IPPB1/415-255/14-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data nadania 9 kwietnia 2014 r., data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 3 kwietnia 2014 r. nr IPPB1/415-255/14-2/JB (data nadania 3 kwietnia 2014 r., data odbioru 7 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. ("spółka" lub "wnioskodawca") prowadzi działalność w branży wydawniczej. Spółka posiada dziewięć oddziałów regionalnych. Obecnie, spółka jest zarządzana przez menedżerów wyższego szczebla. Menedżerowie zarządzają spółką na podstawie kontraktów menedżerskich. Menedżerowie w chwili obecnej nie prowadzą działalności gospodarczej, spółka jest płatnikiem w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych na podstawie kontraktów menedżerskich (funkcje płatników pełnią również zarejestrowane oddziały spółki będące zakładami pracy).

W związku z późn. zm. w grupie kapitałowej Wnioskodawcy, w tym w szczególności nabyciem udziałów w innej spółce z branży wydawniczej, planowane jest podjęcie działań zmierzających do ujednolicenia modelu zatrudniania kadry menedżerskiej. Do osiągnięcia powyższego celu prowadzić będzie w szczególności:

1. Renegocjacja warunków zawartych kontraktów menedżerskich (przy czym zakres obowiązków zasadniczo nie uległy zmianie), oraz

2. Powierzenie menedżerom świadczenia usług doradczych na rzecz spółki lub poszczególnych oddziałów spółki

Spółka zakłada, że współpraca z menedżerami w zakresie usług doradczych odbywałaby się w ramach umowy firma-firma, tj. Menedżerowie świadczyliby usługi na rzecz spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powierzenie usług doradczych menedżerom zamiast podmiotom zewnętrznym, będzie dla spółki efektywne zarówno pod kątem jakości usług (z uwagi na to, że menedżerowie znają bardzo dobrze specyfikę branży spółki oraz obecne realia rynkowe), jak i kosztów. Jednocześnie, menedżerowie, inaczej niż pracownicy, będą ponosić odpowiedzialność za swoje działania wobec osób trzecich na zasadach określonych w przepisach kodeksu cywilnego, choć spółka nie wyklucza, iż w umowach znajdą się zapisy dotyczące częściowego ograniczenia tej odpowiedzialności.

A zatem, po zmianie modelu zatrudnienia kadry zarządzającej, obowiązki o charakterze zarządczym byłyby nadal wykonywane na podstawie kontraktów menedżerskich, które regulować będą m.in. (i) Zakres obowiązków, (ii) wysokość miesięcznego wynagrodzenia, (iii) termin płatności wynagrodzenia, (iv) okres wypowiedzenia, (v) minimalny wymiar dyspozycyjności menedżera, (vi) zasady odpowiedzialności menedżera za działania wobec osób trzecich.

Natomiast, obowiązki o charakterze doradczym będą wykonywane w ramach umów o świadczenie usług doradczych, w ramach prowadzonej przez menedżerów działalności gospodarczej (umowa firma-firma).

Umowy o świadczenie usług doradczych regulować będą w szczególności: (i) zakres świadczeń, (ii) kwestie miesięcznego wynagrodzenia (iii) okres wypowiedzenia, (iv) minimalny wymiar dyspozycyjności doradcy, (v) okres trwania umowy, (vi) poufność, (vii) zakaz konkurencji, (viii) kwestie własności intelektualnej. Umowa o świadczenie usług doradczych nie będzie obejmować żadnych usług zarządzania.

Nie jest wykluczone, ze menedżerowie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie doradztwa, będą również wykonywać usługi na rzecz podmiotów innych niż spółka.

Spółka zakłada, że zarówno czynności z zakresu doradztwa jak i zarządzania nie będą wykonywane pod kierownictwem zlecającego te czynności, spółka nie będzie narzucać też czasu i miejsca wykonywania usług z zastrzeżeniem, iż menedżerowie zobowiążą się w obu przypadkach (umowy doradczej i zarządczej) do minimalnych wizyt w tygodniu w siedzibie spółki w wybranym przez siebie czasie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-255/14-2/JB Wnioskodawca doprecyzował wniosek w terminie informując, że umowy zawarte pomiędzy Spółką a kadra menedżerską w ramach świadczenia usług doradczych nie będą miały charakteru umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego ani umowy o podobnym charakterze. W szczególności zakres usług doradczych nie będzie obejmował jakichkolwiek usług zarządzania, co zostanie wprost wskazane w umowach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spółka będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych menedżerom z tytułu świadczenia usług zarządczych w przypadkach opisanych powyżej.

