IPPB1/415-245/08-2/JK - Zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu materiałów pomocniczych, wyposażenia i środków trwałych dokonanego ze środków otrzymanych z powiatowego urzędu pracy.
Pismo z dnia 13 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-245/08-2/JK Zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu materiałów pomocniczych, wyposażenia i środków trwałych dokonanego ze środków otrzymanych z powiatowego urzędu pracy.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2008 r. (data wpływu 28 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu materiałów pomocniczych, wyposażenia i środków trwałych dokonanego ze środków otrzymanych z powiatowego urzędu pracy - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupu materiałów pomocniczych, wyposażenia i środków trwałych dokonanego ze środków otrzymanych z powiatowego urzędu pracy.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni od dnia 15 września 2007 r. prowadzi działalność (jako osoba fizyczna) pod nazwą "V" Centrum ..... z siedzibą w Ł, ul. D (wpis do ewid. dział. gospodarczej nr ...). Przed rozpoczęciem działalności uzyskała z Powiatowego Urzędu Pracy środki finansowe na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 13.300 zł. Za ww. środki zakupiła po dniu 8 października 2007 r., to jest po rozpoczęciu działalności materiały pomocnicze, wyposażenie oraz środki trwałe o wartości jednostkowej zarówno do jak i powyżej 3.500 zł Środki trwałe o wartości poniżej 3.500 zł ujęła w podatkowej księdze przychodów i rozchodów bezpośrednio w koszty (zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), natomiast środki trwałe o wartości powyżej 3.500 zł ujęła w ewidencji środków trwałych, ustaliła stawkę i wartość odpisów amortyzacyjnych. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych nie ujmuje w podatkowej księdze przychodów jako koszty - zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Wnioskodawczyni postępuje prawidłowo nie ujmując w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (o wartości powyżej 3.500 zł), ujętych w ewidencji środków trwałych,.
Czy jednak można te odpisy amortyzacyjne uznać jako koszt podatkowy.
Zdaniem Wnioskodawczyni, postąpiła prawidłowo nie wykazując w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jako koszt działalności - odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych o wartości powyżej 3.500 zł ujętych w ewidencji środków trwałych - które zostały zakupione za środki finansowe uzyskane z Powiatowego Urzędu Pracy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych zakupionych ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Od ogólnej zasady amortyzacji środków trwałych ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące składników majątku, spełniających kryteria przynależne środkom trwałym, których wartość początkowa (cena nabycia) nie przekracza, bądź jest równa kwocie 3.500 zł:
jeżeli wartość początkowa składnika majątku nie przekracza 3.500 zł to zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, co oznacza, iż składnik ten nie będzie w istocie środkiem trwałym. Wydatki na jego nabycie będą stanowić wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do użytkowania,
jeżeli wartość początkowa składnika majątku jest równa lub niższa niż 3.500 zł, to zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania tego środka trwałego do używania albo w miesiącu następnym.
Biorąc powyższe pod uwagę, wydatki na nabycie środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w miesiącu oddania ich do używania, chyba, że podatnik podejmie decyzję o ich amortyzacji w sposób wskazany w art. 22f ust. 3 ww. ustawy. Wówczas to bowiem zastosowanie znajdzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 wskazanej powyżej ustawy, wykluczający możliwość zaliczenia przedmiotowego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego oraz powołanych przepisów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych ze środków Powiatowego Urzędu Pracy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 45 cytowanej ustawy i nie będą ewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Natomiast wydatki związane z zakupem wyposażenia i materiałów pomocniczych, sfinansowane ze środków Powiatowego Urzędu Pracy uzyskanych na podjęcie działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodów i podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.