IPPB1/415-239/11-2/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* uznania otrzymanych nakładów jako przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe,

* ustalenia dochodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń - jest nieprawidłowe,

* skutków podatkowych w związku z nieodpłatnym przekazaniem gruntu i lokali - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych nakładów w postaci niedokończonego budynku mieszkalnego oraz skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania lokatorom gruntu oraz lokali.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Między deweloperem - inwestorem (prowadzącym działalność gospodarczą, podatnikiem podatku od towarów i usług), a osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, a będącą właścicielem gruntu składającą niniejszy wniosek została zawarta aktem notarialnym umowa o wspólnym przedsięwzięciu inwestycyjnym oraz umowa przedwstępna sprzedaży. Umowę zawarto w dniu 24 sierpnia 2008 r.. Na dzień zawarcia umowy osoba fizyczna nie była podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej deweloper zobowiązał się prowadzić inwestycję polegającą na budowie budynku wielorodzinnego z częścią usługowo-handlową zwanego dalej Budynkiem Mieszkalnym.

Inwestycja zgodnie z umową będzie prowadzona na podstawie decyzji wydanej na wnioskującego przez Prezydenta Miasta, które to uprawnienia wynikające z decyzji zostały przeniesione na Inwestora. Zgodnie z treścią umowy osoba fizyczna przeniesie na dewelopera część własności gruntu (w terminie 14 dni od dnia uzyskania prawomocnej decyzji zezwalającej na użytkowanie Budynku Mieszkalnego wzniesionego na części działki należącej do wnioskującego), a deweloper zobowiązał się przenieść na osobę fizyczną własność części wartości nakładów poniesionych na wybudowanie kilku lokali mieszkalnych w budynku (w tym mieszkalnych i usługowych), które zgodnie z treścią umowy miały być własnością osoby fizycznej po wybudowaniu budynku.

Wartość nakładów na lokale wybudowane - mające zostać przekazane osobie fizycznej stanowi kwotę równowartości gruntu, jaki osoba fizyczna ma przekazać deweloperowi. Dopłat Inwestora nie było. Wartość nakładów budowlanych została ustalona na podstawie szacunkowych kosztów budowy 1m#178; powierzchni oddzielnie dla lokalu mieszkalnego i użytkowego. Zapłata nastąpić miała poprzez wzajemne potrącenie wierzytelności stron (wierzytelności o zapłatę ceny części działki z wierzytelnością o zwrot nakładów). Nakłady poniesione przez dewelopera na budowę budynku mieszkalnego inne niż na wybudowanie lokali, które mają zostać przekazane wnioskującemu nie podlegają zwrotowi na rzecz dewelopera przez osobę fizyczną. Strony ustaliły, że dokonają sprzedaży lokali na rzecz innych osób fizycznych poza lokalami przeznaczonymi dla wnioskującego w zamian za grunt, które staną się własnością osoby fizycznej. Sprzedaż lokali osobom trzecim następować może w drodze umów przedwstępnych sprzedaży lub umów zobowiązujących zawieranych przed zakończeniem budowy. Umowy zawierać będzie inwestor, a wszystkie kwoty pieniędzy wpłacane przez nabywców lokali wpłacane są na rzecz inwestora.

W przypadku nie wybudowania wspomnianych lokali i oddania do użytkowania do 31 sierpnia 2010 r. wnioskujący może wypowiedzieć umowę w trybie natychmiastowym. Inwestor który, miał grunt tylko do dysponowania na cele budowlane traci wówczas prawo do żądania zwrotu nakładów poniesionych na budowę budynku mieszkalnego od właściciela gruntu oraz jakichkolwiek roszczeń związanych z prowadzeniem inwestycji budowlanej przez dewelopera na działce gruntu należącej do wnioskującego.

Na dzień dzisiejszy wiadomo, ze inwestor nie uzyskał prawomocnego pozwolenia na użytkowanie. W momencie, gdy inwestor nie uzyska tego dokumentu lub przekroczy czas uzyskania jego zgodnie z umową wówczas osoba fizyczna może wypowiedzieć umowę i przejąć na siebie własność całych nakładów wraz z nakładami poczynionymi na dzień zwrotu.