2. Czy spółka będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych menedżerom z tytułu usług doradztwa wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadkach opisanych powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy ad 1, przychody ze świadczenia przez osoby fizyczne usług zarządczych sklasyfikowane są jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 9 PIT, a w konsekwencji spółka zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy PIT zobowiązana będzie do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłaconych z tego tytułu.

Obowiązek ten spółka wywodzi z przepisów prawa wymienionych poniżej.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Jak wskazuje Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 31 maja 2010 r. sygn. DD2/033/95/KBF/10/403 "przychody z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze wymienione zostały przez ustawodawcę w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jednocześnie ustawodawca określił, iż również przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaklasyfikować do źródła przychodów, jakim jest działalność wykonywana osobiście.

Zatem przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, bez znaczenia pozostaje forma prawna, w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą."

Kierując się powyższymi wytycznymi ministra finansów,należy uznać, że w każdym z opisanych przypadków będziemy mieli do czynienia z przychodem z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawa PIT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy PIT osoby prawne które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze, spółka będzie miała obowiązek poboru zaliczki na podatek w wysokość 18% od przychodów uzyskanych przez menedżerów na podstawie kontraktów menedżerskich, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu, określonych w sposób ryczałtowy w art. 22 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy PIT (tekst jedn.: na kwotę 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, jeśli podatnik świadczy usługi zarządcze wyłącznie na rzecz jednego podmiotu).

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, wydanych w oparciu o podobny stan faktyczny. Przykładowo, wskazać można interpretacje indywidualne: dyrektora izby skarbowej w warszawie z dnia 20 lipca 2012 r. (sygn. IPPB1/415-494/12-2/IF) z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB1/415-1518/12-4/MT).

Podsumowując, zdaniem spółki przychody ze świadczenia przez osoby fizyczne usług zarządczych, w tym członków zarządu, na podstawie zawartych kontraktów menedżerskich sklasyfikowane są jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy PIT, a w konsekwencji spółka zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy zobowiązana będzie do poboru podatku od wynagrodzeń wypłaconych z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy ad 2, spółka, nie będzie płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych menedżerom z tytułu usług doradztwa świadczonych na podstawie umowy cywilnoprawnej, w ramach prowadzonej przez menedżerów pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii spółki, ustawa PIT nie zawiera przepisu, który zobowiązywałby płatników do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń z tytułu umów cywilnoprawnych o świadczenie usług wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, innych niż wymienione we wskazanym wyżej art. 13 pkt 9 PIT (usługi zarządzania, kontrakty menedżerskie i usługi podobne). Ponieważ planowane usługi doradztwa nie obejmują jakichkolwiek czynności zarządzania (te objęte będą odrębną umową), ani też czynności podobnych do zarządzania, nie ma podstaw do uznania, iż do wynagrodzeń za świadczenie usług doradczych stosuje się art. 13 pkt 9 ustawy PIT.

Okoliczność, równoczesnego świadczenia na rzecz spółki usługi zarządzania na podstawie odrębnej umowy nie ma wpływu na obowiązki spółki w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych na podstawie umowy o usługi doradztwa zawartej miedzy przedsiębiorcami, gdyż ustawa PIT nie zawiera w tym względzie jakichkolwiek przepisów. Poparcie dla tej tezy można znaleźć w wielu opublikowanych interpretacjach organów podatkowych.

W szczególności organy skarbowe stwierdzają, że jeżeli działalność w zakresie doradztwa jest wyraźnie odróżniona od usług w zakresie zarządzania to nie ma przeszkód, by przychody z działalności doradczej były na użytek ustawy PIT traktowane, jako uzyskane w ramach działalności gospodarczej, również wtedy, gdy usługi doradztwa i usługi zarządzania są wykonywane przez daną osobę na rzecz jednej firmy, lecz na podstawie dwóch różnych umów (oddzielnej na usługi doradztwa i oddzielnej na usługi zarządzania).

Takie stanowisko znajdujemy w wydanych interpretacjach przez dyrektorów izb skarbowych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 lipca 2012 r. (sygn. IPPB1/415-494/12-3/IF), z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. IPPB1/415-1518/12-5/MT), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2008 r. (sygn. 1PPB1/415-214/08/MW kan-2393/03/08), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB1/415-10318/10/MR).

W świetle powyższego spółka wnosi o potwierdzenie, że nie będzie płatnikiem zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych menedżerom z tytułu usługi doradztwa świadczonych na podstawie umowy cywilnoprawnej w ramach prowadzonej przez menedżerów pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać także należy, że przywołane we wniosku interpretacje indywidualne, dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu. Każdą sprawę organ jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W tym miejscu podkreślić również należy, że mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, czy czynności wykonywane w ramach umowy o świadczenie usług doradczych nie odpowiadają czynnościom wykonywanym w ramach usług zarządzania. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.