IPPB1/415-231/07-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów podatnika związanych z zakupem prawa do wykorzystania "koncepcji marketingowej" - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów podatnika związanych z zakupem prawa do wykorzystania "koncepcji marketingowej".

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem przedsiębiorstwa Spółka Jawna A, które zajmuje się sprzedażą detaliczną i hurtową materiałów budowlanych, artykułów instalacji sanitarnych, wyposażenia łazienek, ceramiki sanitarnej, płytek ceramicznych itp.

Prowadzona jest pełna księgowość zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W ubiegłym roku poniesiono nakłady na wykonanie w sklepie ekspozycji wyposażenia łazienek w czterech boksach, prezentując w nich cztery kompleksowo urządzone i wyposażone łazienki od ułożenia płytek ceramicznych począwszy, a na montażu ceramiki sanitarnej, meblach łazienkowych i akcesoriach łazienkowych skończywszy.

W związku z urządzeniem ekspozycji zawarto umowę w dniu 22 listopada 2005 r. z firmą B Sp. z o.o., według której firma

* upoważniła firmę A do wykorzystania koncepcji marketingowej C. Koncepcja marketingowa oprócz konkretnego zaplanowania ekspozycji obejmuje również wykorzystanie logo marki C.

* obciążyła Spółkę A za koncepcję marketingową, wyposażenie (produkty i oprzyrządowanie), koszty administracyjne i wykorzystanie logo kwotą 31.065 Euro tj. 123 762,96 zł fakturą nr 19649265 z dnia 22 września 2006 r. płatną w 24 ratach miesięcznych począwszy od marca 2007 r.

Wykonana ekspozycja podlega zmianom i jest aktualizowana na bieżąco. Polega to na: zbiciu ze ścian boksów płytek ceramicznych i oczyszczenia tychże ścian z kleju, ułożeniu i wyfugowaniu nowych płytek, demontażu ceramiki sanitarnej i montażu nowych modeli ceramiki, a także akcesoriów łazienkowych wg aktualnie obowiązujących trendów i zaleceń tejże firmy. Każda zmiana pociąga za sobą poniesienie kosztów z tym związanych i zmiany te dokonywane są na życzenie firmy C zgodnie z zawartą umową. Umowa ta, na używanie tej koncepcji marketingowej, znaku logo i tych "żywych" ekspozycji, obowiązuje przez pięć lat z możliwością przedłużenia, a nakłady poniesione na jej zrealizowanie płatne są zgodnie z pisemnymi ustaleniami przez okres dwóch lat w ratach (jak leasing). Do czasu jej całkowitego spłacenia ekspozycja ta jest własnością ww. firmy. Przez cały czas obowiązywania tej umowy są ponoszone i będą ponoszone nakłady na uaktualnienie tejże ekspozycji.

Wystawiona przez C dla spółki A faktura z dnia 22 września 2006 r. na kwotę 31.065 Euro tj. 123 762,96 zł za ww. przedsięwzięcie została ujęta w ewidencji księgowej i wykazana w bilansie na dzień 31 grudnia 2006 r. w poz. rozliczeń międzyokresowych.

Ustalono, że dokonane nakłady aktywowane w rozliczeniach międzyokresowych odnoszone będą w koszty działalności Spółki A w m-cu płatności raty zobowiązania z faktury przez 2 lata tj. od 03.2007 r. do 02.2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób zaliczania w koszty nakładów na ideę "C" jest prawidłowy i zgodny z art. 22 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zachowana zostanie współmierność przychodów i kosztów. Są to wydatki na działalność marketingową i reklamową, których nie można przypisać do konkretnego przychodu. Wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia bieżących i przyszłych przychodów, nie powodują one powstania nowego składnika aktywów i stają się kosztem w chwili ich poniesienia. Za rozliczaniem w czasie kosztów koncepcji marketingowej "C" przemawiają ustalenia umowy zgodnie z którą:

* C zastrzegła sobie prawo własności wszystkich elementów, armatury i wyposażenia związanych z montażem ekspozycji "C" do czasu pełnego opłacenia wszystkich wyżej wymienionych kosztów - czyli jak w umowie leasingu.

* W celu zapewnienia ciągłej prezentacji nabywcom najnowszych produktów w "C" dokonywana jest bieżąca aktualizacja indywidualnych stoisk. Koszt aktualizacji ponosi firma A.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Gramatyczna wykładnia art. 22 ust. 1 prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają związek przyczynowo - skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu i nie są to koszty wymienione w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.), u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe - w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W świetle cytowanego wyżej przepisu podatnicy, prowadzący księgi rachunkowe, obowiązani są stosować tzw. metodę memoriałową, księgowania kosztów podatkowych. Istotą tej metody jest potrącalność kosztów uzyskania przychodów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, przy czym koszty, które można powiązać z konkretnymi przychodami, winny być księgowane w roku podatkowym uzyskania tych przychodów. Natomiast koszty, których nie można bezpośrednio przypisać do określonego przychodu, powinny być rozliczane w momencie ich poniesienia. Jeżeli zaś koszty, które z konkretnymi przychodami można powiązać jedynie pośrednio, dotyczą więcej niż jednego roku podatkowego, wówczas winny być rozliczone proporcjonalnie od długości okresu, którego dotyczą.

