanych za pośrednictwem opisanej "wymiany giełdowej" uniemożliwia pozyskanie dokumentów określających dane stron (transakcje są anonimowe) a posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (wydruk potwierdzenia przelewu z konta Wnioskodawcy na konto giełdy) jednoznacznie będą potwierdzać zakup bitcoinów (ich ilość, cenę zakupu itp.), to dokumenty te będą mogły stanowić podstawę do zaliczenia wydatków na nabycie bitcoinów do kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące przychodów z praw majątkowych nie zawierają uregulowań dotyczących kolejności sprzedaży bitcoinów. Podatnik powinien prowadzić dokumentację zakupu i sprzedaży bitcoinów pozwalających na ich identyfikację. Natomiast w przypadku gdy nie będzie możliwości identyfikacji sprzedawanych bitcoinów Wnioskodawca może zastosować metodę "pierwsze przyszło, pierwsze wyszło".

Ponadto wskazać należy, że sprzedaż bitcoinów nie stanowi źródła przychodu opodatkowanego na zasadach art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Podsumowując:

Przychód z tytułu sprzedaży zakupionej przez Wnioskodawcę waluty Bitcoin stanowić będzie przychód z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy i wykazać w zeznaniu rocznym, w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku i w tym samym terminie wpłacić należny podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.