IPPB1/415-231/08-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu 25 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania możliwości dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT zajmującym się wykonywaniem robót ogólnobudowlanych. Zgodnie z wpisem do PDK pod numerem X działalnością wiodącą jest wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie przesyłowych obiektów liniowych: rurociągów, linii elektrycznych i telekomunikacyjnych. Podatnik wykonuje także dodatkowe usługi przewozu towarów na zlecenia kontrahentów, ładunki przewożone są naczepami typu wywrotki przystosowane do przewozu materiałów budowlanych sypkich.

W 2007 r. Wnioskodawca spełniał wymogi uznania go za małego podatnika i skorzystał z możliwości jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 195.683.05 zł.

Do jednorazowej amortyzacji zaliczył:

W związku z pismem z dnia 10 kwietnia 2008 r. (doręczonym dnia 16 kwietnia 2008 r.) Wnioskodawca doprecyzował swój wniosek pismem z 17 kwietnia 2008 r. (data nadania 18 kwietnia 2008 r., data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) informując, iż:

* działalnością wiodącą firmy jest działalność ogólnobudowlana, rozbiórki, burzenia obiektów budowlanych, roboty ziemne. Jednym z wielu wpisów do ewidencji działalności gospodarczej jest wpis - transport drogowy towarów i w ewidencji środków trwałych Wnioskodawca posiada środki transportu, którymi wykonuje usługę,

* przedmiotowe urządzenia: nożyce hydrauliczne komatsu, młot hydrauliczny wyburzeniowy, koparka gąsienicowa case mieszczą się w grupie KŚT 5

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy wiodącą działalnością wnioskodawcy nie jest towarowy transport drogowy rzeczy. Zgodnie z przepisami dotyczącymi pomocy w ramach zasady de minimis tj. rozporządzenia z dnia 15 grudnia 2006 r., które to rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach z wyjątkiem pomocy wymienionej w art. 1 ust. 1 lit. g) dotyczącej pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego. W związku z tym, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi transportowe są tylko drugorzędną pomocniczą działalnością uważa on, że ma prawo do skorzystania z metody jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego strona nadmienia, iż są to środki trwałe bezpośrednio związane z wykonywaniem przez podatnika działalnością wykazaną w klasyfikacji PKD i wskazaną jako działalność wiodącą. Przepisy ww. pomocy de minimis nie zabraniają dokonywania jednorazowej odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych bezpośrednio związanych z wykonywaną działalnością

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22k ust. 7-11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej "u.p.d.o.f.", podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 u.p.d.o.f.).

Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f. stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 u.p.d.o.f.).

Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć jednak należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych.

Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania, gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób - z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy).

Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawca miał prawo dokonać w 2007 r. jednorazowego opisu amortyzacyjnego zarówno dla ciągnika siodłowego typu Scania P 124, jak i nożyc hydraulicznych komatsu, młota hydraulicznego wyburzeniowego oraz koparki gąsienicowej case.

W tym stanie rzeczy przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.