IPPB1/415-222/13-2/IF - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania straty podatkowej w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 19 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania straty podatkowej w prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania straty podatkowej w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej Z.w której jest trzech wspólników. Podatek płacony jest według skali liniowej 19% PIT-5L (PIT-36).

W roku podatkowym 2012 spółka osiągnęła bardzo niski dochód (tematy, które miały być realizowane zostały przesunięte na 2013 r.). Dochód przypadający na Wnioskodawcę (obliczony według udziału procentowego) wynosi 855,57 zł w skali roku.

Składki ZUS na ubezpieczenie społeczne, które Wnioskodawca zapłacił w 2012 r. wyniosły 8.039,75 zł.

Dochody osiągnięte w spółce są jedynymi dochodami, które Wnioskodawca uzyskał w 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy różnica pomiędzy zapłaconymi składkami ZUS ubezpieczenia społecznego i osiągniętym dochodem stanowi stratę za 2012 r., którą Wnioskodawca mógłby rozliczyć w okresie kolejnych pięciu lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynikła różnica pomiędzy osiągniętym dochodem i zapłaconymi składkami na ubezpieczenie społeczne powinna stanowić stratę za 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem, w myśl powyższego, strata powstaje w sytuacji gdy przychody z danego źródła są niższe od kosztów, które poniesiono na ich uzyskanie.

W myśl art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Natomiast art. 9 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego źródła. Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego wynika, iż podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą (także w formie spółek osobowych, w tym spółek cywilnych) mają możliwość wyboru, czy składki, opłacane przez nich na własne ubezpieczenie społeczne, będą zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, czy też odliczać od dochodu w składanym zeznaniu podatkowym, uwzględniając jednocześnie ich wysokość przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy. Przy czym, jeżeli podatnik zdecyduje się odliczać składki od dochodu, traci jednocześnie prawo do zaliczania tych składek do kosztów uzyskania przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej osiągnął dochód (obliczony według udziału procentowego) w wysokości 855,57 zł w skali roku, który jest opodatkowany 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawca poniósł wydatki na składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości 8.039,75 zł.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, wskazać należy, iż różnica pomiędzy osiągniętym dochodem i zapłaconymi składkami na ubezpieczenie społeczne nie stanowi straty, którą Wnioskodawca mógłby rozliczyć w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.

Strata powstaje wyłącznie w sytuacji, gdy koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów. Nie powoduje powstania straty sytuacja, kiedy Wnioskodawca obliczony dochód pomniejsza o składki na ubezpieczenie społeczne, co znajduje odzwierciedlenie w przedmiotowej sprawie.

A zatem, w przypadku gdy podatnik nie zaliczał w trakcie roku podatkowego składek na ubezpieczenie społeczne do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej wówczas w zeznaniu podatkowym może odliczyć ww. składki wyłącznie do wysokości uzyskanego za dany rok podatkowy dochodu.

W myśl powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.