W związku z nie wywiązaniem się inwestora z postanowień umowy osoba fizyczna chciałaby postanowić o wypowiedzeniu umowy i przejęciu nakładów poniesionych na tym gruncie w postaci niedokończonego budynku mieszkalnego na rzecz osoby fizycznej. Inwestor nie zrealizował inwestycji i nie zamierza jej zakończyć.

Wartość nakładów poniesionych przez inwestora na wybudowanie obiektu zostałaby oszacowana na podstawie wartości szacunkowej przyjętej w momencie podpisywania opisanej umowy jako wartość nakładów ponoszonych przez inwestora odrębnie na wybudowanie 1m#178; powierzchni mieszkalnej i użytkowej. W związku ze sprzedażą całości pozostałych lokali przez inwestora umowami przedwstępnymi (faktury zaliczkowe na sprzedaż lokali i pobranie przez niego od większości kupujących prawie całej należności za sprzedawane lokale) wierzycielem ewentualnie niespłaconych części należności z tytułu sprzedaży przez dewelopera lokali stanie się właściciel gruntu.

W wyniku postanowień tych umów u inwestora powstał przychód z tytułu sprzedaży lokali poza tymi przeznaczonymi dla wnioskującego bez ostatecznego przeniesienia własności na kupujących. W umowie nie określono co dalej osoba fizyczna ma zrobić z działką gruntu i nakładami, ale ponieważ deweloper sprzedał wszystkie należące do niego lokale kupującym to ci kupujący będą domagali się od właściciela gruntu i nakładów po wypowiedzeniu umowy przeniesienia na ich rzecz własności lokali, które te osoby kupiły od developera (część kupujących zapłaciła całość, część np. 90%). Po rozwiązaniu umowy zobowiązanym do przeniesienia własności lokali na osoby, które je kupiły od dewelopera będzie wnioskodawca. Wnioskodawca - osoba fizyczna - jest przymuszona sytuacją zaistniałą z deweloperem, aby już bez udziału inwestora rozwiązać tą sytuacje we własnym i przede wszystkim pokrzywdzonych osób, które kupiły mieszkania. W momencie otrzymania nakładów od inwestora udział w gruncie niezbędny do wyodrębnienia własności lokali dla poszczególnych lokatorów użytkujących nabyte lokale zostanie przekazany przez właściciela gruntu proporcjonalnie do posiadanego metrażu w drodze darowizny, natomiast nakłady nieodpłatnie w wysokości kosztów poniesionych przez lokatorów na nabycie lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Jak zaś stanowi art. 47 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego - a więc także budynek trwale związany z gruntem jest częścią składową tego gruntu i nie może być sprzedany odrębnie.

Dokonanie zwrotu poniesionych nakładów podmiotowi, który wybudował budynek, nie oznacza zakupu tego budynku, a zatem nie można mówić o nabyciu środka trwałego. Zgodnie z art. 390 k.c. - jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej, choć strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania. Jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej.

Tutaj nie została zrealizowana umowa przez developera i właściciel gruntu zamierza skorzystać z zapisów umowy, przejąć nakłady, przekazać darowizną grunt osobom, które kupiły mieszkania od developera i jednocześnie przekazać nieodpłatnie lokale mieszkalne, za które osoby je użytkujące zapłaciły deweloperowi.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodu są inne źródła nie wymienione w ustawie.

W momencie otrzymania świadczeń nieodpłatnych przez wnioskującego powstanie u niego przychód odpowiadający wartości nakładów stanowiących koszt wybudowania budynku mieszkalnego, pomniejszonych o część wydatków odpowiadających kosztom poniesionym przez inwestora na wytworzenie sprzedanych przez niego lokali (co możemy stwierdzić na podstawie zapisów z umowy) innym osobom (bez marży inwestora). Sprzedaż tych lokali powinna zostać wykazana jako przychód inwestora i opodatkowana podatkiem dochodowym. Nie dotyczy to lokali które miały stanowić własność wnioskującego za przekazany grunt budowlany, które w całości podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym u wnioskującego w momencie przejęcia nakładów. Przekazane lokale pozostałym osobom nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym poza ewentualną różnicą wynikającą z dopłat do pełnej wartości lokalu mieszkalnego w przypadku nie uiszczenia całej jego ceny na rzecz inwestora i zdecydowania o tym w drodze porozumienia pomiędzy wnioskującym, a lokatorami Budynku Mieszkalnego.