Przedsiębiorcy w celu osiągnięcia przychodów podejmują różnorodne działania, za pomocą których chcą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie i wzbudzić w nich chęć zakupienia określonych towarów. W tym celu, poprzez reklamę, która polega między innymi na prezentowaniu towaru, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet estetycznych, pragną skłonić jak największą ilość potencjalnych nabywców do ich zakupu.

Nie ulega wątpliwości, że celem stworzenia przez Spółkę ekspozycji handlowej, na zasadach i w sposób określony w zawartej umowie, jest prezentacja możliwości aranżacji pomieszczeń z wykorzystaniem oferowanych przez nią towarów firmy C. Z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu umowy wynika pięcioletni okres, w którym Spółka może korzystać z koncepcji marketingowej kontrahenta i wykorzystywać jego logo.

Należy uznać, iż działanie to ma na celu wykreowanie popytu na prezentowane towary i wzbudzenie chęci do ich nabycia. Reklama, która polega m.in. na prezentowaniu danego towaru, jego jakościowych, użytkowych i estetycznych zalet, w formie odpowiednio zaaranżowanej ekspozycji jest reklamą mającą charakter publiczny, gdyż adresatem ekspozycji towarów jest anonimowy, nieograniczony krąg potencjalnych klientów odwiedzających sklep. Całość wydatków ponoszonych na reklamę publiczną stanowi koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.).

Wspomniana metoda memoriałowa - polegająca na zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednich, które można powiązać z określonymi przychodami oraz kosztów pośrednich, związanych z całą działalnością prowadzoną przez podatnika, a także uwzględniająca również koszty bezpośrednio związane z przychodem poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy - generalnie pozwala na potrącenie kosztów tylko w tym roku, którego dotyczą.

Koszty uzyskania przychodów są potrącalne w roku, którego dotyczą, a nie w roku ich faktycznego poniesienia. Wydatek staje się więc kosztem w dacie faktycznego poniesienia tylko w przypadku gdy nie jest możliwe zarachowanie go do okresu, którego dotyczy albo, gdy ustawa wyraźnie nakazuje, by czynić to w okresie faktycznego poniesienia.

Zatem, tylko w wyjątkowej sytuacji tj. kiedy nie można zarachować w roku (miesiącu) uzyskania przychodu, z którym koszt ten jest związany - koszt ten może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia. Zasada taka może znajdować zastosowanie, gdy istnieje obiektywna trudność w przypisaniu ich, chociażby do potencjalnych przychodów, a nawet gdy to było możliwe do identyfikacji i konkretyzacji przychodów uzyskanych w następstwie poniesionych wydatków.

Niezależnie od konieczności przyporządkowania przychodów i kosztów do właściwego roku podatkowego, istnieje również obowiązek przyporządkowania przychodów, w konsekwencji i kosztów, do odpowiedniego miesiąca roku podatkowego.

Wydatki poniesione na stworzenie ekspozycji pozostają w pośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży towarów takich, jak wyeksponowane. Przepis art. 22 ust. 5 nie rozstrzyga wprost, w jaki sposób powinny być rozliczane koszty, które pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami. Urządzona ekspozycja wywiera wpływ na oglądających ją klientów w okresie jej funkcjonowania (istnienia). W związku z powyższym, wydatki poniesione na jej stworzenie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu używania ekspozycji, tj. od momentu jej powstania, do końca obowiązywania umowy, gdyż tylko wówczas można mówić o związku poniesionego wydatku z przychodami, który uzależnia możliwość obciążenia nim kosztów podatkowych.

Zatem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów i oprzyrządowania wraz z prawem do wykorzystania koncepcji marketingowej i logo w miesiącach płatności rat przez okres dwóch lat, nie znajduje oparcia w wyżej przytoczonych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warto w tym miejscu zauważyć, iż ww. metoda memoriałowa będzie miała zastosowanie także w odniesieniu do wydatków poniesionych w związku z przedmiotową umową w 2007 r. W tym przypadku zastosowanie mają bowiem znowelizowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle cytowanych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, wydatki poniesione na nabycie prawa do wykorzystania koncepcji marketingowej "C" i logo znaku C, a także wyposażenia powinny być rozliczone proporcjonalnie do okresu trwania umowy w ciągu 5 lat. Nie ma przy tym znaczenia, czy płatności były lub będą realizowane jednorazowo, czy w ratach.

Wydatki ponoszone przez wnioskodawcę na ciągłą aktualizację "żywej" ekspozycji odnoszą się zasadniczo do okresu pomiędzy bieżącą zmianą, a następną. Jeżeli okres ten będzie przekraczał rok podatkowy wydatki powinny być rozliczone proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą, w przeciwnym wypadku są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Reasumując należy stwierdzić, że:

* wydatki na ciągłą aktualizację "żywej" ekspozycji stanowią koszt uzyskania przychodu i są potrącane w dacie ich poniesienia lub proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą w zależności od okoliczności, czy okres pomiędzy zmianami ekspozycji przekracza rok podatkowy

* wydatki w kwocie 123 762,96 zł na zakup od C prawa do wykorzystania koncepcji marketingowej "C", urządzeń ekspozycji i logo znaku C nieprawidłowo zaliczane w koszty w miesiącach płatności faktury przez okres 2 lat tj. od 03.2007 r. do 02.2009 r. - wydatki te powinny być powinny być rozliczone proporcjonalnie do okresu trwania umowy (w ciągu 5 lat).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.