Tak wyliczony przychód zostanie opodatkowany na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. i wykazany w zeznaniu PIT - 36 składanym do końca kwietnia roku następnego od przekazania nakładów aktem notarialnym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów, są inne źródła.

Zgodnie przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Termin "świadczenie" pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych przyjmuje się, iż pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości nieodpłatnych świadczeń dokonuje się w oparciu o przepisy art. 11 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 cytowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy można zaliczyć wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu, jeżeli spełnione są następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN - (www.sjp.pwn.pl), "ponieść" znaczy "zostać obarczonym, obciążonym czymś", natomiast koszt to "suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś". Z zestawienia powyższych definicji wynika, iż "ponieść koszt" znaczy tyle co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś. Innymi słowy trzeba wydać określoną kwotę pieniędzy na dany przedmiot, prawo lub usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych będących we władaniu podatnika. Tak więc, przez poniesienie należy rozumieć pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki odpowiadające kosztom poniesionym przez inwestora (dewelopera) na wytworzenie przedmiotowych lokali.

Wskazać jednak należy, iż w takiej sytuacji nie została spełniona pierwsza z ww. przesłanek, tzn. wydatek nie został poniesiony przez Wnioskodawcę.

Jeżeli koszty zostały poniesione przez inny podmiot - nie może być mowy o zaliczeniu tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodu przez podatnika. Jak wskazano powyżej, przez poniesienie należy rozumieć pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika, przy czym decydujące jest to, czy koszt ostatecznie został poniesiony przez podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez inwestora.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1a powyższej ustawy, dochody z innych źródeł podlegają sumowaniu z innymi dochodami i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 tej ustawy, według skali podatkowej.

Na mocy przepisu art. 45 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast zgodnie z przepisem art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, w tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek.

W świetle powołanych wyżej przepisów wynika, iż w momencie przejęcia nakładów w postaci niedokończonego budynku mieszkalnego, Wnioskodawczyni uzyska przysporzenie majątkowe, skutkujące powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód odpowiadający wartości nakładów poniesionych przez dewelopera na wybudowanie budynku mieszkalnego.

Przychód ten mieści się w dyspozycji art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 i podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, który należy wykazać w zeznaniu (PIT-36). Wyjaśnić należy, iż formularz PIT-36 przeznaczony jest dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którzy między innymi uzyskali przychody z innych źródeł, opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik, ani podatnik w ciągu roku podatkowego nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania lokali mieszkalnych oraz udziału w gruncie wskazać należy, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, o czym stanowi art. 1 tej ustawy.

Natomiast zgodnie z cytowanym wcześniej art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni wskazała, iż w momencie otrzymania nakładów od inwestora udział niezbędny do wyodrębnienia własności lokali dla poszczególnych lokatorów użytkujących nabyte lokale zostanie przekazany przez Wnioskodawczynię proporcjonalnie do posiadanego metrażu w drodze darowizny, natomiast nakłady nieodpłatnie w wysokości kosztów poniesionych przez lokatorów na nabycie lokali.

W związku z powyższym, wskazać należy, iż w przypadku darowizny, tj. jak wskazano świadczenia nieodpłatnego, po stronie darczyńcy nie powstaje dochód. Darczyńca nie otrzymuje bowiem żadnych wartości pieniężnych, ani przysporzenia majątkowego.

Darowizna udziału w gruncie jak również nieodpłatne przekazanie lokali na rzecz lokatorów nie skutkuje więc dla Wnioskodawczyni obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż:

* w momencie otrzymania nakładów od dewelopera u Wnioskodawczyni powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, który należy wykazać w zeznaniu PIT-36 jako inne źródła,

* dochód z nieodpłatnych świadczeń należy wykazać, jako wartość nakładów poniesionych przez dewelopera na wybudowanie budynku mieszkalnego, określona na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia,

* darowizna udziału w gruncie oraz nieodpłatne przekazanie lokali na rzecz lokatorów nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u przekazującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.